คนแปลกหน้า

1052 คำ
บทที่4 คนแปลกหน้า 4ปีผ่านไป ลอดดอน ประเทศอังกฤษ ตึก! ตึก! ตึก! เสียงจังหวะการเดินด้วยรองเท้าส้นเข็มราคาแพงดังมาจากด้านนอก เด็กหญิงและเด็กชายต่างพากันเก็บของเล่นทุกอย่างใส่ตะกร้าท่ามกลางสายตาและรอยยิ้มของวิคเตอร์ เขานั่งทำงานสายตาก็คอยมองหลานทั้งสองคน แกร๊ก! “มีก้าคงเดียวเยย มีญ่าไม่ยู้” (มีก้าคนเดียวเลยมีญ่าไม่รู้) “แหมมม รีบแก้ตัวเชียวนะคะมีญ่า ลืมไปหรือเปล่าว่าคุณลุงนั่งทำงานอยู่ด้วย” ลูกสาวฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ “คุงยุงขา มีญ่าไม่ซงค่ะ” (คุณลุงขามีญ่าไม่ซน) “เราอะตัวดีเลยมีญ่า แถมบังคับมีก้าด้วย” ฉันหันไปมองหน้าลูกสาวตัวดีเธอยิ้มจนเห็นฟันขาวจากนั้นก็เดินอ้อมไปนั่งตักพี่ชายฉัน ส่วนมีก้ายังคงเก็บของเล่นใส่ตะกร้าไม่พูดไม่จา จะผิดไหมถ้าฉันจะบอกว่ามีก้าหน้าเหมือนเขาเลย เหมือนจนฉันกลัวว่าถ้าวันหนึ่งเขาคนนั้นได้เห็นมีก้าเขาต้องรู้แน่ๆ ว่ามีก้าเป็นลูกของเขา “วีนัส” วิคเตอร์เห็นน้องสาวนิ่งไปจึงเรียกเธอเบาๆ จนเธอได้สติ เขารู้ว่าน้องสาวเป็นห่วงเรื่องลูกมากหากต้องกลับไปอยู่ไทยเขาคงต้องส่งคนไปดูแลอย่างใกล้ชิด “อาทิตย์หน้าต้องไปหาคุณแม่แล้ว แน่ใจนะว่าจะไม่ให้พี่ไปด้วย” “ไม่เป็นไรค่ะ หนูไปเองจะสะดวกกว่าคนของเราก็มีเยอะไม่น่ามีปัญหาอะไรหรอกค่ะ” “ไว้พี่จะคุยกับพ่อให้นะ” “ค่ะ” วิคเตอร์มองหลานๆ ก็อดใจหายเขารักและเลี้ยงดูราวกับลูกของตนเอง แต่จะให้เด็กๆ อยู่ที่นี่ก็คงไม่ปลอดภัย คนที่อันตรายที่สุดคือพ่อของเขา วิคเตอร์รุ่นที่1 รายนี้ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกเมีย ที่แม่เขาต้องหอบน้องหนีไปก็เพราะพ่อพยายามฆ่า แม่หมดประโยชน์แถมยังรู้ความลับของพ่ออีก นี่คงเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่พ่อแค้นพยัคฆ์เมฆาที่ปกป้องแม่ของเขา เฟียที่ไม่ได้จ่ายส่วยหรือขึ้นตรงกับพยัคฆ์เมฆาไม่สามารถเข้าไปทำอะไรในประเทศไทยได้ แม่เขาจึงเลือกหนีไปอยู่ในเขตพื้นที่การดูแลของพยัคฆ์เมฆา สนามบินสุวรรณภูมิ ทันทีที่ฉันก้าวขาลงจากเครื่องสิ่งแรกที่ลูกสาวฉันพูดก็คือ ร้อน ร้อนมาก ร้อนจนอยากจะบ้าตาย ส่วนลูกชายฉันหยิบทิชชูในกระเป๋ามาซับเหงื่อ โอเคแม่เข้าใจฉันควรพาลูกไปนั่งทานขนมในห้องแอร์ก่อน จึงบอกกับฮาเวิร์ดให้จัดการประสานงานกับบอดี้การ์ดที่นี่ ฮาเวิร์ดพูดไทยได้ รู้เรื่องขนบธรรมเนียมประเพณีที่นี่เพราะภรรยาของฮาเวิร์ดเป็นคนไทย ที่สำคัญพี่ชายฉันส่งให้มาอยู่กับคุณแม่ด้วย เด็กๆ จะได้มีเพื่อนเพิ่มและฉันจะได้หมดห่วงอย่างน้อยฮาเวิร์ดจะได้อยู่ใกล้ชิดกับครอบครัว “บอกให้บอดี้การ์ดไปพักเถอะแค่ฮาเวิร์ดกับไมค์สองคนก็พอ” ฉันหันไปสั่งก่อนจะพาเด็กๆ เข้ามานั่งทานขนมเค้กในร้านกาแฟ “มี๊ๆ ที่นี่มีคงหย่อๆ ไหม” (มี๊ๆที่นี่มีคนหล่อๆไหม) “คนหล่อๆ มีเยอะค่ะแต่มีญ่ายังเด็กอยู่ห้ามคิดเรื่องมีแฟนนะคะ” คิดว่าฟังไหม ไม่เลยมีญ่ายังสอดส่องมองไปทั่วจนมีก้าถอนหายใจและขยับมานั่งใกล้ๆ ฉัน “มี๊ครับอยากเข้าห้องน้ำ” “โอเคไมค์ฝากดูมีญ่าด้วยนะ ฮาเวิร์ดทานข้าวต่อเถอะห้องน้ำอยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” บอดี้การ์ดฉันทำท่าจะลุกแต่ฉันเข้าใจทั้งสองคนอยู่บนเครื่องก็ไล่จับลูกๆฉันจนเหนื่อย เวลานี้ควรให้เขาพักผ่อนบ้าง ฉันจึงพามีก้ามาเข้าห้องน้ำหญิงกับฉัน เขาเขินมากไม่กล้าเข้ายืนบิดจนหน้าแดง “มีก้าครับเด็กเข้าได้แต่ถ้าเข้าห้องน้ำชายมี๊เข้าไม่ได้นะครับ” “มี๊ไม่เอามีก้าเขิน ไม่เข้าครับ” “เฮ้ออ มีก้าครับมีก้าเข้าห้องน้ำคนเดียวได้เหรอมี๊เป็นห่วงนะ” “ได้ครับ” มีก้าพยักหน้าหงึกๆ จากนั้นก็วิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำไปรู้แบบนี้ให้ไมค์พามาดีกว่า ///มีก้า/// ม่ายยยหวายยย ห้องน้ำคนเต็มเลย ผมปวดฉี่จะแย่ยืนบิดซ้ายบิดขวาจนมีคนใจดีหันมามองผมแถมยังหัวเราะที่เห็นผมยืนบิดซ้ายบิดขวาด้วย “น้องเข้าก่อนไหมครับ” “ขอบคุณครับ” ผมวิ่งเข้ามาในห้องน้ำด้วยความไวจนเสียงข้างนอกซุบซิบกันและหัวเราะกันใหญ่ ‘ไปไข่ทิ้งไว้เหรอ’ ‘จะบ้าหรือไงเฮีย ไร้สาระว่ะ’ อะไรคือไข่ทิ้งไว้เหรอ มนุษย์ไม่ได้คลอดลูกออกมาเป็นไข่สักหน่อย ผู้ชายไม่สามารถคลอดลูกหรือตั้งครรภ์ได้ ผมกดชักโครกแล้วเดินออกมาจนเจอผู้ชายอีกคนกับเด็กผู้ชายตัวโตกว่าผมเยอะ แต่ผมหล่อกว่า “หนูๆ พ่อแม่ไปไหนครับทำไมปล่อยให้มาเข้าห้องน้ำคนเดียว” “มี๊รออยู่ข้างนอกครับ” ผมยกมือไหว้ทุกคนในห้องน้ำเพราะมี๊สอนไว้ว่าต้องไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน เด็กผู้ชายหัวเราะผมด้วยผมทำอะไรผิดเหรอ “พ่อครับน้องเหมือนไม่ใช่คนไทยเลย” “แต่พูดไทยได้ น้าออกมาแล้วบาสไปเข้าห้องน้ำก่อนไป” “ครับ” ผมมองหน้าคุณลุงคนนั้นที่เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วรู้สึกแปลกๆ เขายิ้มให้ผมแต่ผมไม่อยากยิ้มให้เขาจึงยกมือไหว้แล้วก้มหัวเหมือนคลิปลุงเท่งที่ผมดูในติ๊กตอก ผมเห็นคนชอบแสดงว่าคนไทยน่าจะชอบ “ฮ่าๆๆ ใครสอนให้ไหว้แบบนี้ครับ” คุณลุงคนนั้นถามผมแต่ผมไม่ตอบจึงเดินออกมาหามี๊ข้างนอก “มีก้ามี๊เป็นห่วงแทบแย่ รีบไปกันเถอะ” -------------------------------- ใช่ไหมนะ ใช่หรือเปล่าใช่โบ๊ทไหมนะ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม