ดอกรักนอนซมอยู่ถึงสามวัน และก็ได้บุรุษพยาบาลหน้าหล่อคอยเฝ้าไข้ไม่ห่าง พร้อมกับคนที่อยากรับบทเป็นพยาบาลตัวน้อยมาเกาะประตูรอคุณแม่อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ร่างเล็กลืมตาขึ้นมาในช่วงเย็นก็พบกลับแผ่นหลังกว้างกำลังสอนการบ้านเด็กน้อยอย่างใจดี เธอมองภาพนั้นด้วยความตื้นตัน ดอกรักเคยวาดฝันอยากมีครอบครัวอบอุ่น และเธอคิดถึงมันเสมอในยามที่ยังคบหากับพยัคฆ์ แต่เมื่อลืมตาตื่นในโลกความเป็นจริงก็รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ ดังนั้นภาพตรงหน้าจึงราวกับความฝันของเธอเลยล่ะ
“คุณแม่ตื่นแล้ว” ร่างเล็กวิ่งสับขาสั้น ๆ มายังเตียงกว้างทันที ดอกรักรู้สึกดีขึ้นตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่ไม่รู้เป็นเพราะความเหนื่อยสะสมหรือเป็นเพราะฤทธิ์ยาทำให้เธอยังรู้สึกมึน ๆ อยู่บ้าง แต่เมื่อได้พักผ่อนอีกวันอาการเหล่านั้นก็ดีขึ้นมาก
ฟอด ฟอด
ปากนิ่มประทับลงแก้มกลมสองข้างด้วยความคิดถึงและห่วงหา เด็กน้อยที่ถูกหอมแก้มก็ดีใจจนหัวเราะคิกคัก
“แม่ป่ว
