ตอนที่ 12 แรงรักหรือแรงเกลียด 1
1667 คำ
ตอนที่ 12 แรงรักหรือแรงเกลียด 1
ไม่ฉันจะไม่ครางออกมาเด็ดขาด
ริมฝีปากที่ถูกฟันเล็กๆ กัดลงเพื่อข่มความรู้สึกด้วยความแรงที่กัดทำให้ริมฝีปากของตัวเองได้ลิ้มรสของเลือดอีกครั้ง
เฮือก!
ฉันถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนที่จะมองไปยังใบหน้าเข้ารูปของแวนเดอร์ที่ตอนนี้หยุดการกระทำอันแสนป่าเถื่อนนั้นแล้วเขาค่อยๆ เบือนสายตามาทางฉันก่อนที่จะค่อยๆ ใช้ลิ้นตวัดเลียรอบลิ้มฝีปากของตัวเองอย่างช้าๆ พร้อมกับการแสยะยิ้มส่งมาให้
เลว...
“หวานดีแบบนี้ค่อยใช้ได้หน่อย”
“นะ นายมันไม่ใช่คนจริงๆ โคตรเลว โคตรเถื่อนใบหน้าที่ดูดีมันไม่ได้บ่งบอกเลยสักนิดว่าคนอย่างนายมันจะชั่วได้ขนาดนี้ ฮื่อๆ”
ไม่ไหวแล้ว
ความรู้สึกของฉันมันอัดอั้นจนถึงที่สุดแล้วและในตอนนี้ฉันก็เก็บน้ำตาต่อไม่ไหวอีกแล้วล่ะ ร้องไห้แทบเป็นแทบตายยังไงน้ำตาจะกลายเป็นสายเลือดมันก็เท่านั้น
ไม่มีประโยชน์สำหรับผู้ชายอย่างแวนเดอร์
“ครางชื่อชั้นออกมาเดี๋ยวนี้”
“…”
คนตรงหน้าตะคอกฉันอย่างแรงด้วยสายตาที่เกลียดชังเป็นเท่าตัว ก็แน่ล่ะสิตอนนี้ฉันยอมให้เขาทำอะไรกับร่างกายก็ได้ทั้งซอกคอ อก หน้าท้องหรือแม้กระทั้งการกระทำที่เหมือนเมื่อกี้
โดยไม่มีทางตอบโต้หรือขัดขืนมีอย่างเดียวเท่านั้นคือไม่ร้องหรือครางออกมา
“ครางออกมาญานิน ครางออกมา”
“…”
สิ่งที่ฉันทำอยู่นั่นก็คือเงียบเท่านั้นส่งผลให้คนหัวร้อนอย่างแวนเดอร์หัวเสียเป็นบ้า กระวนกระวายยิ่งกว่าอะไร
“อย่านะแวนเดอร์ออกไปนะ อย่าถอด!”
ฉันพูดออกมาทันทีและก็ขยับร่างกายหนีเขาอีกครั้งแต่มันก็ขยับไม่ได้มากเท่าไหร่นักในเมื่อตอนนี้แผ่นหลังชนกับเบาะแล้วตอนนี้แวนเดอร์ถอดกางเกงออกหมดแล้ว
“พูดแล้วหรอวะนึกว่าใบกินเสียแล้วแต่ไม่เป็นไรในเมื่อเธอไม่ครางออกมาก็เพราะว่ายังไม่เสร็จ ทำค้างไว้ก็เจอกับของจริงเลยก็แล้วกัน”
ของจริง..
ไม่!
“ไม่นะออกไป เอาออกไปเดี๋ยวนี้ วะ แวนเดอร์อย่า...อย่านะ อึก! อย่า อะ เอาออกไป ออกไปแวนเดอร์ไม่เอา ออกไป! ฉะ ฉัน.... กรี๊ดด!”
“เชี่ยเอ้ยแน่นฉิบ!”
เสียงสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อตอนนี้ร่างกายของฉันที่อยู่ใต้ร่างใหญ่เกิดการบีบอัดแน่นกับสิ่งที่เข้ามายในร่างกาย
ความเจ็บปวดเกิดขึ้นจนแทบทนไม่ไหว ร่างกายของฉันต้านทานมันไม่ไหวอีกแล้วนาทีนี้
“ฮื่อๆ เจ็บ เอาออกไปนะ ฮื่อๆ”
“…”
ความเจ็บปวดเข้ามาโลดแล่นให้ฉันรับรู้เป็นครั้งแรก
ความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนกับว่าร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ อย่างละเอียดใช่มันเหมือนกับแก้วที่ตกมาจากที่สูงร่วงกระทบพื้นจนมีสภาพแตกละเอียดไม่เป็นรูปทรงอีกแล้ว
สุดท้ายน้ำตาของฉันออกมาอีกครั้งหนึ่ง เจ็บ มันเจ็บจริงๆ นะ เจ็บจนมือของฉันต้องทั้งจิกข่วนเข้าไปยังแผ่นหลังของแวนเดอร์เพื่อระบายมันออกมา
ดีนะที่เขายังแช่ไว้อย่างนั้นไม่ขยับแต่ทว่ายังไม่ทันที่จะคิดว่าดีที่เขาไม่ขยับจนจบสายตาสีดำก็มองลงมายังฉันก่อนที่ช่วงล่างจะเริ่มจังหวะขยับ
“อ๊ะ! เจ็บหยุดเถอะนะ”
“ครางออกมาญานิน ครางออกมาเดี๋ยวนี้”
“…”
“ไม่ครางใช่ไหม ได้...”
จังหวะเริ่มที่จะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จากจังหวะช่วงล่างที่เคลื่อนไหวช้าๆ กลับกลายเป็นถี่ขึ้นเรื่อยๆ ตามใจที่คนคร่อมร่างของฉัน ความปรารถนาของเขาก็คือเสียงครางไม่ใช่ความปรานีใดๆ
ด้วยแรงกระแทกที่ถูกส่งเข้ามาในแต่ละครั้งรู้ไหมมันเจ็บปวดมากขนาดไหน เขาไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิดเดียว
“อึก!”
น้ำลายเหนียวที่กล้ำกลืนฝืนลงไปในลำคอมันยิ่งเป็นเครื่องตอกย้ำว่าฉันฝืนที่จะต้องส่งเสียงออกไป ฟันเล็กๆ ต่างกัดริมฝีปากของตัวเองไว้แน่นหนา
เหมือนกับน้ำตาที่ยังคงไหลลงยังใบหน้าเป็นสาย
“เจ็บพอเถอะนะฉันไม่ไหวแล้วฉันเจ็บ วะ แวนเดอร์”
“…”
สองมือที่พยายามฝืนแรงที่มีของตัวเองขึ้นมาผลักอกกว้างออกจากตัวแต่เปล่าเลย แวนเดอร์ยิ่งเร่งจังหวะที่ถี่ถ้วนเข้าเติมเชื้อเพลิงอีกเป็นเท่าตัว
สองมือใหญ่ที่อยู่เฉยๆ ในเวลาต่อมาก็เข้ามาบีบเคล้นทรวงอกใหญ่อย่างไร้ความปรานี ร่องรอยมือใหญ่แดงไปทั่วตัว
มันเจ็บปวดเหลือเกิน
“อ๊ะ เจ็บ อ๊ะ”
อื้ม..
ไม่ทันที่จะพูดขึ้นอีกครั้งริมฝีปากใหญ่ของแวนเดอร์ก็เข้ามาครอบครองริมฝีปากของฉันอีกครั้งหนึ่ง ลิ้นที่ทำหน้าที่ชอนไชเข้าไปสำรวจด้านในอย่างดื่มด่ำ
แวนเดอร์คงรำคาญการพร่ามของฉันมากเพราะเขาใช้มือขยำทรวงอกฉันแรงตามมาด้วยการบีบเค้นวนเวียนไปส่วนช่วงล่างก็ยังใช้จังหวะรักที่รุนแรงเหมือนเดิม
จะเอาให้ได้ใช่ไหม วันนี้ถ้าฉันไม่ยอมเปล่งเสียงครางออกมาไม่หยุดแน่ใช่ไหม
การกระแทกไม่หยุดยั้ง รวดเร็วจนร่างกายฉันตั้งรับไม่ไหว
“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! พะ พอแล้วแวนเดอร์”
จนแล้วจนรอด ฉันก็เอ่ยเสียงครางบ้าๆ ออกไป
ไม่นะ...
ความรู้สึกนั่นมันคืออะไร ทำไมฉันต้องเผลอครางออกมาด้วยอีกทั้งยังมีชื่อของแวนเดอร์ออกมาอีก
แต่ร่างกายก็ยังรู้สึกเจ็บเหมือนเดิมโดยเฉพาะตรงกลางใจหญิง กับการเสียดสีที่รุนแรง ไร้ความปรานีที่เขาส่งมอบให้มาเจ็บปวดเหมือนฉีกขาดเป็นเท่าตัว
“พอ?”
“ใช่พอแล้วฉันเจ็บ”
จูบถูกถอนไปสักพักแล้วแวนเดอร์ก็มองมาที่ใบหน้าของฉันอย่างเหนือกว่า ความรู้สึกสมเพชจากแววตามันยิ่งทำให้ฉันรู้ถึงแม้ว่าแวนเดอร์จะไม่พูดออกมาก็เถอะ
“ถ้าบอกว่ายังมีปัญหาไหม?”
“ว้าย!”
ในขณะนี้ฉันจะพูด เขาใช้จังหวะนั่นหมุนตัวจากที่คร่อมฉันกับว่าตอนนี้ฉันคร่อมเขาไปแล้วและแวนเดอร์ก็ลงไปนั่งกึ่งนอนที่เบาะรถแทนฉันแล้ว
เหงื่อของเราสองคนต่างไหลรินออกมาจากผิวหนังเต็มไปหมด ทั้งใบหน้า ซอกคอ แขน ขา ที่สำคัญมากก็คือแวนเดอร์ยังไม่ถอดถอนอวัยวะของตัวเองออกจากตัวฉันเลย
เนิ่นนานที่เขาแช่ไว้แบบนั้น
“ขย่มสิ”
ใบหน้าของฉันร้อนฉ่าขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินประโยคนี้จากปากของคนใต้ร่าง ความคิดของตัวเองก็เอาแต่นึกถึงประโยคนี้อยู่นั่นแหละ แต่เมื่อรู้สึกก็ตอบแวนเดอร์ออกไป
“ไม่!”
ต้องปฏิเสธอยู่แล้ว
หมับ!
ฉันแทบหยุดหายใจเมื่อฝ่ามืออันแสนร้อนกรุ่นเริ่มเข้ามารุกรานวนเวียนกับหน้าอกของตัวเองอีกครั้งหนึ่ง ความรู้สึกเดียวกันกลับมาอีกครั้งหนึ่ง
มันปั่นป่วนภายในท้องอย่างห้ามไม่ได้
“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!”
หลังจากที่ฉันพูดจบประโยคทันที
แวนเดอร์ก็เริ่มสานต่อการกระทำของเขา จังหวะที่เริ่มโลดแล่นขึ้นมาอย่างง่ายดายราวกับเขาเป็นผู้ถนัดในเรื่องแบบนี้ ถึงแม้ว่าฉันอยู่ข้างบนตัวของเขามันก็ไม่เป็นปัญหาอะไรเลยแต่การกระทำนั้นมันรีบทำให้ฉันใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่ของเขาเอาไว้ทันที
ความรู้สึกที่เสียวซ่านเริ่มเข้ามาสู่ตัวเองอีกระลอกเช่นเดียวกับความเจ็บปวดมันก็ตามมาเพราะการกระทำของเขายังป่าเถื่อนเหมือนเดิมทุกประการ
“พอเถอะ พอนะ ฉันขอร้อง เจ็บ เจ็บเหลือเกิน”
“…”
“อ๊ะ! ปล่อยนะคนเลว คนชั่ว ปล่อยๆ”
อึก!
ในเมื่อขอดีๆ ไม่ชอบฉันจึงใช้จังหวะหนึ่งดันตัวเองให้ลุกขึ้นออกจากการกระทำมันยิ่งสร้างความหัวเสียให้กับเขาเป็นอย่างมาก
มีการรีบใช้เอาฝ่ามือทั้งสองข้างเข้ามาจับตรงสะโพกไว้แน่นเพื่อกันไม่ให้ฉันได้ลุกหนี ขยับเขยื้อนจากนั้นจึงค่อยส่งจังหวะมาให้ฉันที่คร่อมร่างของแวนเดอร์อยู่เป็นจังหวะที่รุนแรงเหมือนเดิมถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเป็นครั้งแรกของฉันก็เถอะ
ในเมื่อฉันอยากอวดดีกับเขานัก ก็จะยังคงอวดดีไปจนตลอดเอาจนให้รอดฝั่งนั้นแหละ
“ก็คนชั่วคนนี้ไม่ใช่หรอที่ตอนนี้ได้เลื่อนสถานนะเป็นผัวแล้วนิ!”
“อ๊ะ ไม่ ไม่ใช่ฉันไม่ยอมรับ” จังหวะถี่ขึ้นๆ จนตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้วความเจ็บปวดเข้ามาแต่มันยังน้อยกว่าความรู้สึกเสี่ยวซ่านที่เริ่มเข้ามาแทนที่ “อ๊ะ อ่า อ๊ะแวนเดอร์ ไม่ไหวแล้ว..”
“…”
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!
มือน้อยของตัวเองเข้าไปคล้องคอขาวของแวนเดอร์อย่างอัตโนมัติเป็นสิ่งที่ฉันห้ามร่างกายเอาไว้ไม่ได้อีกทั้งยังมีหน้าอกของตัวเองดีดเด้งขึ้นลงตามจังหวะที่ส่งไปถูกกับอกของเขามันยิ่งเป็นชนวนเพิ่มให้กับร่างกายที่มีความต้องการมากขึ้น
แวนเดอร์จึงเร่งจังหวะให้ถี่ขึ้นๆ จนในที่สุดทั้งสองก็ถึงปลายทางที่รอคอย
“อ่าส์...”
“อื้ม...อ่าส์”
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนว่ามีสายน้ำหลั่งไหลวนเข้ามาในตัวของฉันจนมันล้นเอ่อตรงใจกลางผู้หญิง ไหลเต็มไปหมดตามระหว่างขาก่อนที่ความเจ็บปวดเริ่มเข้ามาเล่นงานทั้งตัวเหมือนกับตัวเองโดนซ้อมมาก็ไม่ปาน
สายตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาก็พยายามจ้องไปยังใบหน้าของแวนเดอร์อย่างเต็มที่แต่ทว่ามันกับไม่เห็นอะไรเลยมันพล่ามัวไปหมดรู้อย่างเดียวคือ
ฉันถูกเขาข่มขืน!
จากนั้นสติก็หายไป
ตุบ!
- ผู้เขียน
