นอนกอดนางได้ไม่นานหยางเอ้อหลางกลับรู้สึกร้อนรุ่ม องค์หญิงสิบสามสวมเพียงเสื้อตัวในเขาจึงสัมผัสได้ถึงนวลเนื้อสาวนุ่มนิ่มได้อย่างชัดเจน
หยางเอ้อหลางเหงื่อออกแล้ว กลิ่นของนางหอมเกินไป เขากลับรู้สึกหายใจไม่ออก นางขยับกายพาดมือบนอกเขา ยิ่งนางแนบชิดลมหายใจของเขายิ่งติดขัด
นางทำให้เขาไม่อาจข่มตาหลับจึงตัดสินใจลุกขึ้นห่มผ้าให้นางแน่นหนาส่วนตนเองสั่งสาวใช้นำผ้าห่มมาอีกผืน
หยางเอ้อหลางขยับกายไปนอนที่เก้าอี้ยาวบุนวมข้างหน้าต่างสายตาจับจ้องมองนางผ่านความมืด
องค์หญิงสิบสามขยับตัวไปมาไม่นานผ้าห่มก็หลุดออกจากร่างของนาง
หยางเอ้อหลางถอนหายใจยาว ด้วยความห่วงใยกลัวนางจะไม่สบายตัดสินใจกลับเข้าไปนอนบนเตียงเดียวกันกับภรรยาหมาดๆ เขาดึงร่างของนางมากอดเอาไว้ ห่มผ้าให้อย่างแน่นหนา
สตรีผู้นี้ดูเหมือนจะรู้ว่าสมควรนอนในตำแหน่งใดนางยกมือโอบรอบร่างของเขาขยับเข้าหาอย่างชิดเชื้อ อีกทั้งใช้แขนของเขาหนุนแทนหมอนหาไ
