22
“ฉันดีใจนะไทนี่ที่เธอไม่กลัวฉัน ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันเสียดายแย่เลยล่ะ ที่คืนนี้จะอดมีเธอเป็นคู่นอน...หมอนข้างผ่อนคลายความกำหนัดให้ แล้วเจอกันคืนนี้นะยาหยี รับรองได้ว่าเธอจะจำบทรักที่ฉันจะมอบให้จนลืมไม่ลงทีเดียว”
ฝังตรึงอยู่ในหัวใจของเธอจนร่ำๆ อยากจะให้ชานนท์พากลับบ้านเสียในบัดเดี๋ยวนั้น แต่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะถ้าทำเช่นนั้น ลุงภีมกับป้าโรสจะต้องรับรู้ถึงสิ่งผิดปกตินี้ ไหนจะรสรินอีกที่จะต้องไม่ยอมและหาทางไถ่ถามคาดคั้นเพื่อเอาคำตอบ และคนที่เธอรู้ดีว่าไม่อาจจะปกปิดเรื่องนี้ได้ก็คือชานนท์ ไม่อยากให้น้องชายเป็นห่วงในความรู้สึกเธอมากไปกว่านี้แล้ว แค่เรื่องที่รสรินกลับมาและเริ่มทำตัวตามติดเป็นเงาก็ทำให้น้องชายผวามากพอแล้ว
“ไม่ใช่นะพี่ไทนี่ไม่ใช่ไม่รัก แต่ผมรักน้องรสจนผมทนไม่ได้หากว่ามีคนอื่นมองน้องรสในแง่ไม่ดี แล้วผมไม่อยากเป็นหนูตกถังข้าวสารอย่างที่คนอื่นเขาว่ากันด้วย”
“ไม่จริง พี่ไทน
