บทที่7 ส่องเก่ง
1121 คำ
บทที่7
ส่องเก่ง
ขวับ!!
เสียงที่ทำให้ผมต้องหันไปมองจนเจ้าของเสียงค่อยๆ ก้าวลงมาจากรถเหมือนภาพสโลโมชั่น ใช่เธอจริงๆด้วยเธอที่ผมตามหามาตลอด เด็กสองคนนั้นเธอเรียกแทนตัวเองว่ามี๊แสดงว่าเป็นลูกของเธอจริงๆ
ปึ้ง!
ผมทุบพวงมาลัยด้วยความโมโหสายตาก็มองเข้าไปในร้าน เธอดูมีความสุขมากเหลือเกินต่างจากผมที่จมอยู่กับความคิดถึง กลิ่นกายของเธอ เสียงครางหวานของเธอยังกึกก้องอยู่ในหัวผมตลอดเวลา คำพูดเชยชมที่เธอพร่ำบอกผมเพื่อเอาอกเอาใจให้ผมปล่อยตัวเธอ ผมยังจำมันได้ทุกคำ
ผมรอจนเธอพาเด็กๆ ถือกล่องขนมขึ้นรถจนรถของเธอถอยออกไป ผมจึงขับรถตามดูอยู่ห่างๆ เธอพาเด็กๆ มาทานข้าวซื้อของใช้ที่มินิมาร์ท ถ้าผมลงไปคนติดตามเธอน่าจะรู้และเธอก็คงจำผมได้ดี เพราะทุกคืนที่ผมหลับนอนกับเธอผมเปิดไฟร่วมรักกับเธอทุกครั้ง
ช่างแม่งเถอะรอผัวเผลอแล้วเจอกัน
ผมตบไฟเลี้ยวเพื่อแยกกลับมาบ้านปล่อยให้เธอตายใจไปก่อนเพราะยังไงผมก็จะเอาเธอคืน ไม่ว่าไอ้เวรนั่นมันจะใหญ่มาจากไหนผมจะล่อมันให้จมตีนเลย
บ้านพยัคฆ์เมฆา
กลับมาถึงบ้านแม่ผมก็รีบเดินออกมารับผมไปนั่งทานข้าว อีเจ้ไม่ยอมทำกับข้าวให้ผัวอีกสิถึงได้พาลูกผัวมากินข้าวบ้านคนอื่น
“โบ๊ทสรุปเรื่องของอายลูกว่ายังไง” ไบร์ทถามลูกชายอีกครั้งเพื่อความแน่ใจเพราะตนก็อยากได้คำตอบเพื่อยืนยันกับฝ่ายหญิง
“ผมยังยืนยัยคำเดิมว่าผมไม่แต่ง พ่อครับเกิดมาผมก็เลือกอะไรไม่ได้พ่อให้ผมดูแลสโมสรผมก็ดู ให้ผมคุมบ่อนผมก็คุม ให้ผมฆ่าคนผมก็ทำแต่เรื่องคู่ชีวิตผมขอล่ะ ผมขอเลือกเองได้ไหม”
ทุกคนเงียบโดยเฉพาะต้นหอม เธอมองลูกด้วยความสงสารใครๆ ก็รู้ว่าเธอเป็นห่วงลูกชายมากแค่ก้าวขาออกจากบ้านเธอก็คิดไปต่างๆ นานา จนต้องปรึกษาหมอเบย์ เธอกลัวว่าเธอจะเป็นโรควิตกกังวล
แต่เธอแค่รักและเป็นห่วงลูก อะไรก็ไม่สำคัญเท่าชีวิตของลูก
“คุณไบร์ทหอมขอร้องเราอย่าบังคับลูกเลยนะคะ เรื่องคู่ชีวิตให้ลูกได้เลือกเองดีกว่า”
“แล้วแต่เถอะ!”
เมื่อทุกอย่างจบลงลัลลาเบลก็เปลี่ยนเรื่องคุย เธอเล่าเรื่องวีรกรรมของคาเวียร์ให้ทุกคนฟังเด็ก5ขวบมีพัฒนาการสูงมากอาจารย์วาโยปลื้มใจสุดๆ
“เป็นหมอให้ตานะลูกคาเวียร์”
“ได้ค่ะ”
ผมมองหลานสาวก็อดนึกถึงเด็กสองคนนั้นไม่ได้กลายเป็นภาพหลอกหลอนอยู่ในหัวผมจนผมเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
มีก้า มีญ่า อยากรู้นักว่าพ่อเด็กเป็นใครกล้ามากที่มายุ่งกับผู้หญิงของเขา
หลายวันผ่านไป
ผมยังคงตามสอดส่องเธออยู่เรื่อยๆ แต่ผมไม่เคยเห็นสามีเธอเลยบางทีอาจจะเป็นนักธุรกิจต่างประเทศหรือไม่มันก็คงเหี้ยเกินจนทำให้เธอหอบลูกหนีมาอยู่กับแม่ แต่ผมพร้อมที่จะเป็นพ่อของลูกเธอนะ ลูกพ่ออออ
“นายครับนายใหญ่ไลน์มาบอกว่าติดต่อนายไม่ได้” กรณ์รีบแจ้งเจ้านายที่ส่องกล้องมองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ เขาทำแบบนี้ทุกวันเปลี่ยนรถทุกวันด้วยเพราะกลัวฝ่ายตรงข้ามจะผิดสังเกต
“กูบล็อกไปแล้ว”
กรณ์ถอนหายใจจากนั้นก็รีบพิมพ์บอกนายใหญ่ให้รับรู้แน่นอนว่านายใหญ่ส่งคลิปเสียงมาด่าเจ้านายของตนซึ่งคนข้างหลังไม่ได้สนใจอะไรเลยเอาแต่ถ้ำมองเมียชาวบ้าน ในใจก็แอบคิดอยากให้ผัวเขากระทืบสักทีจะได้เลิกส่อง
“นายไอ้มิคบอกว่าที่บ่อนมีคนยิงกัน”
“เออปล่อยมัน”
“นายยย เราต้องรีบไปจัดการดิครับแบบนี้มันเสียงานนะนายยย”
โบ๊ทตวัดสายตามามองบอดี้การ์ดด้านหน้าผ่านกระจก เขาโยนกล้องส่องทางไกลทิ้งไปด้านหลังแล้วกระชับสูทให้เข้าที่กรณ์จึงรีบขับรถมายังสโมสรเพื่อให้เจ้านายได้จัดการปัญหา
สโมสรพยัคฆ์เมฆา
ผมเดินเข้ามาในห้องโถงชั้นล่างที่มีโต๊ะสนุ๊กและเครื่องเล่นนันทนาการมากมาย ตู้เกม ตู้สล๊อตและกองเลือดตอนนี้ทีมเก็บกวาดกำลังจัดการ ผมจึงรับปืนจากไอ้มิคมือซ้ายตั้งแต่วัยเรียนเพื่อไปจัดการไอ้พวกก่อความวุ่นวายด้านหลัง สถานที่ที่พ่อผมสร้างเอาไว้สำหรับจัดการเก็บกวาดขยะก็คือบ่อจระเข้ ศพที่ตายกำลังถูกลูกน้องโยนลงไปในบ่อจนเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นผมจึงเล็งปืนขึ้นจ่อขมับของมัน
“ผะ ผมขอโทษครับไว้ชีวิตผมด้วย”
“ใครส่งมึงมา!”
“ผมไม่อยากตาย ไว้ชีวิตผมด้วยผมมีลูกเล็กเมียผมก็กำลังท้อง ผมถูกบังคับให้ทำงานถ้าไม่ทำมันจะฆ่าลูกเมียผม”
“ใคร!!”
“ภะ ภูตะวันครับ”
ปั้ง!!!
ผมยิงเฉียดใบหน้ามันไปจนเป็นแผลยาวเกือบถึงใบหู ผมใจอ่อนตั้งแต่มันบอกว่ามันมีลูกเล็กแล้ว ผมให้ไอ้กรณ์ไปจัดการรับลูกเมียมันมาขืนปล่อยไปก็คงตายยกครัว
“กูจะไว้ชีวิตมึงแต่มึงต้องให้ข้อมูลเท่าที่มึงรู้มาให้หมด”
“ครับ เป็นคนขับรถของคุณโมจิแต่ผมถูกคุณโมจิขอร้องให้พาออกมาแอบดูคุณโบ๊ทว่าคุณโบ๊ทเป็นยังไงบ้าง แต่คุณเตชินจับได้จึงสั่งให้ผมเข้ามาเพื่อก่อความวุ่นวาย”
“โมจิเป็นยังไงบ้าง”
ลูกน้องที่ยืนอยู่มองหน้าเจ้านายทันที ทุกคนรู้ว่าโมจิเป็นรักแรกที่ฝังใจเป็นผู้หญิงคนแรกที่เจ้านายรักและทะนุถนอมและก็เป็นผู้หญิงที่ทำให้เจ้านายเสียน้ำตา
“คุณโมจิเธอสบายดีครับ คุณเตชินรักและหวงคุณโมจิมากลูกของทั้งสองก็โตแล้วตอนนี้อายุ6ขวบ เป็นเพื่อนกับลูกผม”
ผมพยักหน้าก่อนใจให้ไอ้มิคจัดการหางานให้มันทำเรื่องลูกเมียมันเดี๋ยวทางสโมสรจะมีสวัสดิการให้ ผมได้ยินชื่อโมจิยังไม่รู้สึกเจ็บเท่าชื่อวีนัส ยัยบื้อต้องโดนกักขังหน่วงเหนี่ยวอีกรอบคอยดูสิ
- ผู้เขียน
