“เงินตั้งสิบล้าน ถ้าไม่ทำอะไรกันตั้งแต่คืนแรก แล้วเมื่อไรหนูจะชดใช้หมด”
“หนูจะบอกพ่อเอาเงินมาคืนคุณ อย่าทำอะไรหนูเลย นะ...หนูจะโทรบอกพ่อเอาเงินมาคืนคุณตอนนี้เลย” มัทนาว่าแล้วกระเสือกกระสนยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้โต๊ะข้างหัวเตียง เมื่อคว้ามาได้ เธอก็รีบโทรหาพ่อทันที
“พ่อจ๋า พ่อเอาเงินสิบล้านมาคืนคุณเข้มตอนนี้เลยได้ไหม”
มัทนารีบบอกพ่อทันทีที่ท่านรับสาย
“หนูมัท พ่อขอโทษที่ไม่ได้บอกความจริงกับหนู ที่จริงบ้านเราเป็นหนี้คุณเหมอยู่ ที่พ่อขอร้องให้หนูแต่งงานกับคุณเข้มก็เพื่อชดใช้หนี้สิบล้านบาท”
“อะไรนะคะ ไม่จริงใช่ไหมพ่อ” คำตอบจากปลายสายทำให้เธอตกใจแทบสิ้นสติ นี่บ้านเธอเป็นหนี้เป็นสินเยอะแยะขนาดนี้เลยเหรอ
“นี่คือเรื่องจริง พ่อขอโทษ ยอมๆ คุณเข้มไปเถอะนะลูก”
พ่อลำมูลวางสายไปแล้ว แต่มัทนายังถือโทรศัพท์ค้างแนบหู คุณเข้มได้ยินทุกถ้อยคำสนทนาระหว่างพ่อกับลูก เขาปล่อยให้เธอทำใจอยู่ครู่หนึ่ง ก
