บทที่ 10
“โอ๊ย! ตกใจหมดเลยน้า” เนื้อนวลสะดุ้งจนกรอบรูปที่ถือหลุดจากมือ แต่ยังดีที่เธอตามมาคว้าได้ก่อนที่จะตกกระแทกพื้น
“ตกใจแล้วทำไมสอนไม่จำ บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่ามายุ่งกับของของคุณผู้ชาย” นางสร้อยบ่นอย่างระอา
“แค่สงสัยว่าทำไมคุณผู้ชายไม่เอาไปใส่กรอบใหม่ก็แค่นั้น” เนื้อนวลเถียงอ้อมแอ้มออกไป
“มันเรื่องของท่าน รีบเก็บไว้เสีย” นางสร้อยทำเสียงเข้มใส่ แต่เหมือนเนื้อนวลไม่สะทกสะท้านสักเท่าไหร่ เด็กสาวยังยื่นกรอบรูปไร้กระจกนั้นมาตรงหน้านางสร้อยแล้วถามออกไปตรงๆ
“น้าไม่สงสัยหรือว่า ใช่ผู้หญิงคนนี้ไหมที่เป็นข่าว แล้วคุณผู้ชายจะพากลับมาด้วยหรือเปล่า”
“เอ๊ะ นังนี่บอกว่าอย่ายุ่งเรื่องของท่าน ยังจะมาถามฉันอีกนะ” นางสร้อยแหวเข้าให้ แต่ก็พิศมองหญิงสาวที่ถ่ายรูปคู่กับเจ้านายหนุ่มของตนเช่นกัน แม้ตัวนางจะทำงานมานานแต่ไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าค่าตาของผู้หญิงในรูปเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เนื้อนวลย่นจมูก
