เพาะกล้ารัก

ตอนที่ 6

เพราะบ้านสวนกว้างขวางและมีดอกไม้หลากหลาย เมื่อเก็บดอกไม้ที่ถูกใจจนเต็มตะกร้าแล้ว มัทนาเลยถือโอกาสเดินสำรวจรอบบ้านด้วย เพราะสไตล์บ้านและการตกแต่งที่ดูแปลกตาแต่สวยงามลงตัว ทำให้คนที่เรียนจบเกี่ยวกับการออกแบบตกแต่งภายในอย่างเธอสนใจไม่น้อย เจ้าโมกไม่ได้เดินตามพี่สาวไป เด็กน้อยนั่งเล่นชิงช้าที่ผูกอยู่ใต้ต้นมะขาม โดยเจ้าตัวยุ่งวางตะกร้าที่มีดอกไม้ใส่อยู่เต็มไว้ที่โคนต้นมะขาม

หทัยกานต์หรือคุณเข้มหรี่ตามองมอเตอร์ไซค์คันเก่าที่จอดอยู่หน้าบ้าน และมองประตูรั้วที่เปิดอยู่ด้วยความสงสัย พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านแน่นอน เพราะท่านรอเขาอยู่ที่บ้านพ่อลำมูล ส่วนเขาเพิ่งทำงานเสร็จ ยังสวมชุดทำงานอยู่ พอออกจากบริษัทจึงแวะมาที่บ้านสวนเพื่อจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนถึงจะไปหาพวกท่าน ไม่นึกว่าจะมาเจอคนบุกรุกบ้านกลางวันแสกๆ แบบนี้ หทัยกานต์ตัดสินใจจอดรถไว้หน้าบ้าน แล้วลงจากรถพร้อมกับถืออาวุธปืนลงไปด้วย เมื่อเดินผ่านประตูรั้วเข้าไป เขากวาดสายตามองไปรอบบ้าน แต่ก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ แต่เมื่อหันไปมองไปทางต้นมะขามใหญ่ เขาเห็นชิงช้าแกว่งไปมาแต่ไม่มีคนนั่ง ฉับพลันหางตาก็มองเห็นหลังใครสักคนตัวเล็กๆ วิ่งไปทางหลังบ้าน

“พี่มัท!” เจ้าโมกวิ่งกระหืดกระหอบไปหาพี่สาวทันทีที่เห็นคนตัวสูงๆ ถือปืนเดินเข้ามาในรั้วบ้าน

“โมก! ระวังๆ เดี๋ยวก็เหยียบแปลงกุหลาบป้าขวัญพังกันหมดพอดี” มัทนาเตือนน้องชายที่วิ่งเร็วมาหาเธอ

“พี่มัทๆ มีโจรจะมาปล้นบ้านป้าขวัญ” โมกกระโดดไปกอดเอวพี่สาวแล้วหลบอยู่ข้างหลังเธอ

“โจร! โจรที่ไหนกัน หมู่บ้านเราไม่เคยมีโจรซะหน่อย”

“โจรจริงๆ มันตัวสูงๆ ใส่เสื้อสีขาว มันมีปืนด้วยนะพี่มัท” เจ้าโมกบอกพี่สาวแล้วชะโงกหน้ามองดูทางที่ตัวเองเพิ่งวิ่งมา

“ตาฝาดหรือเปล่า” มัทนายังไม่อยากเชื่อสิ่งที่น้องชายบอก หญิงสาวเพ่งมองไปทางที่น้องชายเพิ่งวิ่งมา ซึ่งเจ้าโมกก็ชะโงกหน้าไปดูทางเดียวกันด้วย

“ไม่เห็นมีใครเลย”

“แต่โมกเห็นจริงๆ นะ พี่มัท...เรากลับบ้านกันเถอะ โมกอยากกลับบ้าน” เมื่อพี่สาวไม่เชื่อ เจ้าโมกเลยชวนกลับบ้านเสียเลย เพราะรู้สึกว่าที่นี่ไม่ปลอดภัยแล้ว

“กลับก็กลับ แต่ต้องไปเอาตะกร้าดอกไม้ก่อนนะ” มัทนาขยับตัวจะเดินไปทางต้นมะขาม แต่ถูกน้องชายดึงเอวไว้

“พี่มัทอย่าไป เดี๋ยวถูกโจรยิงนะ” เจ้าโมกจับเอวพี่ไว้แน่น ไม่ยอมให้พี่เดินไปทางนั้น

มัทนาขมวดคิ้ว ก้มมองหน้าน้องชายที่แหงนมองเธออยู่ แม้โมกจะดื้อจะซนก็เป็นไปตามประสาเด็ก น้องชายเธอไม่ใช่เด็กขี้ก็โกหก หรือล้อเล่นกับผู้ใหญ่แบบนี้

“งั้นเราเดินไปอีกทาง ค่อยๆ ย่องไปดู ถ้าเป็นโจรจริงๆ จะได้รีบหนี” มัทนาบอกน้องชาย ซึ่งโมกก็รีบพยักหน้ารับเร็วๆ พอพี่สาวจับมือจูง โมกก็ยอมเดินตามหลังไปโดยดี

สองพี่น้องเดินอ้อมบ้านมาคนละทางกับที่เจ้าโมกวิ่งมาเมื่อครู่ มัทนากวาดสายตามองไปไกลๆ พยายามมองหาความผิดปกติ แต่ก็ไม่พบอะไร หญิงสาวจูงน้องชายเดินมาจนถึงหน้าบ้าน เธอมองไปทางต้นมะขามก็เห็นแต่ตะกร้าดอกไม้วางอยู่ที่โคนต้น ไม่เห็นความเคลื่อนไหวใดๆ

“โมกออกไปรอที่หน้าบ้านก่อน พี่จะไปเอาตะกร้าดอกไม้” มัทนาบอกน้องชายแล้วจะเดินไปทางต้นมะขาม แต่เจ้าโมกไม่ยอมปล่อยมือพี่สาว

“พี่มัท อย่าไป เรากลับบ้านกันเถอะ” เพราะเป็นห่วงพี่สาวกลัวว่าจะถูกผู้ชายตัวโตทำร้าย โมกจึงจับมือพี่สาวไว้แน่น

“พี่จะรีบวิ่งไปเอา แล้วรีบวิ่งออกไปหาโมก โมกไปรอที่รถก่อน”

“แต่...”

“ไหนบอกจะเชื่อฟังพี่ทุกอย่าง”

“ก็ได้ครับ โมกไปรอที่รถก็ได้” เมื่อถูกพี่สาวทวงคำสัญญาก่อนมา เจ้าโมกก็ยอมรับปากเสียงอ่อย เด็กน้อยยอมปล่อยมือพี่สาว แล้วเดินออกไปรอหน้าบ้าน

เมื่อน้องชายเดินออกไปรอข้างนอกแล้ว มัทนาจึงมองซ้ายขวาอย่างระวัง ก่อนจะก้าวเท้าเร็วเดินไปหยิบตะกร้าดอกไม้ใต้ต้นมะขาม

“เป็นเด็กเป็นเล็ก ริอ่านเป็นโจรเหรอ” เสียงห้าวดุที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้หนูมัทตกใจ ตัวชาวาบ ตะกร้าในมือหล่นลงพื้น หญิงสาวรีบหันกลับไปมองเจ้าของเสียง พอเห็นว่าเป็นชายหนุ่มตัวสูง ทั้งยังสวมเสื้อสีขาวอย่างที่น้องชายบอก เธอก็เริ่มใจไม่ดี เพราะโมกบอกว่าเขามีปืนด้วย แม้เขาจะหน้าตาหล่อเหลาคมคาย และท่าทางจะดูดีมากก็ตามเถอะ ยังไงเธอก็ควรระวังตัวไว้ก่อน

“หนูไม่ใช่โจร” มัทนาตอบแล้วถอยหลังไปสองก้าว เธอมองหาทางหนีทีไล่ เพราะดูจากหน่วยก้าน วัดกันที่สรีระของร่างกายแล้ว ผู้หญิงตัวเล็กสูงแค่หนึ่งร้อยหกสิบสามเซนติเมตร กับผู้ชายตัวโตสูงอย่างกับต้นโพธิ์ในวัดแบบเขา กะดูแล้วเขาน่าจะสูงกว่าเธอเกือบสามสิบเซนติเมตรโน่น แล้วแบบนี้ ถ้าหากเขาจะกระโจนเข้าหาแล้วทำร้ายเธอ มัทนาว่าเธอก็คงไม่รอดแน่ๆ

“แล้วนั่นอะไร จอมโจรขโมยดอกไม้ชัดๆ” หทัยกานต์พยักพเยิดไปยังตะกร้าดอกไม้ที่ตกอยู่บนพื้น เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย เมื่อเห็นแก้มเนียนใสเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เธอคงเริ่มโมโหเขาแล้ว

“คุณป้าให้มาเก็บ หนูไม่ใช่โจร คุณนั่นแหละเป็นโจร” พอถูกเขากล่าวหาว่าเป็นโจรลักดอกไม้ มัทนาก็ชักหัวร้อน เธอได้รับอนุญาตจากเจ้าของบ้านให้มาเก็บดอกไม้ ป้าขวัญบอกเธอว่าจะเก็บต้นไหน แปลงไหนก็ได้ ดังนั้น เธอไม่ใช่โจร เขานั่นแหละโจร เพราะเขาบุกรุกบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต