อยู่เงียบๆก็พอ

1307 คำ

สองวันต่อมา พราวนภายังคงใช้เวลาในการเก็บกวาดร้านให้เข้าที่ ซึ่งระหว่างนั้น เธอได้ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐาน รวมถึงโพสต์ลงไอจีของตัวเอง ด้วยการโพสต์เป็นข้อความสั้นๆ เพียงแค่ว่า ‘ มีคนใจดีช่วยเธอรื้อของ เพื่อทำร้านใหม่’ มีคนเข้ามาไถ่ถามมากมายใต้ภาพที่เห็น แต่ไม่มีใครกล้ายื่นมือเข้ามาช่วยอะไร เพราะรู้ว่าตอนนี้ เธอกำลังมีเรื่องมีราวกับอินทิราอยู่ Tru Tru พราวนภาละมือจากการรวบรวมเศษผ้า ขยับเดินไปดูโทรศัพท์ที่แผดเสียงอยู่ในกระเป๋า ไม่หวังให้คิริวโทรมาหรอก เธอกับเขาไม่ค่อยโทรหากันเท่าไหร่ เพราะเจอกันเช้า-เย็นอยู่แล้ว แต่โทรมาก็ดี เพราะตอนนี้ เธอกำลังคิดถึงเขาอยู่ “อือ” [เรียนเสร็จแล้ว กำลังไป กินอะไรไหม?”] “มากับริวเหรอ” [วันนี้ไวท์แวะมาที่มหาลัย ไวท์ไปด้วย……… ส่วนไอ้ริว มัน….กลับบ้าน] “เหรอ ไม่เห็นบอกพี่เลยแฮะ ว่าจะไปไหน” [เดี๋ยวเย็นๆมันตามไป พราวจะกินอะไรอะ] “กินอะไรก็ได้ ร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม