รักษ์พาป่านทอออกมาเดินเล่นซื้อของใช้ส่วนตัว เขาให้อิสระเธอเลือกซื้อของใช้ตามที่ต้องการ แต่ต้องอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา แล้วก็ต้องหงุดหงิดเมื่อลวงร้อยโทรมาหาติดต่อกันหลายสายจนต้องกดรับสายเพื่อตัดความรำคาญ หากไม่รับสายก็จะโทรอยู่แบบนี้ไม่ยอมหยุดแน่
“ว่าไงของมึง”
“มึงพาเด็กมาซื้อของเหรอวะ!” ลวงร้อยได้ทีก็พูดกวนทันที
“มึงรู้ได้ไง”
“ก็กูเห็น”
“มึงอยู่ไหนไอ้เพื่อนเวร!”
“กูอยู่บนรถแล้วตอนนี้ พอดีมาเดินเล่นเลยเห็นมึงพอดีน่ะ ตอนแรกว่าจะเดินไปทักก็กลัวมึงเขิน กูเลยโทรหาเนี่ยไง”
“ไอ้เชี่ย! มึง...” แล้วก็ตัดสายลวงร้อยทิ้งทันทีเมื่อเห็นว่าป่านทอเลือกของได้ครบแล้ว ส่วนลวงร้อยก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาทันทีเมื่อได้กวนประสาทของรักษ์ได้ แล้วก็รีบส่งรูปที่ตนแอบถ่ายมาให้เพื่อนๆ ในไลน์กลุ่มดู ก่อนจะออกรถจากที่จอดรถไปยังที่หมายของตน เขามีเรื่องมากมายต้องจัดการกับลักษณา
ป่านทอมองสบตาของคนที่ตวัดสายตาจากจ
