ตอนที่ 13 หางตา
แล้วนี่ก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวของฉันสินะ
ฉันค่อยๆ ขยับตัวมาพิงกับซากเตียงเก่าๆ อย่างหมดอาลัยตายอยาก ทุกๆ อย่างมันผ่านไปอย่างรวดเร็วมากแต่มันกลับสร้างตราบาปเป็นแผลในใจฉันอย่างเป็นวงกว้างขวาง
แผลที่ไม่มีวันหายไปจากร่างกายและความคิดแน่นอน
แวนเดอร์พรากสิ่งนั้นไปแล้ว
สิ่งที่ฉันหวงแหนมากที่สุดมันมีค่าเพราะเป็นสิ่งที่ติดตัวฉันมาตั้งแต่เกิดมีครั้งเดียวเท่านั้นพรหมจรรย์ของฉัน
ไม่มีอีกแล้ว
ฮื่อ....
ทุกอย่างมันมืดมนไปหมดแล้ว ฉันไปทำอะไรให้เขาเจ็บใจหนักหนาถึงได้ทำแบบนี้ทำเหมือนว่าเป็นเจ้าของชีวิตไม่ว่าจะทุบตีทำร้ายต่างๆ นานาทั้งร่างกายและจิตใจแวนเดอร์ไม่สนใจเลย
เขาไม่มีจิตใจหรือยังไง สายตาของฉันค่อยๆ มองไปยังแขนของตัวเองที่มีแต่รอยแดง แผลที่ถลอกมันแสบไปหมดทั้งหมดมันเป็นฝีมือแต่คนสารเลว
“ทำไมถึงไม่สู้ญานิน เป็นคนอ่อนแอตั้งแต่เมื่อไหร่ยอมคนใจร้ายอย่างเขาทำไม ยอมให้เขาข่
