“เมื่อคืนแกไม่ได้ให้หนูดาวนอนบนเตียงด้วยหรอกหรือ”
เมเตโออ้าปากค้าง หันไปมองหน้าวาดดาว ซึ่งเด็กสาวเองก็เบิกตาค้างไม่ต่างกัน
“ทำไม... ทำไมคุณปู่พูดแบบนั้นล่ะครับ”
“นั่นสิคะคุณปู่ เราสองคนนอนกอดกันทั้งคืนเลยค่ะ” วาดดาวช่วยเสริมทันควัน
“แล้วทำไมบนเตียงฝั่งซ้ายถึงไม่มีร่องรอยของคนนอนเลยล่ะ”
“นี่คุณปู่... เข้าไปในห้องนอนของผมหรือครับ”
“ใช่” โอลิเวอร์พยักหน้ารับ “ปู่ก็แค่ต้องการให้แน่ใจว่าแกจะทำตามความต้องการของปู่จริงๆ”
เมเตโอลอบถอนใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย “ความจริงคุณปู่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลยนะครับ”
“ตอบมาก่อน ว่าเมื่อคืนหนูดาวนอนบนโซฟาใช่ไหม”
วาดดาวก้มหน้าหลบตา นี่ถ้าโอลิเวอร์รู้ว่าหล่อนนอนบนพื้นใต้เตียงคงจะอาละวาดลั่นแน่ๆ
“คือหนู... หนูนอนบนเตียงกับคุณแม็ตค่ะ”
“ไม่จริงหรอก”
“จริงสิครับคุณปู่ ผมกับวาดดาวนอนกอดกันทั้งคืน เรากอดกันแน่นเลยนอนแค่เตียงฝั่งเดียวน่ะครับ”
ทำไมคำพูดปลอมๆ
