ออกมาจากคฤหาสน์ของทอมสันได้แล้วเจ้าชายซารีฟร์ก็สั่งให้ราชิตมุ่งตรงกลับที่ห้องชุดของตนเองเป็นการด่วน อาการสะลึมสะลืมมือไม้ป่ายเปะไม่ค่อยอยู่สุขของหญิงสาวในอ้อมแขนทำให้เจ้าชายหนุ่มรู้ว่านาราภัทรถูกวางยาแน่นอนแต่จะเป็นยาประเภทใดนั้นเขาไม่อาจบอกได้จำเป็นต้องให้หมอมาตรวจดูอาการของนาราภัทรอีกครั้ง
“ร้อน”
นาราภัทรพึมพำครางเสียงกระเส่าแนบชิดกับซอกคอหอมกลิ่นอาฟเตอร์เชฟอ่อนๆ ของเจ้าชายซารีฟร์ซึ่งกำลังประคองกอดเธออยู่
“น้ำหนาว...ได้ยินเสียงเราหรือเปล่า”
เจ้าชายซารีฟร์ตบลงไปเบาๆ พอให้รู้สึกตัวบนพวงแก้มแดงปลั่ง จับมือบางที่พยายามถอดทึ้งเสื้อผ้าที่ขาดวิ้นออกแล้วยึดไว้แน่นพร้อมกับปรามเสียงทุ้มลึก
“น้ำหนาวอยู่เฉยๆ”
“ร้อน...ร้อนเหลือเกิน ถอดเสื้อผ้าให้น้ำหนาวหน่อย”
นาราภัทรไม่ได้กระซิบร้องขอเฉยๆ หญิงสาวกระชากมือให้หลุดพ้นจากพันธนาการของมือใหญ่แข็งแกร่งแล้วดึงเสื้อผ้าที่ขาดวิ้นของตนเองให้หลุดจาก
