บทที่ 14
เพลงเดิมๆ ดังวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่ภายในรถที่ธารธารีทำหน้าที่สารถีขับรถให้คิมห์นั่ง เธอมาหาเขาที่โรงพยาบาลหลังได้รับโทรศัพท์ แค่ประโยคเดียวที่เขาพูดไปไม่สามารถทำให้เธอรีบมาหาเขาได้หรอก ถ้าหากในน้ำเสียงของเขานั้นไม่แฝงไปด้วยความรู้สึกหลากหลายจนเธอสะท้อนใจอย่างบอกไม่ถูก จึงต้องรีบมาหาเขา
เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไปในห้อง เขานั่งห้อยเท้าอยู่บนเตียงสายตาจับจ้องอยู่ที่บานประตู ทันทีที่เธอเปิดเข้าไปก็สบเข้ากับดวงตาของเขา แวบแรกเธอเห็นแววผิดหวังในดวงตาที่รอคอยนั้น ก่อนจะสลาย แล้วเขาก็ค่อยๆ คลี่ยิ้มรับเธอ เมื่อพาเขามาที่รถแล้วเปิดเพลงที่เขาชอบให้ฟังวนเวียนอยู่อย่างนั้นดูเหมือนเขาจะไม่แปลกใจหรือเอะใจอะไรเลยว่าทำไม ในแผ่นซีดี* ที่เธอเปิดจะมีแค่เพลงเดียวเล่นวนเวียนอยู่อย่างนั้น แต่ช่างเถิดเธอคิดว่าทำให้คนมีน้ำใจคนหนึ่งสบายใจ แค่นี้มันไม่เกินความสามารถของเธอหรอก
(*แผ่นซีดี ย่อมาจาก คอมแพ็กดิ
