“ฮึ! อย่ามาทำพูดดีทำเป็นรู้ใจคนอื่น และขอร้องอย่ามาหลงตัวเองกรุณาอย่าคิดว่าใครๆ ก็ต้องยอมสยบแทบเท้าหลงรักเจ้าชายทุกคนไป”
“งั้นหรอกหรือ?...” เจ้าชายหนุ่มยิ้มหยันเลิกคิ้วถาม “เราจะพิสูจน์ให้เจ้าเห็นว่าสิ่งที่เราพูดไปนั้นไม่ได้เกินเลยจากความเป็นจริงแม้แต่นิดเดียว”
สิ้นคำพูดของเจ้าชายแห่งอัลนูรีนนาราภัทรก็มีอันต้องผงะชาวูบไปทั้งตัวเมื่อริมฝีปากสีสดร้อนรุ่มกระแทกจุมพิตดุดันเผ็ดร้อนบดขยี้เอาแต่ใจลงมาบนเรียวปากของเธอ
จุมพิตดุดันที่เจ้าชายหนุ่มหล่อเหลาต้องการตอกย้ำลงโทษคนปากแข็งเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นหวานฉ่ำชื่นกายใจดูดชิมริมฝีปากอวบอิ่มบนล่างขบเม้มหนักเบาให้นาราภัทรซึมซับและยอมรับความหอมหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งใดในโลกที่เขาเป็นผู้มอบให้ ปลายลิ้นนุ่มๆ โลมเลียเคล้าคลึงไปตามรูปปากอิ่มก่อนจะสอดกระหวัดเข้าไปรับน้ำทิพย์รสเลิศภายในโพรงปากของหญิงสาว
นาราภัทรลืมตัวลืมใจหัวสมองหมุนเคว้งตกอยู่ในภวังค์วังวนแห่ง
