“เชอะ! ไม่อยากเป็นตุ๊กตาหน้ารถของใครทั้งนั้น”
นาราภัทรหันมาถลึงตาใส่พยายามแกะมือหนาเหนียวยังกับมือตุ๊กแกออกจากต้นแขนของตนเอง ซึ่งในที่สุดเธอก็แกะมือใหญ่ออกได้สำเร็จ แต่ครู่เดียวก็ต้องตีหน้าบึ้งใส่เจ้าชายหนุ่มอีกหนเมื่อมือหนาร้อนผ่าวได้เปลี่ยนตำแหน่งที่วางมากอบกุมมือนิ่มของเธอแทน
เจ้าชายซารีฟร์ยิ้มใส่ดวงตาคู่สวยที่ยังคงจ้องเขม็งไม่ลดละจากนั้นก็ก้มหน้าลงมาใกล้จนจมูกโด่งโฉบสัมผัสแผ่วเบาราวกับขนนกตรงพวงแก้มเนียนแดงปลั่งก่อนจะเลิกคิ้วเอ่ยถามยิ้มๆ ส่อความนัย
“ถ้าให้เป็นมากกว่าตุ๊กตาหน้ารถ เจ้าจะยอมหรือเปล่า”
นาราภัทรผงะถอยหลังขณะรับรู้ได้ถึงลมหายใจหอมสะอาดที่เป่ารินรดพวงแก้มของตนเอง หญิงสาวยกมือยันใบหน้าคมเข้มออกห่างแล้วเอ่ยตอบเสียงห้วนประชดประชันด้วยความโมโห
“นางบำเรอ นางในฮาเร็ม ขนมหวาน ดอกไม้ข้างทาง หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เคยผ่านมาในชีวิตของเจ้าชายซารีฟร์ อัล ริฟาอีลส์ น้ำหนาวไม่ต้องการเป
