“ข้าวจ๋า ข้าว”
เสียงเรียกชื่อทำให้หญิงสาวสะดุ้งโหยง หันมองไปทางประตูห้องนอนโดยอัตโนมัติ แล้วหันกลับมาที่ประตูห้องน้ำที่เสียงซู่ๆ ยังดังไม่ขาดสาย ก่อนจะรีบเดินไปทางประตูห้องนอน
เมื่อเธอเปิดประตูออกไปพบว่าเจ้าของเสียงคุ้นเคยที่มาเรียกนั้น ยืนอยู่ไม่ไกลหน้าห้องนอนเธอเท่าไหร่
“คิมห์” ชื่อของเขาแทบไม่ออกมาจากลำคอ
คิมห์ที่ยืนอยู่ใกล้ประตูห้องนอนของขวัญข้าวมองปราดอย่างสำรวจ ก่อนระบายลมหายใจอย่างโล่งอก แล้วหันไปชี้ที่พื้นตรงชุดอเนกประสงค์ ทั้งนั่งเล่น รับแขกและทานข้าว ซึ่งเวลานี้มีจานข้าววางอยู่
“นั่นอะไรข้าว ผมตกใจหมดคิดว่าเป็นอะไรไปเสียอีก”
ขวัญข้าวมองตามปลายนิ้วของเพื่อนชายคนสนิท คราบสีขาวขุ่นของนมสดนองอยู่กับพื้น และยังกระเซ็นเป็นด่างดวงเล็กๆ ตามรัศมีของการกระเด็นไป
“ข้าวทำนมหกรดเสื้อ เลยต้องเข้าไปอาบน้ำใหม่ แล้วคิมห์ละไหนว่าจะมาตอนเย็น” เธอจำเป็นต้องโกหกออกไป คิมห์มองหญิงสาวแล้วยิ้ม
