"สิบสามอันตรายยิ่งพี่ไม่น่าปล่อยให้เจ้าออกมาเลย"
"ไม่อันตรายพี่ใหญ่ ไม่อันตรายเลยสักนิดท่านเองไม่ใช่หรือที่เป็นผู้พร่ำสอนวรยุทธ์ให้ข้านานๆ ได้ลงไม้ลงมือสักครั้งเป็นการรื้อฟื้นวิชา ความจริงต้องขอบคุณโจรพวกนั้นที่มาให้ข้าฝึกฝน"
"ยังจะมาพูดเล่นอีกจะให้พี่ใหญ่ของเจ้าอกแตกตายไปก่อนหรืออย่างไรทีหลังห้ามทำอะไรบุ่มบ่ามเช่นนี้อีก หากพวกมันมีวรยุทธ์เจ้าเป็นสตรีเพียงคนเดียวแต่โดนรุมทำร้ายเช่นนั้นอย่างไรก็รับมือลำบาก"
"ไม่ท่านตายไม่ได้ หากท่านตายผู้ใดจะดูแลข้าเล่า"
องค์หญิงสิบสามหัวเราะพรืดออกมากับท่าทางประดุจผู้ชราที่ห่วงบุตรสาวของพี่ชาย นางไม่ได้เล่าว่าผู้ใดที่เป็นคนกระโดดมาช่วยนางด้วยเห็นว่าเป็นเรื่องไม่สำคัญ ถึงเขาจะไม่โผล่มานางก็สามารถจัดการพวกนั้นได้ด้วยตนเองโดยที่เหงื่อไม่ตกสักเม็ดเลยก็ได้
คิดถึงเขาแล้วในใจเกิดความสงสัยไม่น้อยเหตุใดเป็นหยางเอ้อหลางที่ติดตามนางมา อีกทั้งยังลงมือช่วยนางด้วยต
