หยางเอ้อหลางยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะกล่าวด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"เราสองคนยกยอกันมาพอสมควรแล้ว ท่านอ๋องคงจะคอแห้งดื่มชาหน่อยดีหรือไม่"
องครักษ์ฝานรินชาให้ฉางอ๋อง เขาสูดดมความหอมของชาก่อนจะค่อยๆ จิบด้วยใบหน้าราบเรียบ เขากับแม่ทัพหยางพบเจอกันบ่อยในราชสำนัก พักหลังนี้มีหลายเรื่องที่ความเห็นสอดคล้องกัน นับว่ามีวิสัยทัศน์ที่ตรงกันแต่ยังไม่สนิทสนมถึงขั้นพูดคุยเป็นการส่วนตัวจึงยังวางตัวต่อกันและกันอยู่มาก
"กระพรวนของกระต่ายข้าเล่าอยู่ที่ท่านใช่หรือไม่"
"อืม แต่ก่อนส่งมอบของคืนข้ามีเรื่องอยากถามท่าน"
"เชิญท่านแม่ทัพกล่าวมาเถิด" ฉางอ๋องเอ่ยเรียบๆ เป่าใบชาที่ลอยฟูฟ่องในถ้วยอย่างงดงามแล้วจิบช้าๆ
"กระพรวนอันนี้เป็นท่านที่เพิ่งทำขึ้นหรือว่าเป็นของที่ตกทอดมานานแล้ว"
ฉางอ๋องชะงักไปเล็กน้อย เขาเพียงแต่ยิ้มแล้วเอ่ยว่า
"เหตุใดท่านถึงอยากรู้ที่มาของกระพรวนกระต่ายกันเล่า ไม่ประหลาดไปหรือ"
"ข้าตอบท่านตามตรง กระ
