จู่ๆ เมื่อคิดได้ว่าเขานอนกับนางทั้งคืนพลันกล่าวออกมาเช่นนั้นด้วยความตกใจแม้ว่านางจะไม่รู้สึกว่าร่างกายผิดปกติแต่ประการใดแต่นางไม่เคยมีประสบการณ์ตรงกับเรื่องพวกนี้ ในนิทานที่เคยอ่านมาพอถึงฉากนี้ส่วนใหญ่หนังสือล้วนตัดภาพไปที่แสงเทียนดับลง
ตื่นมาพวกเขาก็ร่วมหอกันเรียบร้อย ความรู้เรื่องนี้องค์หญิงสิบสามจึงอ่อนด้อยนัก แต่ในเมื่อเขากับนางนอนด้วยกันมาทั้งคืนอีกทั้งแสงเทียนก็ดับดั่งในนิทานแล้ว ตื่นขึ้นมาก็คือร่วมหอลงกันแล้วเป็นแน่
หยางเอ้อหลางสำลักก่อนจะไอแค่กๆ ออกมา
"ข้ามิใช่คนฉวยโอกาสเช่นนั้นหากคิดจะทำสิ่งใดกับผู้ใด คนผู้นั้นต้องยินยอมเสียก่อน"
"ท่านพูดจริงหรือ ยังไม่ได้ล่วงเกินข้าใช่หรือไม่"
องหญิงสิบสามยกมือกอดอกอย่างปกป้องตนเอง เขายังกอดนางแน่นแม้อยากขยับกายก็ลำบากยิ่ง หยางเอ้อหลางผู้นี้ยิ่งนางขัดขืนเขายิ่งชอบเอาชนะในใจจึงคิดไตร่ตรองปล่อยให้เขากอดดีกว่าให้เขากระทำการอย่างอื่นโดยที่นาง
