“เหรอ...? แต่ฉันกลับคิดว่าเธอกำลังหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจอยู่ข้างในมากกว่า”
“ฉันเนี่ยนะหัวเราะ? บ้าไปแล้ว จะบอกอะไรให้นะ ตอนนี้ความรู้สึกของฉันอยู่ห่างไกลจากการหัวเราะมากนัก”
เมเตโอแค่นยิ้มหยัน มองอย่างไม่เชื่อถือ “คำพูดของสิบแปดมงกุฎแบบเธอ เชื่อถือได้หรือ”
“ก็แล้วแต่คุณจะคิดก็แล้วกัน”
หล่อนเชิดหน้าสูง อย่างอวดดี ทั้งๆ ที่สถานการณ์ตอนนี้ช่างคับขันนัก
“แต่ขอให้รู้เอาไว้เลยนะว่า หน้าตาที่คิดว่าหล่อเลิศที่สุดในปฐพีแบบคุณน่ะ ฉันเคยเห็นเคยเจอมาเยอะแล้ว ดังนั้นอย่าคิดว่าฉันจะหลงเสน่ห์คุณ เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้”
คนที่ถอยหลังออกห่างไปแล้ว ขยับเข้ามาใหม่ คราวนี้รวดเร็วจนน่าตกใจ
“ถอย... ถอยออกไปนะ”
หล่อนถอยหนีจนแผ่นหลังชนเข้ากับผนังห้องที่เย็นเฉียบ
เมเตโอแค่นยิ้มหยัน ต้อนเด็กสาวจนไม่มีทางหนีแล้วนั่นแหละจึงโน้มหน้าลงไปหาช้าๆ ดวงตาคมกริบจ้องดวงหน้านวลสะอาดสะอ้านตลอดเวลา
“แน่ใจหรือว่าตอน
