“ไม่ได้”
แม่จำปาตอบแล้วถอนหายใจ พลางมองสำรวจตรวจตราลูกสาวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ท่านยื่นมือไปจัดสไบชุดเจ้าสาวให้เรียบร้อย
“งั้นไปอยู่บ้านเขาก็ได้ แต่หนูไม่นอนกับเขาได้ไหมคะ”
มัทนาผู้เตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่ยังทำใจไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ โดยเฉพาะเรื่องการสูญเสียพรหมจรรย์
เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกสาวต่อรอง แม่จำปาไม่ได้ถอนหายใจ ไม่มีท่าทีรำคาญ หรือสายตาตำหนิเหมือนเมื่อครู่ ผู้ที่เคยเข้าหอมาก่อนยกมือขึ้นลูบศีรษะลูกสาวเบาๆ ยิ้มอย่างเข้าอกเข้าใจ
“เรื่องนี้หนูต้องไปตกลงกับคุณเข้มเอง”
แม่จำปาว่าแล้วระบายยิ้มเอ็นดู ท่านดึงมือกลับ แต่หนูมัทรีบคว้ามือผู้เป็นแม่มากุมไว้ หญิงสาวมองตาท่านอย่างคนต้องการขอความช่วยเหลือ เมื่อมารดาไม่ตอบเธอก็รุกถามต่อ
“แม่ยอมพ่อตั้งแต่คืนแรกเลยหรือเปล่าคะ”
แม่จำปาไม่ตอบ ท่านยิ้มกว้างแล้วส่ายหน้าน้อยๆ
“แล้วแม่ทำยังไง พ่อถึงไม่ทำอะไรแม่คะ” เจ้าสาวคนสวยถามแล้วจ้องหน้ามารด
