บทที่ 1 เกลียดแรกพบ (3)
1774 คำ
“กับใครฉันก็ไม่ขายค่ะ เพราะฉันรวย” เธอไม่ได้โกหก ก่อนปู่ย่าจะเสียได้มอบมรดกเอาไว้มากมาย รวมถึงที่ดินผืนนั้นที่เขาต้องการ แค่เงินในบัญชีก็ทำให้มีกินมีใช้ไปทั้งชีวิต
“คุณจะเก็บไว้ทำไม ยังไงคุณก็ไม่ได้ทำประโยชน์สู้ขายให้ผมไม่ดีกว่าเหรอ เงินตั้งร้อยล้าน คุณจะหามาจากที่ไหน”
“ฉันอยากจะเห็นมันรกร้างแบบนั้น คุณจะทำไม ที่ดินของฉันใครยุ่งอะไรด้วย อีกอย่างฉันไม่จำเป็นต้องใช้เงิน”
“ยังไงคุณก็ไม่ขายใช่ไหม”
“ค่ะ ไม่ขาย เพราะฉันรวย”
“ไม่ว่าผมจะเสนอเงินกี่ล้านคุณก็ไม่ขาย”
“เอาไว้จนก่อนแล้วค่อยว่ากัน แต่ตอนนี้ฉันรวยค่ะ ถึงจะรวยไม่เท่าคุณแต่ก็มีเงินมากพอที่จะไม่ขายที่ดินมรดก”
“แต่ผมอยากได้ แล้วคนอย่างผมอยากได้อะไรก็ต้องได้ เอาเป็นว่าผมจะมาตื๊อคุณใหม่”
“ไม่จำเป็น ยังไงฉันก็ไม่ขาย อย่าเสียเวลาเลย”
“ยังไงผมก็จะเอา ไม่เสียเวลาหรอกสำหรับของที่ต้องการ”
“หน้าตาก็ดี สมองก็น่าจะฉลาด เป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่โต คำว่าไม่ขาย มันเข้าใจยากตรงไหน”
“เข้าใจไม่ยากแต่ไม่อยากเข้าใจ อยากได้ก็ต้องได้”
ผู้ชายหน้าตาดีเอาแต่ใจยิ้มร้ายหลังจากสบตากลมโตของคนตรงหน้า ธารธาราไม่ใช่พวกผู้หญิงขี้กลัวจึงยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มแบบเดียวกัน
“อยากเสียเวลาก็เชิญ ฉันไม่ซีเรียส”
เขาเป็นพวกอยากได้อะไรก็ต้องได้ ส่วนเธอเป็นพวกไม่อยากให้ก็จะไม่ให้ เรียกได้ว่าศีลเสมอกัน ร้ายปะทะร้าย สองหนุ่มสาวต่างจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร แล้วอยู่ๆ ก็เหมือนมีสายฟ้าฟาดลงมากลางอากาศระหว่างทั้งคู่
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เชิญค่ะนั่นประตู”
“วันนี้ไม่มี วันหน้ามีแน่ แล้วเจอกันใหม่ครับคุณธารธารา”
“อยากมาก็มา แต่คุณจะไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการแน่นอน”
เจ้าของสวนผลไม้ยิ้มมุมปากก่อนจะผายมือไปทางประตู เป็นการไล่แขกหนุ่มทางอ้อม สิงหราชยอมถอยแต่โดยดีทั้งที่ในใจกำลังเดือดปุดๆ เอาเถอะวันนี้ไม่สำเร็จวันหน้ายังมี อย่างไรเขาก็ต้องได้ครอบครองที่ดินผืนนั้น
“เป็นไงบ้างครับบอสสำเร็จไหม” ลูกน้องถามทันทีเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มเดินออกมา แต่พอเห็นสีหน้าบูดบึ้งแล้วคงเป็นไปตามคาด ธารธาราไม่มีทางตกลงอย่างแน่นอน
“สำเร็จกับผีสิ ยัยมนุษย์ป้าหัวแข็งฉิบหาย”
“ไปเรียกเธอมนุษย์ป้า เธออายุยังไม่ถึงสามสิบเลยนะครับ”
“แล้วไงกูจะเรียก คอยดูกูจะเอาที่ดินตรงนั้นมาให้ได้”
“จะเอามายังไงล่ะครับ เธอประกาศปาวๆ ว่าไม่ขาย”
“ไม่รู้ แต่ยังไงกูก็ต้องได้ ไปกลับกัน กลับไปตั้งหลักก่อนค่อยมาใหม่” คนมั่นใจในหน้าตาสั่งลูกน้องเสร็จก็หันไปมองตรงประตูเห็นเจ้าของสวนยืนกอดอก พร้อมด้วยรอยยิ้มของผู้มีชัยก็อดหัวร้อนไม่ได้
เธอกับเขาต้องได้เห็นดีกัน!
หลังจากรถคันหรูขับออกไปไม่นาน ผู้ช่วยชายใจหญิงของธารธาราก็เดินทางมาถึงพอดีจึงคลาดกับผู้ชายในดวงใจ
“ว้ายพี่จีซูมาไม่ทันคุณสิงห์เหรอคะคุณธารา”
จีซู หรือมีชื่อจริงว่า จตุพงศ์ แอบเศร้าใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าสิงหราชกลับไปแล้ว ถ้าวันนี้เขาไม่ติดธุระสำคัญคงไม่เข้างานสาย คงไม่พลาดเจอกับชายหนุ่มสุดหล่อที่สาวๆ อยากได้เป็นสามี
“ไม่ทันแล้วค่ะ หนูไม่เข้าใจเลยพี่จีซูชอบนายคนนั้นตรงไหน ออกจะดื้อด้านเอาแต่ใจ หล่อก็ไม่หล่อ ตัวขาวโบ๊ะ แค่หุ่นดีเท่านั้นเอง”
คำว่าไม่หล่อที่หลุดออกมาจากปากเจ้านายสาวทำให้จตุพงศ์งงเป็นไก่ตาแตก ไม่หล่อตรงไหนเอาปากกามาวง
“ระดับนั้นไม่หล่อ แล้วแบบไหนที่หล่อคะคุณธาราขา”
“ก็ต้องแบบพระเอกซีรีส์จีน สวีข่าย โจ้วอี้หราน หวังจื่อฉี หวังเฮ่อตี้ เฉิงอี้ ไป๋จิ้งถิง หลินอี จางหลิงเฮ่อ แล้วก็...เฉินซิงซวี่ โดยเฉพาะคนนี้ อ๊ายหล่อมาก”
“ขนมาหมดประเทศจีนรึยังคะ สำหรับพี่จีซู คุณสิงห์หล่อที่สุด”
เจ้านายสาวโบกไม้โบกมือพลางเบะปาก ไม่ยอมรับความหล่อของสิงหราช ใครจะมองว่าเขาหล่อก็เชิญ ส่วนเธอจะมองตรงข้าม จากนั้นก็กลอกตามองบนให้กับความดื้อด้านของชายหนุ่ม
คนอะไรบอกว่าไม่ขายยังอยากได้อีก หรือเขาจะมีปัญหากับภาษาไทย เอาเป็นว่าเธอเดือดร้อนเรื่องเงินเมื่อไรค่อยว่ากัน แต่ตอนนี้ยังเป็นคนรวยเพราะฉะนั้นเธอจะไม่ขายที่ดินผืนนั้นแน่นอน
ธารธารายิ้มมุมปากเมื่อคิดถึงสีหน้าหงุดหงิดของสิงหราช
เวลาพลบค่ำของวัน เมื่อสิงหราชทำงานเสร็จก็กลับมากินข้าวกับมารดาเช่นทุกครั้ง ในอดีตคุณสายสวรรค์เป็นคนสวยที่อาภัพรัก แต่งงานกับพ่อของลูกได้ไม่นานก็มารู้ว่าสามีแอบไปมีเมียน้อย
ตอนนั้นจะหย่าก็ไม่ได้เพราะสงสารลูก จนกระทั่งลูกโต ถึงได้ตัดสินใจถอยออกมาจากความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิง
แต่ในขณะเดียวกัน ผลพวงจากเรื่องสามีนอกใจทำให้เธอกลายเป็นโรคซึมเศร้า ต้องใช้เวลารักษานานหลายปีกว่าจะดีขึ้น
“เป็นไงบ้างลูก ทำงานเหนื่อยมากไหม” ความรักของมารดาทำให้ลูกชายหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เขาหงุดหงิดกับธารธารามาทั้งวัน นึกถึงเจ้าของสวนคนสวยขึ้นมาทีไรแล้วหัวร้อน
“ก็มีบ้างครับคุณแม่ไม่ต้องห่วง ว่าแต่วันนี้ทำอะไรให้ผมกิน”
ลูกชายจ้องมองอาหารตรงหน้าด้วยแววตาไม่ต่างจากเด็กน้อย เขาคิดเสมอว่าหากจะมีภรรยา ผู้หญิงคนนั้นต้องเก่งเหมือนมารดา ทำกับข้าวอร่อย พูดจาไพเราะน่าฟัง
“มีแต่ของโปรดเราทั้งนั้น สิงห์ต้องหาเมียได้แล้ว เกิดวันหนึ่งแม่ตายไปสิงห์จะอยู่กับใคร” คนเป็นห่วงลูกเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง วันนี้แม่ยังอยู่ด้วยก็ไม่เป็นไร แต่วันหน้าไม่แน่ถ้าแม่ไม่อยู่แล้วลูกจะทำอย่างไร เธอไม่อยากเห็นลูกชายโดดเดี่ยว
“รีบจังเลยนะครับคุณนายสายสวรรค์ ไม่อยากอยู่กับลูกแล้วเหรอ”
พูดเรื่องนี้ทีไรชายหนุ่มมักจะส่งค้อนให้มารดาเสมอ เขารักแม่มากที่สุดในชีวิต แค่คิดว่าวันหนึ่งแม่จะไม่อยู่ด้วยก็อดใจหายไม่ได้ อีกอย่างแม่ของเขาอายุยังไม่มากจะรีบทิ้งลูกชายไปไหน ยังอยู่ด้วยกันได้อีกหลายสิบปี
คุณสายสวรรค์นิ่งไปชั่วครู่ หลังจากมองหน้าลูกชายที่กำลังตักข้าวเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะเอ่ยความต้องการ
“แม่อยากมีลูกสะใภ้ อยากมีหลาน เห็นลูกๆ ของตาแสงเหนือแล้วอิจฉา” คิดถึงครอบครัวนั้นแล้วใจฟูยัยหนูตาหนูของแสงเหนือกับประดับดาวน่ารักมาก เวลาได้ยินเด็กๆ เรียกว่าคุณย่าคนสวย เธออิ่มใจเป็นที่สุด ถ้ามีหลานแท้ๆ มาเรียกบ้างจะเป็นอย่างไรกันนะ
“ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปหาแฟนครับคุณแม่คนสวย แค่เรื่องงานก็รัดตัวจะแย่” ไม่มีเวลาหาแฟนแต่มีเวลาเปลี่ยนคู่ควง สิงหราชไม่เคยคบกับผู้หญิงคนไหนจริงจัง ใครๆ ก็รู้เรื่องนี้ดีโดยเฉพาะคนสนิท
“ผู้หญิงที่ลูกควงไปควงมา ไม่มีจริงจังสักคนเลยเหรอ”
คุณนายสายสวรรค์ค้อนควัก รู้หรอกน่าว่าลูกชายมีคู่ควง แถมแต่ละคนสวยๆ ทั้งนั้น ถ้าจะเลือกรักสักคนก็คงไม่ยาก
“ไม่มีครับ ผมไม่รักใครง่ายๆ หรอก เพราะผมไร้หัวใจ”
“แล้วแม่จะคอยดู เห็นปกรณ์บอกว่าวันนี้ไปเจรจาเรื่องที่ดินมาเป็นยังไงบ้างล่ะ”
“ไม่สำเร็จครับ เจ้าของที่ดินไม่ยอมขาย คนอะไรไม่สวยแล้วยังหัวแข็งอีก” ชายหนุ่มเบะปากเมื่อคิดถึงใบหน้าหญิงสาว เกิดมายังไม่เคยรู้สึกไม่ถูกชะตากับใครเท่านี้มาก่อน
“ผู้หญิงเหรอลูก แม่รู้จักไหม”
“เธอชื่อธารธาราครับ เจ้าของสวนสตรอว์เบอร์รีอุ่นใจ”
“เจ้าของสวนสตรอว์เบอร์รีอุ่นใจเหรอ หลานสาวคุณอุ่นใจใช่ไหม”
“ครับ คนนั้นแหละ”
“อ้อ แม่จำได้ แม่เคยเจอตอนเด็กๆ น้องสวยมาก ไม่เจอกันหลายปี ตอนนี้คงสวยน่าดู”
“สวย? เอาอะไรมาสวย ยัยมนุษย์ป้าขี้เหนียว” คนไม่ชอบขี้หน้าเอ่ยถึงเสียงห้วน ต่อไปเขาจะเรียกเธอว่า ยัยมนุษย์ป้าขี้เหนียว ถ้าไม่ยอมขายที่ดินให้ละก็จะเรียกแบบนี้แหละ
“ไปว่าน้อง แม่ไม่เคยเห็นสิงห์พูดถึงผู้หญิงคนไหนแบบนี้เลย”
“ก็คนอื่นอ่อนหวาน อ่อนโยน ผิดกับผู้หญิงคนนี้ ดูแววตาก็รู้ว่าดื้อด้าน เอาแต่ใจไม่ยอมใคร คุณแม่คอยดูเถอะผมต้องเอาที่ดินผืนนั้นมาให้ได้ ที่ดินต้องเป็นของผม”
“แล้วน้องโสดไหม ถ้าโสดก็จีบเลยสิ แม่อยากมีหลาน” คนอยากมีหลานยิ้มตาพราวระยับ หากฝ่ายธารธารายังโสดท่านพร้อมเชียร์ลูกชายให้เดินหน้าจีบเต็มที่ ทว่าสิงหราชกลับทำตาโต ปล่อยช้อนหล่นจากมือด้วยความตกใจ คุณพระ! มารดาสุดสวยของเขาพูดอะไรออกมา
“คุณแม่! ผมไม่เอายัยนั่นทำเมียหรอก” แค่คิดก็สยองให้เขามีเมียปากจัดแบบนั้นเหรอ เหอะชาติหน้าตอนบ่ายๆ ก็ไม่มีทางสมหวัง คนอย่างสิงหราชต้องมีภรรยาเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ ไม่ใช่ผ้ายับยู่ย่นอย่างธารธารา
“ทำไมล่ะ ก็ลูกยังโสด แล้วถ้าน้องก็โสดไม่ลองจีบดูล่ะ แม่ว่าดีออก”
“ไม่มีทาง ต่อให้ทั้งโลกเหลือเธอคนเดียวผมก็ไม่มีวันจีบ”
“เกลียดสิ่งไหนมักจะได้สิ่งนั้น ระวังจะตกหลุมรักหนูธาราเข้าสักวัน”
“เป็นไปไม่ได้แน่นอน คนอย่างสิงหราชไม่รักใครๆ ง่ายหรอกครับ โดยเฉพาะกับผู้หญิงคนนี้ ไม่มีอะไรให้น่าหลงรักสักนิด ยัยมนุษย์ป้าขี้เหนียว แค่พูดถึงก็ยังขนลุก”
- ผู้เขียน
