ใบสั่งพิศวาส

บทที่5(จบ)

อาติณณ์คิดว่าเขาได้รู้อะไรมากขึ้น จากการต่อปากต่อคำของสองสาว ผู้หญิงที่น้องสาวเขาเรียก ขวัญข้าว ต้องเคยเป็นคนรักเก่าของพีรัช แต่เรื่องเป็นของที่พีรัชคายออกมานั้นเขาคงต้องเถียง เพราะพิสูจน์มาแล้วว่าเป็นของใหม่สด และการที่เขามาเจอพีรัชที่บ้านหลังนี้ ก็ทำให้แน่ใจว่าพีรัชยังมีเยื่อใยกับเธอแน่นอน

อาติณณ์จ้องตาของอินทุอรเมื่อต้องการเค้นความจริง เพราะรู้จุดอ่อนดีถ้าน้องสาวทำผิดมักไม่กล้าสู้ตาเขาเสมอ และทันทีที่เขาประสานสายตา อินทุอรก็หลบตาวูบทันที นั่นมันทำให้อาติณณ์ถึงกับเลือดขึ้นหน้า ความเคืองขุ่นพุ่งขึ้นสูงเป็นอย่างมาก ปากอินทุอรปฏิเสธแต่ไม่กล้าสบตาเขา อย่างนี้มันหมายความว่าอย่างไร

“น้องอ่อน!” เสียงเข้มงวดอย่างน่าตกใจสำหรับอินทุอรจนเธอสะดุ้ง รวมถึงคนในเหตุการณ์ และเมื่อเขาเห็นใบหน้าซีดๆ กับอาการสะดุ้งโหยงของน้องสาว อาติณณ์จึงลดระดับเสียงลง

“คนเราทำอะไรลงไปต้องรับผิดชอบกับผลที่มันจะตามมา รู้ไหมน้องทำแบบนี้มันทำลายชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งแล้วทำร้ายพี่ด้วย พี่ไม่คิดว่าน้องอ่อนจะทำเรื่องร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้ พี่ผิดหวังในตัวน้องอ่อนมาก” สิ้นคำของเขา อินทุอรก็ปล่อยโฮ เธอไม่ได้สำนึกตามคำต่อขานนั้น แต่เธอเสียใจที่อาติณณ์กำลังแสดงให้เห็นว่าไม่เชื่อในคำพูดของเธอแม้แต่น้อย

“พี่ติณณ์ บอกว่าน้องอ่อนไม่รู้เรื่อง น้องอ่อนไม่ได้วางยาขวัญข้าว น้องไม่ได้ทำ”

“เธอกำลังจะบอกว่าฉันกินย***าๆ นั่นเข้าไปเอง แล้วเข้าไปนอนรอให้พี่ชายเธอเข้าไปข่มขืนหรือ อินทุอร” ขวัญข้าวทำเสียงหยันๆ

คำก็ข่มขืน สองคำก็ข่มขืน...ดูเหมือนเธอชอบใช้คำนี้กล่าวหาเขาเสียจริง อาติณณ์ได้แต่รำพึงในใจ

“ฉันจะไปรู้หรือ นั่นมันเรื่องของเธอ เธออาจประชดพี่พี ด้วยการยอมนอนกับพี่ชายฉันในวันหมั้นของเราก็ได้ ใครจะรู้”

สิ้นคำดูถูกของอินทุอร ขวัญข้าวถึงกับเงื้อฝ่ามือขึ้น แต่ช้าไปกว่าอาติณณ์ เขาตบหน้าอินทุอรจนหน้าสะบัด

“พี่เคยสอนให้เธอเป็นผู้ร้ายปากแข็งหรือ อินทุอร”

“พี่ติณณ์!” อินทุอรครางชื่อพี่ชายเบาๆ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุยี่สิบสี่เธอไม่เคยถูกใครตบตี โดยเฉพาะอาติณณ์เขาไม่เคยตีน้องเลยสักแปะ แต่มาเรื่องเข้าใจผิดนี้ พี่ชายที่น่ารักและใจดีกลับตบหน้าเธอ ความรู้สึกเจ็บชาที่แก้ม แต่ไม่เท่ากับเจ็บที่หัวใจ หญิงสาวหันไปแย่งกุญแจรถในมือของคมกริชลูกพี่ลูกน้องที่เข้ามาประคองเธอบ้าง หลังจากเมื่อครู่เธอเข้ามาประคองให้เขาลุกขึ้น

“เอาไปไหนคุณน้องอ่อน” คมกริชถาม แล้ววิ่งตามเมื่ออินทุอรวิ่งห่างไป

อาติณณ์ได้แต่ยืนตะลึงมองมือตนเอง เขาเองก็ไม่เคยคิดว่าจะทำอะไรแบบนี้ลงไป

ขวัญข้าวมองตามอินทุอรที่กำลังวิ่งไปที่รถ แล้วหันมาช้อนสายตาขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนข้างๆ เห็นแววสลดในดวงตาก็อดสงสารและเห็นใจเขาไม่ได้ ท่าทีเขาเหมือนไม่รู้เห็นกับอินทุอรจริงๆ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มาต่อว่าต่อขานกันที่นี่ แต่ถ้าทุกอย่างเป็นแผนการ ก็นับว่าพวกเขาเล่นละครตบตาเธอได้ดีเหลือเกิน

“ผมขอโทษแทนน้องอ่อนด้วย ไม่คิดว่าจะทำเรื่องเลวร้ายได้ถึงขนาดนี้ คุณจะเอายังไงก็ปรึกษาพี่ชายคุณดูก็แล้วกัน แต่ผมขอรับผิดชอบทั้งหมดเอง อย่าให้น้องอ่อนมาเกี่ยวข้อง” เขาพูดหลังมองตามรถที่อินทุอรขับออกไปอย่างรวดเร็ว โดยคมกริชได้แต่ยืนเคว้ง เพราะห้ามปรามไม่ได้

“ผมขอตัว มีอะไรโทรหาผมได้” เขาพูดจบก็เดินลิ่ว อย่างไรเสียจะปล่อยให้อินทุอรขับรถไปคนเดียวด้วยสภาพจิตใจแบบนั้นไม่ได้

ขวัญข้าวมองตามแผ่นหลังชายหนุ่ม เขาพูดออกมาหน้าตาเฉยเชียว ไม่อยากให้ตัวต้นเหตุมาเกี่ยวข้อง แต่เอาเถอะ ไหนๆ เธอก็อยากให้มันจบๆ อยากลืมมันไป จะยอมอโหสิพวกเขา ไม่ว่าตัวเขา อินทุอร หรือผู้ชายคนนั้น เธอจึงตะโกนตามหลังเขาไป

“ขอแค่บอกน้องสาวคุณอย่ามายุ่งกับฉันอีกก็พอแล้ว ฉันต้องการแค่นี้”

ขายาวๆ ของอาติณณ์ถึงกับหยุดชะงักไม่ก้าวเดินต่อไป ก่อนหันกลับมามองหญิงเจ้าของคำพูดจริงจังนั้น เขามองสบตาเธอเหมือนจะค้นหาความจริง และขอคำยืนยันในคำที่เธอพูดออกมา แต่เธอไม่ยืนให้เขาค้นหาความจริงในดวงตานานนัก เธอหันหลังแล้วเดินเข้าบ้านไปแล้ว ส่วนเขาก็ต้องตามอินทุอรไป

ในรถปิคอัพเงียบกริบ คมกริชนั่งตัวลีบอยู่ข้างๆ อาติณณ์ที่เป็นคนขับ ซึ่งมองตรงไปข้างหน้าอย่างเดียวไม่ได้เหลียวมามองเขาแม้แต่น้อย แต่นั่นมันก็ทำให้เขาอึดอัดใจไม่น้อย อาติณณ์มักเป็นแบบนี้ เขาจะเปิดโอกาสให้คนผิดยอมรับสารภาพเองเสมอ ถ้าหากไม่ยอมพูดจริงๆ อาติณณ์ก็มีวิธีทำให้เปิดปาก ซึ่งเขาไม่รู้ว่าทำอย่างไร เพราะเขาจะสารภาพเองเสมอหากทำอะไรผิดลงไป และครั้งนี้เมื่ออยู่กันตามลำพังในรถปิคอัพของอาติณณ์ เขาก็สมควรจะสารภาพความผิดของตนเองเสีย เพราะอย่างน้อยจะได้อธิบายในสิ่งที่อาจเข้าใจคลาดเคลื่อนกันอยู่ให้ตรงกัน

“คุณติณณ์ครับ” คมกริชเรียก แล้วคอยจนอาติณณ์เหลียวมามองเขาสักนิดก่อนจะพูดต่อ โดยอาติณณ์ยังมองไปข้างหน้า แต่เหลียวมามองเขาเป็นระยะๆ

สีหน้าของอาติณณ์ค่อยๆ เปลี่ยนไป เมื่อฟังคำสารภาพจากปากของญาติผู้น้อง จนสุดท้ายเมื่อคมกริชพูดจบ แนวกรามของอาติณณ์นูนเป็นสันขึ้นมา เช่นเดียวกับมือที่กำพวงมาลัยกำแน่นจนเส้นโลหิตปูดขึ้นอย่างชัดเจน

น้องอ่อน!