ตอนที่ 5
1071 คำ
“ชงแก้วแตกเลยนะ” พ่อเหมพูดยิ้มๆ ขณะที่กำลังขับรถพาแม่ขวัญกลับบ้านสวนซึ่งอยู่กลางทุ่งนานอกหมู่บ้าน
“ไม่ได้หรอกค่ะคุณเหม ยังไงลูกสะใภ้ของขวัญก็ต้องเป็นหนูมัทเท่านั้น” แม่ขวัญพูดน้ำเสียงจริงจัง
“ดูท่าทางหนูมัทจะไม่ค่อยอยากมาเป็นสะใภ้เราเท่าไรนะ” พ่อเหมพูดไปตามที่สังเกตเห็นสีหน้าแววตาของหนูมัทยามที่แม่ขวัญพูดถึงลูกชาย
“นั่นเพราะหนูมัทยังไม่ได้เจอคุณเข้มค่ะ ลูกชายขวัญทั้งหล่อทั้งมีเสน่ห์ นิสัยดีน่าคบหา คุณสมบัติอื่นๆ ก็เพียบพร้อมไปหมด ให้มันรู้ไปว่าจะมัดใจหนูมัทไม่ได้”
“แต่เรื่องหัวใจมันบังคับกันไม่ได้นะครับ ฟ้าอาจจะไม่ได้บันดาลให้เขาสองคนเกิดมาเป็นคู่กันก็ได้” คุณเหมเตือนสติภรรยา เพราะไม่อยากให้แม่ขวัญคาดหวังมากเกินไป ท่านกลัวว่าจะผิดหวังเอาได้
แม่ขวัญขยับตัวเล็กน้อย ก่อนหันไปมองหน้าสามีแล้วยิ้มอย่างมั่นอกมั่นใจ “ขวัญไม่ยอมผิดหวังหรอกค่ะคุณเหม เพราะถ้าฟ้าลืมบันดาลให้เขาสองคนมาเป็นคู่กันตั้งแต่แรก ขวัญนี่แหละค่ะ จะเป็นคนบันดาลให้คุณเข้มกับหนูมัทเป็นคู่กันเอง”
2 จอมโจรหน้าใส ผู้ใหญ่รังแกเด็ก
“พี่มัทจะไปไหน” เจ้าโมกที่อยู่บนต้นมะขามตะโกนถาม เมื่อเห็นพี่สาวจูงมอเตอร์ไซค์สีแดงคันเก่าไปทางหน้าบ้าน มันเป็นมอเตอร์ไซค์คู่บ้านคู่เรือนของครอบครัว โครงรถถูกแกะออกจนแทบไม่เหลือสภาพเดิม ยังดีที่มันยังขับได้ แม้บางครั้งจะงอแงบ้างก็ตาม
มัทนาชะงักเท้า หันกลับไปเงยหน้าขึ้นมองน้องชายตัวยุ่งแล้วส่ายหน้า “ปีนขึ้นไปทำไม เดี๋ยวก็ตกลงมาแข้งขาหักหรอก” มัทนาเอ็ดน้องชายที่ชอบหาเรื่องให้เธอเป็นห่วง
เมื่อถูกพี่สาวเอ็ด โมกรีบปีนลงมาจากต้นมะขาม แล้ววิ่งไปหาเธอ
“แล้วพี่มัทจะไปไหนล่ะ”
“ไปเก็บดอกไม้มาเตรียมไว้ไปร่วมขบวนแห่ตอนบ่าย”
“โมกไปด้วยนะครับ” เจ้าโมกจับแขนพี่สาว ส่งสายตาออดอ้อน เด็กน้อยไม่อยากอยู่บ้านกับผู้ใหญ่ เพราะไม่มีอะไรสนุกๆ ทำ ผู้ใหญ่พูดคุยกันน่าเบื่อจะตาย
“ห้ามดื้อ ห้ามซน พี่บอกอะไรต้องเชื่อฟัง” มัทนาสั่ง ทำหน้าดุใส่น้อง
“โมกไม่ดื้อ ไม่ซน โมกจะเชื่อฟังพี่มัททุกอย่างครับ” พูดจบ เจ้าโมกก็ทำท่าตะเบ๊ะขึงขัง แถมตบเท้าเลียนแบบท่าทางทหารกล้า
มัทนายื่นตะกร้าไม้ไผ่ใบใหญ่ให้น้องชายถือ แล้วจึงสตาร์ตรถมอเตอร์ไซค์ เธอบิดคันเร่งเบาๆ อุ่นเครื่องรถให้พร้อมแล่น หญิงสาวมองขึ้นไปบนเรือนแล้วถอนหายใจ คนบนเรือนนั้นมีทั้งพ่อแม่ของเธอและพ่อแม่ของอีตาคุณเข้ม พ่อเหมกับแม่ขวัญมากินข้าวเที่ยงที่บ้านเธอตามนัด แต่อีตาคุณเข้มไม่มาด้วยเพราะเขายังทำงานไม่เสร็จ แม่ขวัญขอโทษขอโพยแทนลูกชายที่ผิดนัดครั้งที่สอง แต่ท่านยืนยันหนักแน่นว่าเขาต้องมาทันร่วมขบวนแห่ดอกไม้แน่นอน มัทนาจึงเสนอตัวว่าระหว่างรอคุณเข้มของแม่ขวัญมาถึง เธอจะไปเก็บดอกไม้มาเตรียมไว้ เตรียมเผื่อเขาด้วย อย่างน้อยก็ขอเอาตัวออกมาจากการเต๊าะของแม่ขวัญหน่อยเถอะ ทั้งเต๊าะทั้งชงเธอให้ลูกชายจนเธอแทบจนมุมอยู่แล้ว กระนั้นพอเธอบอกว่าจะไปเก็บดอกไม้ แม่ขวัญก็เสนอว่าให้เธอไปเก็บดอกไม้ที่บ้านสวนของท่าน เพราะท่านปลูกดอกไม้ไว้เยอะและมีหลายชนิด ไปบ้านท่านที่เดียวรับรองได้ดอกไม้เต็มตะกร้าแน่นอน มัทนารีบรับปากและปลีกตัวออกมาทันที พอลงมาจากเรือนได้ก็ค่อยหายใจหายคอโล่งขึ้นมาหน่อย นาทีนี้ให้ไปไหนก็ได้ ขอแค่ได้ออกมาจากวงสนทนาที่ไม่ว่าจะคุยเรื่องอะไร แม่ขวัญก็ขยันวกกลับมาเรื่องลูกชายของท่านตลอด จนเธอชักจะหลอนชื่ออีตาคุณเข้มเสียแล้ว
มัทนาขับมอเตอร์ไซค์พาน้องชายลัดเลาะไปตามทางเล็กๆ ในหมู่บ้าน กระทั่งพ้นจากถนนในหมู่บ้าน หญิงสาวก็ขับไปตามทางลาดยางที่มุ่งตรงสู่บ้านสวนของแม่ขวัญกับพ่อเหม สองข้างทางเป็นทุ่งนาเขียวขจี เพราะเป็นช่วงที่ชาวบ้านทำนาปรัง ใบต้นกล้าข้าวเล็กๆ โบกสะบัดตามแรงลมร้อนท้าทายแสงตะวันเจิดจ้า แต่ถึงแม้ว่าอากาศจะค่อนข้างร้อนอบอ้าว ทว่าสีเขียวของใบข้าวเต็มท้องทุ่งก็ช่วยทำให้คนมองสบายตาสบายใจ และสดชื่นขึ้นเป็นกอง
มัทนาจอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้ที่นอกบ้าน แล้วเลื่อนประตูรั้วไม้สีขาวเปิดออก เพราะแม่ขวัญบอกก่อนมาแล้วว่าประตูรั้วไม่ได้ล็อกให้เลื่อนเปิดออกได้เลย
บ้านสวนของพ่อเหมกับแม่ขวัญมีบริเวณกว้างขวาง รอบบ้านมีต้นไม้น้อยใหญ่ถูกปลูกและจัดวางอย่างเป็นระเบียบสวยงาม ตัวบ้านเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว ด้านข้างมีการยกพื้นต่อเติมออกไปอีก มัทนายิ้มกับแบบบ้านเอาแต่ใจของเจ้าของบ้าน เพราะมันดูแปลกตาแต่ก็น่ารัก โทนสีขาวของตัวบ้านตัดกับสีเขียวของหมู่แมกไม้ที่อยู่รายรอบ มองแล้วสบายตาน่าอยู่
“พี่มัท นี่ดอกอะไรครับ”
มัทนาละสายตาจากการสำรวจมองรอบๆ บ้าน แล้วหันไปมองน้องชายที่กำลังนั่งเก็บดอกสุพรรณิการ์ที่หล่นอยู่ใต้ต้น ดอกสีเหลืองสดใสหลายดอกตัดกับสีเขียวของพื้นหญ้าน่ามอง
“ดอกสุพรรณิการ์”
หญิงสาวตอบแล้วเดินไปนั่งข้างน้องชาย
“เก็บได้ไหม”
โมกเงยหน้าถามพี่สาว ก็เขาสัญญาแล้วว่าจะไม่ดื้อไม่ซน จะเก็บดอกไม้อะไรเขาก็ต้องถามพี่สาวก่อน
“ได้สิ แต่เราจะเอาไปทำบุญ เก็บเอาดอกที่อยู่บนต้นดีกว่า”
มัทนาบอกน้องชายแล้วลุกขึ้นยืน หญิงสาวโน้มกิ่งที่อยู่ต่ำๆ ลงมา ให้น้องชายเป็นคนเก็บใส่ตะกร้าเอง
- ผู้เขียน
