เหว(กาม) (ลำดับที่ 2 ในซีรี่ส์ตระกูล 3 ห.)

รถเฟอร์รารี่488 GTB วิ่งด้วยความเร็วสูง คนขับมีอาการไม่สู้ดีเท่าไร ปวดร้อนไปทั่วเรือนกาย ขบฟันแน่นด้วยความเดือดดาลเมื่อคิดถึงใบหน้าของใครบางคนที่ทำให้ตนเป็นแบบนี้ โชคดีตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีหนึ่งแล้ว ทางกลับบ้านจึงโล่งปลอดโปร่ง “บัดซบ!” สบถออกมาด้วยความขุ่นเคือง จากคิดว่าควบคุมตัวเองได้จนถึงบ้าน แต่พอเลี้ยวเข้ามาในซอยใหญ่ปากทางเข้าหมู่บ้านของตนก็ต้องหักหลบพวงมาลัยรถเข้าข้างทาง “นรกเอ๊ย!" พอจอดรถดับเครื่องยนต์มือใหญ่ก็รีบกดคลึงเป้ากางเกงของตัวเองด้วยความทรมานร้าวแก่นกายทันที ไม่รู้หรอกว่าหล่อนทำแบบนี้ทำไม อยากได้เขานอนด้วยก็บอกดี ๆ สิ ไม่เห็นต้องวางยาปลุกเซ็กซ์แบบนี้เลย ระหว่างบุรุษหนุ่มคิ้วเข้ม หนวดเคราหนาจัดแต่งเป็นระเบียบนั่งเกร็งบีบคลึงเป้ากลางหว่างขาตัวเองอยู่นั้นก็มีรถเข็นผลไม้มาหยุดจอดอยู่ด้านหลังรถของเขา หญิงสาวในชุดนักศึกษาจอดรถเข็นขายผลไม้ของตัวเอง เมื่อมีรถหรูมาจอดขวางตันทางเข้าซอยเล็ก ๆ ที่จะกลับบ้านตน สาวเจ้าจึงก้าวเดินเร็ว ๆ มายังรถแล้วเคาะกระจกเรียกคนในรถเพื่อจะบอกให้เขาเคลื่อนรถให้ตัวเอง ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก “คุณคะ” เสียงเล็กเคาะพร้อมกับเอ่ยเรียกคนในรถ “ตอนนี้กูไม่สน กูขอแค่มีรูให้แทง” เมื่อเหลือบดูกวางสาวหลงทางมาในเวลาที่ซาตานกำลังหิวกระหาย “สวยไม่สวยช่างมัน กูขอเสียวก่อนแล้วกัน” พูดกับตัวเองจบก็รีบเปิดประตูรถลงมาทันที นาทีนี้ไม่ได้แล้ว ปวดร้าวแก่นกายแข็งแรงแทบดิ้นแล้ว หล่อนดีดตัวออกห่างจากประตูรถที่เปิดออกมากะทันหันทันที มองผู้ชายที่เดินย่างสามขุมมายังตนเพียงแต่สองก้าวเดินเท่านั้นก็ถึงตัว แล้วสิ่งไม่นึกฝันก็เกินขึ้น "กรี๊ด!!!!!" ร่างเล็กในชุดนักศึกษาถูกคว้าข้อมืออย่างรวดเร็ว พร้อมกับถูกแรงมหาศาลของบุรุษแปลกหน้าเหวี่ยงกระแทกกับตัวรถ ตอนนี้ร่างน้อยยืนหันหน้าเบียดแนบไปกับรถยนต์คันหรู มือเล็กทั้งสองถูกรวบไว้ด้านหลังด้วยมือใหญ่เพียงข้างเดียว ใบหน้าคมแนบอิงกับแก้มนวลที่เอี้ยวมามองตน “อืม! กวางน้อย เธอโง่เข้ามาหาฉันเองนะ” เอ่ยเสียงเย็น มือใหญ่อีกข้างค่อย ๆ ลูบไล้ก้นกลมกลึง เคลื่อนสอดแทรกเข้าไปในกระโปรงนักศึกษาทรงพลีตของคนตัวเล็ก ถลกเลิกขึ้นมาไว้เหนือเอวโดยไม่สนอาการดิ้นรนขัดขืนและคำด่าทอของเหยื่อสาว มือใหญ่บีบแน่นเมื่อกระโปรงของหล่อนรั้งไว้ที่เอวเล็ก “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้โรคจิต แกจะทำอะไรฉันน่ะ” หล่อนตวาดคนที่เอาใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครารกครึ้มถูไถแนบกับแก้มนวลตนจนรู้สึกขยะแขยง “ฮึ! อย่าทำเป็นสะดีดสะดิ้งหน่อยเลยน่า...ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนมาเดินบนถนนเปลี่ยว ๆ ซอยเปลี่ยว ๆ แบบนี้กัน” ว่าแล้วก็ไม่รอช้าดึงรั้งกางเกงซับของเจ้าหล่อนพร้อมกางเกงในตัวจิ๋วออกมาอยู่ข้อพับของขา เผียะ! "โอ๊ย!" หล่อนร้องออกมาด้วยความเจ็บ น้ำตาอาบล้นรอบดวงตาคู่หวานของตน ปากเล็กกัดแน่น พยายามสอดส่องมองหาทางเอาตัวรอด แต่โชคชะตากลับไม่เข้าข้างเธอเลย ถนนเส้นนี้ช่างเปลี่ยวจริง ๆ ไม่มีรถผ่านมาสักคัน “เจ็บเหรอ ฉันแค่ตีเบา ๆ เองนะแม่หนูน้อยนักศึกษา ก้นเธอแน่นดีนะ ฉันชอบ” เผียะ! ชมอีกก็ตบก้นเล็กอีกครั้ง และแรงกว่าเดิม "โอ๊ย!" ร่างเล็กกระแทกเข้ากับตัวรถตามแรงตบจากคนที่ซ้อนทับอยู่ด้านหลัง ตอนนี้หล่อนรู้เลยว่าก้นคงมีรอยฝ่ามือของโจรโฉดคนนี้แล้วเป็นแน่ “ไอ้โจรถ่อยปล่อยฉันนะ!” ร่างเล็กพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่เรี่ยวแรงของเธอช่างมีน้อยเหลือเกิน แล้วก็ต้องกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ชายหนุ่มอาศัยจังหวะนี้ล้วงแก่นกายร้อนของตัวเองจ้วงลึกเข้าไปในร่างเล็กเพียงครั้งเดียวจนสุดลำกายแข็งร้อน ด้านกวางน้อยเมื่อถูกของแข็งแรงกระแทกเข้ามาจากทางด้านหลัง หล่อนก็ดิ้นพล่านทันทีด้วยความเจ็บปวด "กรี๊ดดดด!!" หล่อนร้องสุดเสียงอย่างโหยหวนด้วยความทรมานร่างกาย ตอนนี้น้ำหูน้ำตาไหลอาบเปียกชื้นหน้า ทั้งเหงื่อไคล ปากน้อยสั่นพร่าด้วยความเจ็บทรมานกลางกายสาว ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกเหมือนมีคนกำลังดึงทึ้งร่างของตนออกเป็นชิ้น ๆ โยนทิ้งพร้อมโรยเกลือก็มิปาน “อ่า! เธอซิง! โอว์ แม่เจ้าเว้ย! บุญของไอ้เหวจริง ๆ เว้ย! ได้ของดี ของสวยเสียด้วยว่ะ!" สำนึกดีในจิตใจของผู้ชายเถื่อนหาได้มีไม่ ยิ่งได้รู้ว่าแม่หล่อนมีตัวเองเป็นคนแรกก็ยิ่งชอบใจ ไม่สนใจว่าหญิงสาวจะรู้สึกอย่างไร เพราะตอนนี้ตัวเขาเองก็ทรมานเจียนจะตายอยู่แล้ว เอวสอบขยับโยกเอวเข้าหาบั้นท้ายงามงอนรัวเร็ว มืออีกข้างก็ตบตีก้นงามคัดแน่นไปด้วย เผียะ! “อ่า! ดีเหลือเกิน โอว์! เสียวมากแม่กวางน้อยหลงทาง อา! ยูว์!" “ฮือ ๆ ไอ้ชาติชั่ว แก!...อะ! เจ็บ! อือ!" เมื่อรู้แล้วว่าตัวเองพ่ายแพ้ ไม่มีทางหนีรอดเงื้อมมือของโจรถ่อยไปได้ หล่อนได้แต่ร้องไห้ปล่อยเสียงโฮออกมาตลอดแรงกดกระแทกจากด้านหลัง ใบหน้านวลอาบไปด้วยเหงื่อและน้ำตาผสมผสานกันไป “อ่า! ร้องไห้ให้ตายก็ไม่มีความสงสารหรอกเว้ย! คนอย่างไอ้เหว ได้แล้วต้องได้อีก อะ! โยว์! มันดีเหลือเกิน อา! ตอดรัดอะไรแบบนี้ เธอจ๋า...ซี้ดดดด อูว์!"