บทที่7(จบ)

861 คำ

ส่วนชายหนุ่มที่ไปยืนกดกริ่งและโทรศัพท์เข้าไปหาแต่ขวัญข้าวไม่ยอมรับสายของเขานั้น เขาไม่ได้ไปไหนไกลแค่เคลื่อนรถออกมาห่างหน้าบ้านเธอ แล้วจอดนิ่งมองกระจกส่องหลังอยู่อย่างนั้น เขาตั้งใจจะรอจนขวัญข้าวออกมาหรือไม่ก็โทรกลับมาหาเขาเหมือนเมื่อวาน แต่สายตาเฝ้าคอยของ คิมห์ ธาราเวสน์ ก็ต้องพบกับภาพที่เขาไม่อยากเห็น ไม่อยากพบ ผู้ชายที่เป็นข่าวกับขวัญข้าวกระโดดข้ามประตูรั้วออกมา แล้วซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเจ้าเด็กหนุ่มที่คุ้นเคยกับขวัญข้าวดีออกไป แสดงว่าตลอดเวลาที่เขาไปยืนเป็นห่วงชะเง้อมองเข้าไปในบ้านนั้น ผู้ชายคนนี้อยู่กับขวัญข้าวในบ้านตลอดเวลา เปลือกตาของชายหนุ่มปิดลงบดบังดวงตาเจ็บช้ำ...สุดท้ายมดแดงอย่างเขา ก็เป็นได้แค่มดที่แอบแฝงอยู่กับต้นมะม่วง เฝ้ามองคนมาสอยมะม่วงสุกผลสวยๆ ไปกิน โดยไม่มีสิทธิ์ไปยื้อแย่งมาครอบครองเป็นเจ้าของเสียเอง พีรัชกดวางสาย ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม กรามขบแน่นจนดันเป็นแนวสูง เขาได้ยิ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม