ประโยคชวนไปนอนของคุณเข้มทำให้คนที่ระวังตัวอยู่แล้วดีดตัวเด้งดึ๋งลุกขึ้นยืน หนูมัทก้าวถอยห่างเขาไปสามก้าว
“นะ...หนูยังไม่ง่วงค่ะ”
“หนูมัทไม่เหนื่อยเหรอครับ”
มัทนารีบส่ายหน้าเร็วๆ “ไม่เหนื่อยค่ะ หนูไม่นอนทั้งคืนก็ยังไหว”
คุณเข้มยิ้มกรุ้มกริ่มกับคำตอบของหญิงสาว เขาก้าวช้าๆ เดินเข้าไปหา คนที่ตั้งท่าระวังอยู่แถวก็ถอยร่นไปเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างมองสบตากันอย่างระวังท่าที กระทั่งหนูมัทถอยไปจนชนกับเตียง เธอใจหายวาบ ยิ่งคนที่รุกไล่เธออยู่ไม่ยอมหยุดเดินเข้ามาหา เธอก็ยิ่งประหวั่นพรั่นพรึง พอเข้าเดินเข้ามาประชิดตัว มัทนาก็รีบยกสองมือดันแผ่นอกกว้างไว้
“ดะ...เดี๋ยวค่ะ คุณเข้มจะทำอะไรคะ”
“ก็หนูมัทบอกว่าไม่เหนื่อย ไม่นอนทั้งคืนก็ยังไหว พี่เลย...”
“หนูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เอ่อ...หนูเปลี่ยนใจแล้ว หนูเหนื่อยแล้วค่ะ หนูจะนอน”
มัทนาไม่เข้าใจอีตาคุณเข้มเลย เมื่อกลางวันทำหน้าเหมือนกับไม่อยากแต่งงาน พอ
