บทที่ 2 คู่กัดหรือคู่กัน (1)
1704 คำ
เพราะชีวิตต้องเจอปัญหามากมายทำให้ธารธารากลายเป็นผู้หญิงแกร่ง สวนทางกับรูปร่างบอบบางและหน้าตาอ่อนหวาน ใครจะไปคิด ผู้หญิงสวยขนาดนี้จะดุยิ่งกว่าหมา พูดจาตรงไปตรงมายิ่งกว่าไม้บรรทัด
ขนาดกับพ่อแท้ๆ เธอยังไม่ไว้หน้า นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าพ่อทำให้ครอบครัวที่เคยอบอุ่นพังครืน แม่จึงเลือกแก้ปัญหาด้วยการจบชีวิตตัวเอง ทิ้งเธอกับน้องชายไว้ในการดูแลของปู่กับย่า ส่วนพ่อไม่เคยสนใจลูกทั้งสองคนแม้แต่น้อย อย่าว่าแต่ลูกเลยขนาดพ่อแม่ตัวเองเขาก็ไม่สนใจ ถ้าลองว่าไม่ขาดเงินไม่มีทางกลับมาหาบุพการีเด็ดขาด
‘มึงเลิกดื้อด้านสักทีได้ไหม กูบอกแล้วไงว่าต้องการเงิน ขายที่ดินตรงนั้นให้พ่อเลี้ยงอำพลไปซะ แล้วเอาเงินมาแบ่งกัน’
ปฐพีโทรมาหาลูกสาวในช่วงค่ำ ธารธาราที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะเข้านอนเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของบิดาจึงกดรับ คุยดีๆ ได้ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็เริ่มมีปากเสียงกันอย่างเช่นทุกครั้ง
“ทำไมหนูต้องขาย พ่อเดือดร้อนเรื่องเงินก็ไปหาเองสิ มาสั่งให้หนูขายมรดกของปู่ย่าทำไม” คนเป็นลูกที่ไม่เคยผูกพันกับบิดาเอ่ยเสียงเย็นเยียบ แววตาไร้ซึ่งความเคารพรัก หาได้สนใจอาการร้อนรนของคนในสาย ทำไมเธอต้องช่วยในเมื่อบิดาเป็นคนสร้างหนี้สินเอง ที่ดินผืนนั่นปู่ย่ายกให้เธอ แล้วพ่อมาเกี่ยวอะไรด้วย
‘ก็กูเป็นลูก สมควรได้มรดกทั้งหมดด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะมึงประจบปู่ย่า มีเหรอจะได้มรดกมากมายขนาดนี้ รวมถึงไอ้ที่ดินตรงนั้นด้วย’
พูดด้วยน้ำเสียงอิจฉาลูกสาวในไส้ ปฐพีกำมือแน่นเมื่อคิดถึงจำนวนเงินที่ธารธาราได้รับจากพ่อแม่ของตัวเอง ทั้งๆ ที่เขาเป็นลูกกลับได้เงินมาเพียงน้อยนิด ส่วนคนเป็นหลานกลับได้ไปทุกอย่าง
แม้แต่ลูกสาวที่เกิดจากภรรยาอีกคนซึ่งเป็นหลานเหมือนกัน พ่อกับแม่ของเขาก็ไม่ยกอะไรให้สักอย่าง ถ้าไม่ใช่เพราะธารธาราเป่าหูพวกท่านคงไม่ได้รับมรดกมากมายขนาดนี้
“ปู่กับย่ายกให้หลานเพราะรู้จักสันดานลูกชายตัวเองดีไง พ่อไม่เคยดูแลพวกท่าน เอาแต่ขอเงินไปดื่มเหล้า เล่นการพนัน คนเขาคงให้หรอกมั้ง”
‘กูเป็นพ่อมึงนะ มึงจะพูดแบบนี้กับกูไม่ได้’
“พ่อที่ไม่เคยดูแลลูก มัวแต่เอาเวลาไปกกเมียน้อย แล้วทำให้แม่ต้องตาย ยังกล้าเรียกร้องความเป็นพ่อจากลูกเนอะ หน้าด้านดีคนเรา”
‘ธารธารา กูเป็นพ่อมึง พูดจาให้มันดีๆ หน่อย’ คนเป็นพ่อถึงกับหน้าขึ้นสีเลือดหลังจากได้ยินคำพูดของลูกสาวคนโตที่ไม่เคยอุ้มชูเลี้ยงดู ไม่เคยป้อนข้าวป้อนน้ำ ทว่าลูกสาวกลับจุดยิ้มเพียงมุมปาก ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านกับเสียงตะคอกของบิดาเลยสักนิด
“หนูไม่ขึ้นมึงขึ้นกูกับพ่อก็บุญแค่ไหนแล้ว หนูยังเรียกพ่อว่าพ่อ ทั้งที่ไม่สมควรเรียก นั่นก็ถือว่ายังให้เกียรติอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะความมักมากของพ่อ แม่คงไม่ตายแบบนั้น ทุกอย่างเป็นเพราะพ่อ”
พูดถึงเรื่องนี้ทีไรเธออยากร้องไห้ทุกครั้ง ภาพแม่แขวนคอตัวเองยังชัดเจนอยู่ในความทรงจำ ไม่มีวันไหนที่เธอจะทำใจให้อภัยบิดาได้
‘เรื่องมันก็นมนานมาแล้ว มึงจะขุดคุ้ยให้ได้อะไรขึ้นมาฮะ ตอนนี้กูกับศรีสมรลำบากต้องใช้เงิน ถ้าไม่ขายที่ดินก็โอนเงินมาหนึ่งล้าน’
ปฐพีเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง เนื่องด้วยรู้ว่าตัวเองผิดเต็มประตูที่ลักลอบมีชู้ทำให้ภรรยาคิดสั้นฆ่าตัวตาย ทั้งที่ลูกชายคนเล็กอายุได้ไม่ถึงสองขวบ หากแต่ตอนนี้เรื่องเงินสำคัญกว่า
ถ้าลูกสาวไม่ยอมขายที่ดินก็ต้องโอนเงินให้เขาไปใช้หนี้ก่อน หนี้นอกระบบโหดมากขนาดไหนใครๆ ก็รู้ดีทั้งนั้น เขาไปกู้เพราะอยากมีเงินมาทำทุน ใครจะไปคิดว่าดวงไม่ดี เข้าบ่อนไปกี่ครั้งก็หมดตัวทุกครั้ง จนตอนนี้ต้องวิ่งเต้นใช้หนี้เลือดตากระเด็น
“ไม่ให้ ไม่มี ไม่ขาย หนูไม่อะไรทั้งนั้น พ่อกับอีนังเมียน้อยเดือดร้อนก็เรื่องของพ่อ ไม่เกี่ยวกับหนู ไม่เกี่ยวกับน้อง”
‘ถึงมึงไม่ขายวันนี้ วันหน้าก็ต้องขาย พ่อเลี้ยงอำพลไม่ปล่อยที่ดินตรงนั้นไปง่ายๆ หรอกจะบอกให้รู้เอาไว้ ขายตอนนี้ราคายังดี รีบขายเถอะแล้วเอาเงินมาแบ่งกัน กูสัญญาหลังจากนี้จะไม่ไปยุ่งด้วยอีกเลย’
“คำสัญญาจากปากของพ่อ หนูไม่เชื่อ ไม่มีวันเชื่อ ทั้งกลับกลอก หลอกลวง ปลิ้นปล้อน ไม่มีทางทำได้ตามที่พูด และถ้าหนูจะขายที่ดินผืนนั้น พ่อก็ไม่มีวันได้เงินสักบาท เพราะมันเป็นเงินของหนู”
‘โว้ยอีลูกคนนี้นิสัยเหมือนแม่มันจริงๆ เรื่องมาก ไอ้โน่นก็ไม่ดีไอ้นี่ก็ไม่ได้ น่าเบื่อฉิบหาย’
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
สายถูกตัดไปหลังโมโหลูกสาวคนโตที่พูดไม่เคยเข้าหูเลยสักครั้ง บอกได้เลยว่าไม่มีครั้งไหนที่สองพ่อลูกไม่ทะเลาะกัน
ปฐพีขว้างโทรศัพท์ทิ้งลงบนเตียงด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราด ไม่รู้จะหาเงินจากไหนมาจ่ายหนี้เงินกู้นอกระบบของพ่อเลี้ยงอำพล
“ลูกสาวของพี่ไม่ยอมขายที่ดินเหรอ”
ศรีสมรส่ายหน้าน้อยๆ เมื่อเห็นอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงของสามี สายตาเต็มไปด้วยความเอือมระอา แอบคิดในใจว่าถ้าย้อนเวลากลับไปในอดีตได้ เธอจะไม่แย่งปฐพีมาจากเมียเขาแน่นอน
ตอนแรกนึกว่าเป็นลูกคนเดียวแล้วจะได้มรดกจากพ่อแม่ทั้งหมด แต่ที่ไหนได้ไอ้แก่อีแก่สองคนนั้นกลับยกให้หลานสาวคนโต มันน่าเจ็บใจนัก แม้แต่หลานอีกคนซึ่งเป็นลูกของเธอ สองคนนั้นกลับงกไม่ยกให้แม้แต่สตางค์แดงเดียว
“เออสิ หัวแข็งไม่มีใครเกิน ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลย”
“สมรไม่เข้าใจพ่อกับแม่ของพี่เลยจริงๆ พี่เป็นลูกแท้ๆ ทำไมถึงยกสมบัติให้หลานสาวเกือบหมด แทนที่จะให้ลูกชายก่อน ลำเอียงมาก”
“กูก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แล้วลูกไปไหน ตั้งแต่กูกลับมายังไม่เห็นหน้าลูกเลย”
“วันนี้ลูกไปค้างบ้านเพื่อน เห็นว่ามีรายงานต้องทำ พี่ไม่ต้องห่วงหรอก ลูกของเราเป็นเด็กดี”
ดีกับผีน่ะสิ คนเป็นแม่ทำไมจะไม่รู้นิสัยลูกสาวของตัวเอง แต่ไม่อยากให้สามีโกรธที่ลูกแอบไปนอนบ้านผู้ชายจึงโกหกแบบนั้น
“เฮ้อ แล้วเราจะหาเงินจากไหนล่ะ ถ้าไม่มีเงินพ่อเลี้ยงได้เอาลูกของเราไปขัดดอกแน่”
“ยังพอมีเวลา พี่ก็ใจเย็นหน่อยแล้วกันเข้าไปคุยกับธารามันดีๆ อีกที หรือไม่ถ้าธาราไม่ยอมขายที่ดินก็ส่งมันไปให้พ่อเลี้ยงอำพลแทนลูกของเราสิ”
“มึงจะให้กูส่งลูกสาวคนโตไปขัดดอกเหรอสมร”
“โธ่พี่ดิน ลูกสาวคนโตของพี่อายุตั้งเท่าไร ไม่รู้มีผัวมาแล้วตั้งกี่คน ดีไม่ดีพ่อเลี้ยงอำพลอาจจะติดใจแล้วยกย่องธาราให้เป็นเมียเอกขึ้นมา เราจะสบายกันทั้งครอบครัวเลยนะ ลองคิดดู”
สายสมรเป่าหูเสร็จก็เดินมาประชิดตัวแล้วบีบนวดไหล่เอาอกเอาใจ ก่อนจะพูดต่อเพื่อให้สามีเห็นด้วย
“อีกอย่างอายุเท่าธาราควรมีลูกมีผัวได้แล้ว แต่ลูกสุยังเด็ก ยังเรียนไม่จบ ใจคอพี่จะส่งลูกสุให้ไปเป็นของเล่นพ่อเลี้ยงอำพลเหรอ”
ปฐพีรักลูกที่เกิดจากเมียน้อยมากกว่า ไม่อยากเห็น ศรีสุดา หรือ น้องสุ ตกเป็นของเล่นของพ่อเลี้ยงอำพล สุดท้ายก็ตอบตกลงแต่ขอเจรจากับลูกสาวคนโตอีกครั้งก่อน ถ้าธารธาราไม่ยอมตกลงขายที่ดินก็อย่าหาว่าเขาใจร้ายแล้วกัน
ทางด้านธารธาราหลังจากวางสายก็รีบโทรหาน้องชายทันที เธอกลัวบิดาจะไปรบกวนการเรียนของน้อง ช่วงนี้ทิพย์ธารินกำลังเรียนหนัก เธอไม่อยากให้มีอะไรกระทบน้อง ชีวิตนี้นอกจากมารดาปู่ย่าที่จากโลกนี้ไปก็มีทิพย์ธารินนี่แหละที่เธอรักมาก รักจนตายแทนน้องชายได้
“เข้าใจที่พี่พูดไหมธาริน ถ้าพ่อโทรไปขอเงินไม่ต้องให้”
‘รู้แล้วครับคุณพี่สาว ผมจะมีเงินที่ไหนให้พ่อ’
“ไม่รู้สิ พี่บอกไว้ก่อน อย่าให้เด็ดขาด”
‘โอเคๆ ไม่ต้องห่วง พี่นั่นแหละ ดูแลตัวเองดีๆ’
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า แค่นี้นะพี่ไม่กวนแล้ว”
‘ครับ ฝันดีผีรอบเตียง’
“ไอ้น้องบ้า!” ถึงไม่ใช่คนกลัวผีแต่ถูกอวยพรแบบนี้ก็อดคิดไม่ได้เหมือนกัน ธารธาราอยู่บ้านคนเดียว แต่มีน้าเพิ่มพูนคอยดูแลความปลอดภัยอยู่บริเวณรอบสวนจึงไม่ค่อยกังวลมากนัก หากเกิดอะไรขึ้นเธอเชื่อว่าน้าเพิ่มจะเข้ามาช่วยเหลือได้ทัน อีกอย่างเธอเกิดและเติบโตในสวนแห่งนี้ยังไม่เคยมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเลย
“ปู่จ๋า ย่าจ๋า คุ้มครองธารากับน้องด้วยนะจ๊ะ”
หญิงสาวเอามือขึ้นมาพนมขอพรก่อนจะล้มตัวลงนอน ไม่นานก็หลับสนิทแต่ทว่ากลับฝันถึงสิงหราช ในฝันเธอกับเขาจูงมือกันเข้าสู่ประตูวิวาห์โดยมีเด็กน้อยหน้าตาน่ารักสองคนร่วมเป็นสักขีพยาน
- ผู้เขียน
