“นั่นสิ...เปรี้ยวมันสนิทกับสกาย คงไม่ต้องสร้างข่าวลวงหรอก ของแท้ชัวร์”
เสียงสนับสนุนทำให้ใบบัวทนอยู่ไม่ได้ เธอสะบัดหน้า “บัวไปต่อบทกับพี่ก้องละคะ เดี๋ยวไม่อิน”
หญิงสาวเดินจากไป เธอกำมือแน่น เมื่อเสียงหัวเราะร่าดังไล่หลัง
“คนเนรคุณก็แบบนี้แหละ ไม่อยากเห็นใครได้ดีกว่า แข่งอะไรก็แข่งได้...แต่แข่งวาสนาน่ะ ไม่ได้หรอกนะ มันเป็นพรหมบัญชา” เปรี้ยวเปรยลอยๆ เมวิกามาพร้อมกับโชคชะตา หากสกายไม่พบเจอ ผู้หญิงคนนั้นก็คงดังเหมือนเดิม สกายแค่ช่วยเร่งให้เร็วขึ้นแค่นั้นเอง
“อีเด็กนั่นคงเจ็บใจ...หากไม่ชิ่งก่อนก็คงเป็นใบบัวที่ได้โกอินเตอร์”
ซูซี่เปรยยิ้มๆ
เปรี้ยวตอบทันควัน จนคนกลุ่มใหญ่ร้องฮือ “ไม่หรอก...แกก็รู้ ‘เดอออง’ ไม่ใช่ใครก็ได้ เขาคัดคน และหนูเมคือคนที่เขาเลือก ไม่ใช่นังกายส่งไป สกายมันก็อาศัยใบบุญของหนูเม รอหนูเมกลับมาแกจะรู้ ฉันไม่ได้ฟุ้ง!! ขนาดยืนเฉยๆ ยังเด่น เมวิกาเกิดมาเพื่อเป็นดาว...” เปรี้ย
