ขวัญข้าวอยากแทรกแผ่นดินหนีกับสายตาของคนทั้งสามที่เพิ่งกลับออกไป ในดวงตาที่สื่อความคิดของพวกเขา คงคิดไปไกลว่าเธอกับอาติณณ์กำลังจะทำหรือทำอะไรกันอยู่แน่ๆ ก็เล่นกอดกันแนบแน่นขนาดนี้ แล้วยังคำพูดของชายหนุ่มคนนั้นอีกที่สื่อให้ได้คิด ตามสบายหรือ บ้านะสิ
“ปล่อยนะ” เธอทุบเขาเสียแรง ให้สมกับที่เป็นต้นเหตุให้เธอได้อับอายสายตาของคนในบ้านเขา และเป็นสาเหตุให้พวกนั้นเข้าใจผิด
“เอะอะก็ลงไม้ลงมือ สมกับเป็นเมียคนเลี้ยงวัวเลยนะคุณนี่” เขาพูดใส่หน้าเธอ พร้อมยิ้มใส่ตาที่เบิกโตของหญิงสาว ก่อนคลายวงแขนขยับออกห่างเธออย่างช้าๆ
“ใครเป็นเมียคุณไม่ทราบ”
“คนถามนี่แหละ อย่ามาทำลืม แล้วคนที่บ้านผมหรือที่ไหนๆ เขาก็รู้และเข้าใจแบบเดียวกันหมดแล้ว เพราะฉะนั้นคุณก็ยอมรับเสียเถอะ”
เขาพูดได้หน้าตาเฉยอย่างที่เธอไม่คาดคิด ให้ยอมรับว่าเป็นเมียเขา ทั้งที่ความสัมพันธ์ครั้งนั้นมันเกิดขึ้นเพราะสองคนควบคุมตนเองไม่ได้ ทั้งยังไม
