ความสำราญเสียวซ่านไม่ได้มอบให้ปทุมงามแค่เพียงด้านเดียว ริมฝีปากร้อนผ่าวยิ่งกว่าลูกไฟได้ผละออกแล้วเข้าครอบครองมอบความสุขรัญจวนให้กับดอกบัวงามอีกด้านจนนาราภัทรหอบกระเส่าครางเสียงต่ำลึกไม่ได้หยุด
“เจ้าชาย...ได้โปรด...”
นาราภัทรครางปนสะอื้นไม่รู้สึกตัวสักนิดว่าตนเองกำลังทำอะไรลงไป สิ่งที่เธอต้องการในขณะนี้คือกองไฟแข็งแกร่งร้อนซ่าที่มือน้อยๆ ของเธอได้เลื่อนสอดเข้าไปกอบกุมลูบไล้เต็มทั้งสองมือ
“โอ...น้ำหนาว...อย่าหยุดทำต่อไป...”
เจ้าชายซารีฟร์กระซิบเสียงสั่นเรือนกายกระตุกความเสียวซ่านแล่นวูบวาบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเมื่อมือน้อยๆ นุ่มนิ่มได้กอบกุมกองไฟร้อนแข็งแกร่งไว้เต็มอุ้มมือแล้วขยับลูบไล้หนักเบาจนเรือนกายเขาร้อนฉ่าปวดหนึบสั่นสะเทิ้มและเมื่อมองสบตากับดวงตาคู่สวยที่ปรือตาหวานฉ่ำมองยอดอกสีเข้มปรอยๆ ราวกับต้องการมอบความรัญจวนให้กับเขาบ้างจึงได้กระซิบเชิญชวนเสียงแหบแห้ง
“เอาสิน้ำหนาว บรรจงจุม
