เพาะกล้ารัก

ตอนที่ 7

หทัยกานต์เลิกคิ้วมองคนที่กล่าวหาว่าลูกเจ้าของบ้านอย่างเขาเป็นโจร เขาส่ายหน้าแล้วยิ้มบาง ชายหนุ่มอยากเดินเข้าไปใกล้เธออีกนิด ใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้มพริ้มเพราราวเด็กสาวสิบเจ็ดทำให้เขาอยากมองใกล้ๆ แต่เพียงแค่เขาขยับ คนตัวเล็กก็หลบฉากวิ่งปรู๊ดหนีไปอีกทาง หน้าตาตื่นๆ กับแววตาตระหนกของเธอทำให้เขาไม่วิ่งตาม แม้จะได้ยินเสียงสตาร์ตมอเตอร์ไซค์อยู่หลายครั้งกว่าเครื่องจะติด เขาก็ไม่คิดจะตามออกไป ปล่อยให้จอมโจรหน้าใสหนีไปโดยไม่คิดจะตามไปบอกว่าเขาเป็นใคร

คุณเข้มนั่งลงเก็บดอกไม้ที่กระเด็นออกจากตะกร้าใส่ไว้ตามเดิม แล้วถือไปวางไว้ที่โต๊ะไม้หน้าบ้าน ตาคมเป็นประกายยามจ้องมองดอกไม้สวยหลากสี ใบหน้าตื่นๆ ของเจ้าของตะกร้าที่แวบเข้ามาให้ห้วงความคิดทำให้คุณเข้มของแม่ขวัญระบายยิ้มบาง นี่เขาคงต้องเป็นคนเอาตะกร้าดอกไม้ตามไปให้คู่หมั้นที่หนีกลับบ้านไปแล้วสินะ

บนเฉลียงของบ้านไม้หลังใหญ่ หนูมัทนั่งหน้าหงิกอยู่ท่ามกลางวงสนทนาของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ฝ่ายของเธอและฝ่ายของเขา เขาคนที่ทำให้เธอกลัวลนลานจนเหยียบที่สตาร์ตรถมอเตอร์ไซค์พลาดมาตีหน้าแข้งจนบวมปูด อีตาเข้มคนบ้า ทำไมไม่บอกว่าตัวเองเป็นใคร ปล่อยให้เธอกับน้องเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นโจรจะมาปล้นบ้านป้าขวัญ เธออุตส่าห์รีบบิดมอเตอร์ไซค์มาบอกเจ้าของบ้าน แต่กลับต้องหน้าแตก เมื่อป้าขวัญบอกเธอว่า

“คุณเข้มโทรมาบอกป้าแล้วว่า หนูมัทลืมเอาตะกร้าดอกไม้มา พี่เขากำลังขับรถตามเอามาให้”

เกลียด...เธอเกลียดผู้ชายที่นั่งหน้านิ่งทว่าสายตาเป็นประกายวิบวับยามหันมาสบตากับเธอ เขาคงกำลังหัวเราะเยาะเธออยู่ในใจแน่ๆ ที่ทำให้เธอแตกตื่นตกใจสติหลุดได้ คนบ้า! ดอกพิกุลจะร่วงจากปากหรือไงถ้าจะอ้าปากบอกเธอว่าเขาคือคุณเข้ม คือลูกชายเจ้าของบ้าน เป็นผู้ใหญ่เสียเปล่ากลับแกล้งเด็กให้ตกอกตกใจ แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน นี่เหรอคู่หมั้นคู่หมายของเธอ โตแต่ตัว แก่แต่อายุ นิสัยแย่มาก

มัทนานึกค่อนขอดก่นด่าคนที่เป็นต้นเหตุให้หน้าแข้งของเธอระบม และคงต่อว่าเขาในใจต่อไปเรื่อยๆ หากไม่ถูกแม่ขวัญขัดจังหวะ

“เจ็บมากไหมหนูมัท” แม่ขวัญถามว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยความเป็นห่วง เห็นรอยปูดบนหน้าแข้งของหญิงสาวแล้วท่านก็นึกขัดใจลูกชายที่ทำให้ว่าที่ลูกสะใภ้ของท่านต้องเจ็บตัว

“เจ็บค่ะ” มัทนาไม่คิดจะรักษาท่าทีแล้ว เธอทั้งเจ็บหน้าแข้ง ทั้งเจ็บใจ ปากเธอตอบป้าขวัญ แต่สายตามองหน้าตัวต้นเหตุอย่างไม่เป็นมิตร ทว่าคนที่ถูกน้องมองกลับยิ้มมุมปาก

“ทายาหรือยังครับ” คุณเข้มถามพลางหลุบตามองหน้าแข้งขาวๆ ที่มีรอยปูดสีแดงช้ำ

มัทนารีบดึงผ้าถุงลงปิดหน้าแข้ง แล้วมองค้อนคนถาม หญิงสาวเบี่ยงตัวนั่งหันข้างให้เขา ไม่ยอมพูดด้วย

แม่จำปาเห็นกิริยาไม่งามของลูกสาวแล้วอยากจะลงจากเรือนไปเด็ดก้านมะยมมาฟาดนัก โตขนาดนี้แล้วไม่รู้จักรักษากิริยามารยาท คุณเข้มนั้นอายุมากกว่าตัวเองถึงหนึ่งรอบ ควรหรือที่จะไม่ตอบคำถาม แถมยังนั่งเบี่ยงข้างให้แบบนั้น

“หนูมัท” แม่จำปาเรียกลูกสาวเสียงดุ พอหนูมัทหันไปสบตากับท่าน หญิงสาวก็ทำปากยื่นเล็กน้อย ก่อนจะยอมขยับตัวหันมาตอบคำถามผู้ใหญ่ขี้แกล้ง

“ทาแล้วค่ะ” มัทนาตอบแล้วเมินหน้าหนีไปนอกเฉลียง มองทุ่งนา มองท้องฟ้า สบายใจกว่ามองหน้าคนขี้แกล้งตั้งเยอะ

“แบบนี้จะเดินร่วมขบวนแห่ไหวเหรอครับ” คุณเข้มถามด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม ตาคมจับจ้องใบหน้าสาวไม่วางตา

มัทนามองค้อนเขา ก้มหน้าพึมพำประชด “แค่หน้าแข้งปูด ไม่ได้ขาหักสักหน่อย”

“คุณเข้มดูแลน้องดีๆ นะ ถ้าน้องเดินไม่ไหวก็พากลับมาก่อน” แม่ขวัญรีบพูดแทรกขึ้นมา เพราะดูท่าทางของว่าที่สะใภ้แล้ว งานนี้คงงอนลูกชายท่านไม่น้อย ก็น่างอนอยู่หรอก ไปหลอกให้น้องตกใจกลัว แทนที่จะบอกน้องว่าตัวเองเป็นใคร แต่กลับเจตนาให้น้องคิดไปเองว่าตัวเองเป็นโจร

“ครับ คุณแม่” คุณเข้มรับคำมารดา แล้วหันไปยิ้มให้คู่หมั้นหน้างอ เธอไม่ยิ้มตอบ แถมยังสะบัดหน้าหนีอย่างแง่งอน คนถูกงอนจึงยิ้มขันปนเอ็นดู คู่หมั้นวัยยี่สิบสี่ของเขา หน้าตาราวสาวสิบเจ็ดแต่นิสัยราวเด็กสิบขวบ

“โมกไปด้วยนะครับ” เจ้าโมกนั่งกินขนมที่คุณเข้มเอามาฝากอยู่เงียบๆ รีบแสดงตัว เพราะเจ้าเด็กที่พาพี่สาวเข้าใจผิดคิดว่าลูกเจ้าของบ้านเป็นโจรกลัวแม่ไม่ให้ไปกับพี่

ขบวนแห่ดอกไม้ในบุญมหาชาติคือการอุปมาว่าเป็นขบวนแห่พระเวสสันดรเข้าเมือง ชาวบ้านจะเก็บดอกไม้มาร่วมขบวนแห่ และช่วยกันถือผืนผ้ายาวหลายเมตรซึ่งมีรูปวาดเกี่ยวกับเวสสันดรชาดกแห่มาจากนอกหมู่บ้านไปวัด มีขบวนกลองยาวและฟ้อนรำสนุกสนาน พอแห่ถึงวัดก็จะพากันเอาดอกไม้ไปปักไปวางไว้ในกรวยไม้ไผ่ที่อยู่บนศาลาและรอบๆศาลา ซึ่งพิธีต่างๆ ในบุญมหาชาติอาจจะแตกต่างกันไปในแต่ละพื้นที่

“ไปด้วยกันสิครับ เราจะได้ไปช่วยกันดูแลพี่มัทของโมกไง” คุณเข้มหันไปบอกเด็กชายแล้วยิ้มอย่างผู้ใหญ่ใจดี

“ครับ พี่เขย”

มัทนาสะบัดหน้าไปจ้องน้องชายตาแทบถลน เดี๋ยวนะ! เมื่อกี้น้องชายเธอเรียกอีตาคุณเข้มว่าพี่เขยงั้นเหรอ! ทั้งที่ตอนที่รู้ว่าเขาเป็นใคร เจ้าโมกยังบ่นให้เขาอยู่เลย แต่พอได้กินขนมอร่อยจากร้านดังในเมืองที่เขาซื้อมาฝาก กลับย้ายทีมเปลี่ยนข้างไปเป็นพวกคนขี้แกล้ง แถมยังเรียกอีตาคุณเข้มว่าพี่เขยอีก เจ้าน้องทรยศ เห็นแก่กิน