“ดี...ต่อให้มันประสบความสำเร็จ แต่กลับไปก็ไม่มีที่ซุกหัวนอนอยู่ดี”
ช่อชบาหัวเราะเหมือนคนบ้า หล่อนสะใจ ที่ได้เอาคืนเมวิกาบ้าง ไม่อย่างนั้นเธอคงแค้นจนอกแตกตาย
“แค่นี้นะแม่...เร็วๆ ล่ะ ช่ออยากดูน้ำหน้ามัน...หากบ้านที่มันรัก กลายเป็นของคนอื่น”
หญิงสาวกดวางหลังคุยกับมารดาจบ เธอยัดโทรศัพท์เก็บที่เดิม เงยหน้าขึ้นหัวเราะลั่น จนคนข้างๆ ชำเลืองมอง
“สักวันเถอะ!! อีช่อคนนี้แหละ... จะถีบมึงลงไปในขุมนรกให้ได้!!”
ช่อชบาคำราม ความคั่งแค้นของตนเองเพิ่มขึ้น เมื่อบวกกับความริษยาที่มีอยู่ดั้งเดิม...
โดยที่เมวิกาไม่รู้ เธอสร้างศัตรูเพิ่มขึ้น ด้วยความไม่ตั้งใจ
“เก็บของเรียบร้อยหรือยังหนูเม?”
สกายชะโงกหน้าผ่านประตูห้องพักที่เปิดค้างไว้ เขาร้องถามเมวิกาที่กำลังนั่งพับผ้าลงกระเป๋าเดินทางเงียบๆ
“เสร็จพอดีค่ะเจ้...” หญิงสาวปิดกระเป๋า เงยหน้าขึ้นยิ้มแหยๆ ให้สกาย
“กลัวสิ...ไม่ต้องกลัว...ที่นั่นไม่ใช่คุก...นึ
