มัทนาถอนหายใจเฮือกใหญ่ กวาดสายตามองรอบตัว วันนี้ห้องนอนของเธอดูแปลกตาไป เพราะมันถูกตกแต่งใช้เป็นห้องหอชั่วคราวก่อนที่เธอจะย้ายไปอยู่บ้านเขา เมื่อครู่หลังจากเสร็จสิ้นงานเลี้ยงเล็กๆ ในช่วงหัวค่ำแล้ว เธอก็ถูกบังคับให้เข้าห้องมากับเขา เจ้าโมกถูกแม่จำปากันตัวออกไป คืนนี้เธอไม่มีตัวช่วยแล้ว แถมพ่อก็ยังเอาแม่กุญแจมาล็อกประตูห้อง และสำทับว่าห้ามออกจากห้องหอจนกว่าตะวันจะขึ้นในวันพรุ่งนี้ แล้วแบบนี้ เธอจะรอดถึงพรุ่งนี้เช้าไหม
เสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้มัทนาเลิกคิดฟุ้งซ่าน หญิงสาวรีบหันกลับไปมองเจ้าบ่าวที่เธอบอกให้เขาเข้าไปอาบน้ำก่อน
“พี่อาบน้ำเสร็จแล้ว”
มัทนานั่งนิ่ง ดวงตาเบิกกว้างแทบถลน ปากจิ้มลิ้มอ้าค้าง เธอกำลังตะลึงกับผู้ชายตัวโตที่เพิ่งผ่านพิธีแต่งงานด้วยกันมา และได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีถูกต้องทางนิตินัย เขายืนอยู่หน้าห้องน้ำ ทั้งเนื้อทั้งตัวล่ำๆ มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอวสอบไว้ หยดน้ำเกาะ
