หยางเอ้อหลางไม่อยากพาดพิงถึงผู้อื่นจึงเพียงฟังนางอย่างตั้งใจแล้วเอ่ยว่า
“เรื่ององค์หญิงใหญ่นั้นข้าไม่ใส่ใจอีกทั้งไม่อยากพูดถึงนาง เพียงแต่สนใจสิ่งที่ท่านร้องขอและข้าก็ทำตามนั้นแล้วนับว่าได้รักษาคำพูดแล้ว”
"นี่เจ้าโง่หรืออย่างไร ความหมายของข้าคือไม่อยากแต่งกับเจ้า ข้าไม่อาจเป็นภรรยาผู้ใดได้ ข้อเสียของข้ามีมากมายเจ้าจะเสียใจที่ตัดสินใจเช่นนี้"
นางถึงกับอึ้งให้กับความบื้อใบ้สมองหมูของแม่ทัพผู้นี้ ทุกสิ่งถูกเขาโยนกลับมาว่าเป็นนางที่มีความผิด ยิ่งคิดถึงใบหน้าเปื้อนน้ำตาของพี่หญิงใหญ่แล้วองค์หญิงสิบสามนั้นปวดใจยิ่งนัก
"ข้อเสียขององค์หญิงมีด้วยหรือจากที่ข้าได้ยินมา องค์หญิงสิบสามเป็นคนมั่นใจในตนเองคิดทำสิ่งใดล้วนสำเร็จนับว่าเป็นสตรีมุ่งมั่นผู้หนึ่ง" เขาเลิกคิ้วยกยิ้มบางๆ พลางหันมามองที่นาง
"ข้อเสีย ของข้า...เอ่อ ขอข้าคิดก่อน"
องค์หญิงสิบสามพยายามหาข้อเสียของตนเองแล้วขมวดคิ้วมุ่น คิดว่าข้อ
