ในการทำโพรเจกต์ครั้งนี้ดอกรักทุ่มเทมาก เธอทำงานหามรุ่งหามค่ำจนร่างกายรับไม่ไหวและล้มป่วยในที่สุด
“คุณแม่ตัวร้อนเหมือนตอนหนูเป็นไข้เลยค่ะ” มือเล็กจิ๋วประทับบนหน้าผากเหมือนอย่างที่แม่เคยทำกับเธอ เมื่อสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิร้อนที่แผ่ออกมาเสียงใสก็พูดขึ้นอย่างแข็งขันและเร่งรีบ
“คุณแม่ต้องไปหาหมอค่ะ หนูจะไปตามลุงชาญมาเดี๋ยวนี้”
“จะไปเรียกใครนะ”
“ชะอุ้ย คุณลุง” ดารัณตกใจเมื่ออีกคนเข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง
“คุณแม่ป่วยค่ะ หนูจะไปตามลุงชาญให้พาคุณแม่ไปหาคุณหมอ”
เด็กน้อยพูดพร้อมกับขาสั้นที่กำลังปีนลงจากเตียงอย่างระมัดระวัง เพราะเตียงในห้องนี้สูงกว่าที่บ้านของเธอ อีกอย่างดารัณจำได้ว่าในตอนที่คุณแม่ป่วยจะไม่สามารถดูแลเธอได้ เธอต้องพยายามดูแลตัวเองให้ดีเพื่อไม่ให้คุณแม่เหนื่อย
“ป่วยงั้นเหรอ ไหนขอดูหน่อย” พยัคฆ์รับทราบสารจากคนตัวน้อยก็รีบรุดไปนั่งข้างคนที่กำลังนอนซมอยู่บนเตียงกว้าง
ฝ่ามือหนาแนบลงบ
