บทที่8 ได้เจอกันแล้ว
998 คำ
บทที่8
ได้เจอกันแล้ว
วันต่อมา
ผมขับรถมาที่ร้านกาแฟแถวบ้านของวีนัสอีกครั้ง ตอนนี้เป็นเวลา8โมงแล้วแต่เธอยังไม่มา ผมจึงเตรียมลุกขึ้นแต่รถของที่บ้านเธอขับมาจอดขนาบข้างรถของผมพอดี
“เร็วๆ สายแล้วเดี๋ยวขนมหมด” มีก้ารีบวิ่งโดยไม่รอน้องสาว มีญ่าจึงรีบหยิบกระเป๋าลงมาแล้ววิ่งหน้างอเข้ามาในร้าน
“หมกๆ มี๊ตื่งฉาย!” (หมดๆ มี๊ตื่นสาย)
ผมรีบหยิบหนังสือขึ้นมาปิดบังใบหน้าจนเสียงรองเท้าของเธอเดินตามเข้ามาแค่กลิ่นน้ำหอมผมก็จำได้แล้วหอมแบบซนๆ มีแค่เธอนี่แหละ
“มีก้าเอาแค่ชิ้นเดียวพอครับพรุ่งนี้ค่อยมาซื้อใหม่”
“ใช่ๆ อย่างก!” มีญ่าต่อว่าพี่ชายจนมีก้าต้องยอมเอาเค้กแค่ชิ้นเดียว เด็กๆ พากันมานั่งอยู่โต๊ะข้างๆ ของชายหนุ่มแถมยังมีเสียงซุบซิบของมีญ่าดังมาถึงหูเขาด้วย
“วังนี้มีคงหย่อ” (วันนี้มีคนหล่อ)
“ไร้สาระแล้วมีญ่า มี๊บอกแล้วว่าไม่ให้ชมผู้ชายตัวแค่นี้แก่แดดนัก”
น่ารัก เข้าใจสอนลูกด้วยเมื่อเธอได้รับขนมแล้วก็รีบพาเด็กๆ ออกไปแต่มีญ่าดันทำนาฬิกาหลุดจากข้อมือมีก้าไม่ทันมองจึงเตะกระเด็นมาโดนเท้าผม ทั้งสองรีบเข้ามาขอโทษผมตามด้วยวีนัสแต่พอเธอเดินเข้ามากลับหยุดชะงักแล้วรีบพาเด็กๆ ถอยออกไป
“Hi วีนัส...”
“คุณลุงที่ผมเจอในห้องน้ำนี่”
“คุงลูกหนี้!!”
“เดี๋ยววีนัส!” แค่ผมขยับบอดี้การ์ดของเธอก็รีบเข้ามากันผมไว้แถมยังยกปืนขึ้นมาขู่ผมด้วย กลัวไงล่ะมาดิสัส!
ผมพยายามจะตามเธอออกมาแต่ไอ้พวกเวรนั่นรีบล็อกตัวแล้วจับผมโยนออกไปอีกทาง ไอ้เหี้ยย กูคือหัวหน้าพยัคฆ์เมฆานะโว้ยย
///วีนัส///
เขาเห็นเด็กๆแล้วแถมลูกฉันยังรู้จักเขาอีก มือฉันกำสายกระเป๋าแน่นปากก็เร่งให้บอดี้การ์ดรีบขับรถกลับบ้านให้เร็วที่สุด ฉันไม่มีทางให้เขารู้ว่าเด็กๆ เป็นลูกของเขา
“มี๊ครับ มี๊เป็นอะไรครับ”
“มีก้า มีญ่า ฟังมี๊นะลูกถ้าลูกๆเจอผู้ชายคนเมื่อกี้อีกห้ามคุย ห้ามเข้าใกล้เด็ดขาด”
“ทะมายย” มีญ่าขยับเข้ามากอดแขนผู้เป็นแม่แล้วส่งสายตาออดอ้อนใส่จนวีนัสต้องลูบหัวเธอเบาๆอย่างเอ็นดู
“เขาเป็นคนไม่ดี เขาเคยทำร้ายมี๊เข้าใจไหม”
“มีญ่าเกียกมัง!!” (มีญ่าเกลียดมัน!!)
“ผมจะระวังตัวครับ”
ถามว่าฉันสบายใจไหม ไม่ค่ะ! ไม่สบายใจเลยพูดตรงๆ ว่าฉันเครียดมากกลัวว่าเขาจะตามสืบเรื่องลูก ฉันโทรปรึกษาพี่วิคเตอร์เขาเองก็หนักใจเพราะทางคุณพ่อจะให้แยกมีก้ากับมีญ่า ท่านจะเอามีก้าไปเลี้ยงแต่แม่ฉันไม่ยอมพี่ชายฉันก็ไม่เห็นด้วย หากมีก้าไปอยู่กับพ่อที่ไม่เคยรักฉันกับแม่ฉันเองก็คงขาดใจตายเหมือนกัน
///โบ๊ท///
เกือบได้วางมวยดีที่พ่อผมแอบมาจีบแม่ค้ากาแฟบอดี้การ์ดของคุณพ่อเลยเข้ามาช่วยไว้ ผมเล่าเรื่องที่พ่อไปจีบแม่ค้ากาแฟให้คุณแม่ฟังท่านเลยดึงหูคุณพ่อเข้าไปเคลียร์ในห้องทำงาน ส่วนเรื่องวีนัสผมบอกใครไม่ได้จริงๆ
“นายยย โดนส้นตีนมาหรือเปล่าครับ”
“ไอ้กรณ์มึงสมควรโดนส้นตีนมากกว่า ไอ้มิคกระทืบมันดิปากไม่ดีไอ้เวร!”
“โธ่นาย ผมว่านายตัดใจเถอะคุณวีนัสเธอมีครอบครัวแล้ว”
“ผมว่ามันแปลกๆ” มิคเอ่ยขึ้นมาพร้อมสายตาเย็นชายากจะเข้าถึง
“อะไรแปลก” ผมหันไปถามมันพร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม
“เธอเป็นถึงทายาทคนเล็กของบ้านวิคเตอร์แต่กลับไม่มีข่าวการแต่งงานเลย อย่างน้องก็ต้องแต่งเพื่อกระชับมิตรระหว่างสองตระกูลแต่นี่เงียบมาก”
ที่ไอ้มิคพูดมาก็ถูก
“หรือจะเป็นลูกของนายยยครับ”
ขวับ!! ไม่ใช่แค่ผมที่หันไปมองแต่ทั้งบ้านเลย คนที่รู้โลกรู้อย่างแม่ผมหูผึ่งออกมาตามด้วยป้าพลอยกับคุณปู่ เวรของแทร่
“โบ๊ทททท มีหลานให้แม่แล้วเหรออออ”
=__=! นี่คือสีหน้าของผมที่ถูกคุณแม่เข้ามากอด
“สรุปยังไงโบ๊ท บอกพ่อมาแกไปไข่ทิ้งไว้ที่ไหน”
“ไอ้โบ๊ทหลานปู่หญิงหรือชายวะ”
“ไม่มีใครท้องไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละครับ ทุกคนอย่าไปบ้าจี้ตามไอ้กรณ์มันผมไปเจอวีนัสเธอมีลูกแฝดชายหญิง แต่ไม่ใช่ลูกผมแน่นอน”
“เฮ้ออ จบกันแม่ก็นึกว่าลูกชายจะมีหลานให้แม่” ต้นหอมทำสีหน้าครุ่นคิดเช่นเดียวกับคุณไบร์ทแต่ทั้งสองท่านไม่ได้พูดอะไรต่อปล่อยให้ลูกชายนั่งหัวร้อนต่อไป
ผมพยายามหาข้อมูลเรื่องสามีของเธอแต่ก็ไม่พบ ไม่มีข่าวการแต่งงานเลยถ้าเกิดเป็นลูกผมเนี่ยผมจะทำยังไงสมองผมคิดไปถึงขั้นจะจับเธอสามแม่ลูกมาคาดคั้นแต่ก็จะดูรุนแรงไปเด็กๆอาจจะกลัว
"แต่เด็กผู้ชายหน้าเหมือนโบ๊ทอยู่นะลูก" ต้นหอมดูรูปที่กรณ์เปิดให้ดูแล้วเปรียบเทียบกับรูปของลูกชายที่ให้เด็กในบ้านไปหยิบมาเทียบ
"แม่พูดอะไร"
"แกได้ป้องกันหรือเปล่าล่ะโบ๊ท"
ไม่!! ผมใส่เต็มทุกดอก
"ถ้าเป็นลูกแกนะปู่บอกเลยว่าเข้าหายากแน่ ทางนั้นเขาไม่มีทางให้แกเข้าใกล้ลูกเขาแน่"
"อาจจะไม่ใช่ก็ได้ปู่..."
"แสดงว่าแกไม่ได้ป้องกันใช่ไหมไอ้ลูกเวร =__=!"
- ผู้เขียน
