เมเตโอยืนกอดอกอยู่ริมระเบียงบนชั้นสอง ท้องฟ้ามืดครึ้มยิ่งทำให้ความรู้สึกของเขาแย่ลงไปเรื่อยๆ
ให้ตายเถอะ ยายเด็กนรกนั่นกล้าดียังไงมาพูดจาใส่ร้ายเขาแบบนั้น หล่อนกล้าดียังไงมาโกหกคุณปู่ มือใหญ่ที่วางอยู่บนขอบระเบียงไม้กำแน่น กรามแกร่งขบกันจนขึ้นสันนูนเป่ง
“ฉันจะเอาคืนให้แสบเชียว ยายเด็กนรก”
“คุณแม็ตมายืนอยู่ตรงนี้นี่เอง คุณท่านเรียกหาค่ะ”
เสียงของป้าเกรซทำให้เมเตโอต้องรีบซ่อนความเดือดดาลลงไปในอก และหันกลับมาเผชิญหน้า
“ผมคิดว่าคุณปู่จะลืมผมแล้วเสียอีก”
“งอนคุณท่านเหรอคะ” ป้าเกรซอมยิ้มอย่างรู้ทัน แต่เมเตโอที่ทำหน้าบูดบึ้งปฏิเสธ
“ผมจะงอนทำไมล่ะครับ คุณปู่มีความสุข ผมก็มีความสุขด้วยเช่นกัน”
“งั้นก็ยิ้มหน่อยสิคะ คุณท่านจะได้สบายใจ”
แม้สิ่งที่ป้าเกรซขอร้องให้ทำจะตรงข้ามกับความรู้สึกของตัวเองในขณะนี้มากนัก แต่เพราะความกตัญญูเขาจึงต้องทำ
“ครับ”
“ยิ้มกว้างกว่านี้อีกสิคะ”
เมเตโอฉีกยิ้มกว
