“องค์หญิงบางทีท่านอาจมองท่านแม่ทัพในแง่ร้ายเกินไปนะเพคะ”
“อาชิง เจ้าคิดว่าเขาดูแลข้าเพราะเป็นห่วงเช่นนั้นหรือ เจ้าไม่เห็นเมื่อสักครู่ตอนข้าตื่นขึ้นมาเขากลับมาโทษข้าว่าทุกสิ่งเป็นความผิดของข้า เช่นนี้จะให้ข้าคิดดีเป็นอื่นได้อย่างไร”
อาชิงสับสนแล้ว ท่าทางของหยางเอ้อหลางที่คอยดูแลองค์หญิงไม่ห่างเห็นได้ชัดว่าเขาห่วงใยองค์หญิงเพียงใด แล้วแม่ทัพหยางจะมากล่าวโทษองค์หญิงได้อย่างไร
พูดคุยกับอาชิงได้ไม่นานฤทธิ์ของยาสงบจิตก็เริ่มทำงานจวบจนในที่สุดองค์หญิงสิบสามไม่อาจหยุดยั้งได้นางหลับไปทั้งๆที่สนทนาติดค้างอยู่กับอาชิง
อาชิงเห็นดังนั้นพลันยิ้มออก นางอยู่ที่จวนแม่ทัพเห็นหยางเอ้อหลางปฎิบัติต่อองค์หญิงอย่างดี อีกทั้งยังจัดเรือนให้นางแยกต่างห่างอย่างให้เกียรติทุกสิ่งที่นี้ล้วนสะดวกสะบายดียิ่งกว่าอยู่ในตำหนักในวังมากมายนัก
ส่วนฮูหยินชราเท่าที่นางสัมผัสนั้นเป็นผู้อาวุโสที่แม้จะมีนิสัยเด็ดขาดแต่จิตใจ
