เพราะเขาหล่อเหลาเพียงนั้นมองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ยิ่งมองยิ่งดึงดูดจึงทำให้นางเผลอไผลไปชั่วครู่ คนผู้นั้นเห็นใบหน้านางชัดเจนแม้จะไม่เคยพบหน้ากันตรงๆ แต่เขาอาจจะเคยเห็นนางอยู่ในวังก็เป็นได้ คิดเช่นนั้นแล้วพลันโมโหตนเองนักที่ไม่อาจยับยั้งชั่งใจ ยังหันไปมองให้เขาเห็นใบหน้าตนเองอีก เจ้าเหลวไหลจริงๆ สิบสาม ทั้งตำหนิทั้งด่าทอตนเองแล้วองค์หญิงสิบสามพลันนึกขึ้นได้
อาชิงอยู่ที่ใด
นางจากไปแล้วหยางเอ้อหลางยังคงยืนนิ่งอยู่ที่นั่น เขามองไปบนกำแพงสูงที่ร่างโปร่งบางหายลับไป หยางเอ้อหลางเห็นกระบอกม้วนกระดาษที่นางเก็บไปไม่หมดตกอยู่ที่พื้นอีกอัน ม้วนกระบอกฉีกขาดภาพวาดจึงกลิ้งออกมาเผยให้เห็นใบหน้างดงามที่เขาคุ้นเคย เป็นภาพวาดเสมือนจริงของเขาที่เหมือนมากจนเขาตกใจ
หยางเอ้อหลางมองภาพนั้นชั่วครู่ ภาพรอยยิ้มของตัวเขาเองที่นางถ่ายทอดออกมาดูเจ็บปวดมากกว่ามีความสุข ดูเหมือนว่านางจะเป็นจิตรกรที่ไม่เพียงแต่มองใบหน้า
