ข้ามเวลามาอยู่ในร่างนางสนมร้ายกาจ

ตอนที่ 3 เป็นคนผู้เดียวกัน

เป็นเวลานับเดือนแล้วที่พระสนมหนิงเอ๋อนอนไม่ได้สติ ภายในราชวงศ์ก็กระสับกระส่ายมีข่าวลือไปหลายทิศทาง

มีคลื่นใต้น้ำเกิดขึ้นเหล่าขุนนางเริ่มกระด้างกระเดื่อง ด้วยฝีมือของแม่ทัพถังโจว เพื่อบอกเป็นนัยว่าหากยังทำให้บุตรสาวตนฟื้นไม่ได้ก็จะยึดอำนาจเสีย

"เป็นแบบนี้ข้าว่าอีกไม่นานแม่ทัพโจวคงต้องปลุกปั่นเหล่าขุนนางให้กระด้างกระเดื่องมากแน่ ยิ่งหาจังหวะลงมือมานานครานี้คงได้โอกาสจริงๆ"

"ท่านไม่ต้องเป็นกังวลข้าจะหาทางไม่ให้เกิดเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้นแน่"

"ทางที่ดีข้าว่าเจ้าไปหาวิธีทำให้หนิงเอ๋อฟื้นขึ้นมาเถอะ ข้าว่าวิธีนี้ง่ายที่สุดแล้ว"

ฮ่องเต้หลิวหยางสหายคนสนิทและเป็นพระญาติดำรงตำแหน่งอ๋องที่ผู้คนเกรงขาม แม้ผู้คนภายนอกจะมองว่าฮ่องเต้ไม่เอาไหนและเป็นเพียงหุ่นเชิดนั่นมันเป็นเพียงสิ่งที่อ๋องตงหยางอยากให้ผู้อื่นเห็น

เอาอำนาจและเป้าหมายการโจมตีของศัตรูไปไว้ที่ตนหมด ปล่อยข่าวลือว่าฮ่องเต้เป็นเพียงหุ่นเชิดโดยมีอ๋องที่ร้ายกาจตรึงอำนาจในราชสำนักไว้หมด

เป้าหมายที่สำคัญในแผ่นการนี้คือล้มล้างอำนาจเผด็จการของแม่ทัพถังโจวที่กุมอำนาจมานานจนเกินไป บุตรสาวที่ว่ารักนักหนาก็ยังยอมให้แต่งกับอ๋องตงหยางเพื่อลดอำนาจ

"ข้าจะลองไปคิดดู"

"เจ้านี่นะ เอาใจนางหน่อยสิ นางเป็นหมากสำคัญของแผ่นการนี้ไม่ใช่รึไง"

"ข้าเกลียดสตรีเช่นนาง หากไม่มีเรื่องเช่นนี้ข้าคงไม่ทนนางจนถึงทุกวันนี้ "

"หรือข่าวลือที่ว่าเจ้าหลงรักหนิงเซียนจะเป็นเรื่องจริงหรือเจ้ารอผู้ใด" ฮ่องเต้หลิวหยางถามด้วยความอยากรู้ได้ยินนางกำนัลซุบซิบกันเข้าหูบ่อยครั้ง

"หมดเรื่องแล้วข้าทูลลา"

"อ่าวเฮ้ย! เจ้ายังไม่ตอบข้าเลยนะกลับมาก่อนไม่เช่นนั้นข้าจะสั่งตัดหัวเจ้า"

คำขู่น่ากลัวสำหรับผู้อื่นแต่กับอ๋องตงหยางมันก็เหมือนสายลมที่พัดผ่านทำให้ระคายผิวกายบ้างแต่ก็ไม่มาก ร่างสูงสง่าเหมาะกับตำแหน่งบุรุษที่สตรีทั่วทั้งเมืองต่างหมายปองแต่ก็ไม่เพียงคิดเพราะไม่มีสตรีนางใดกล้าเอาชีวิตไปเสี่ยงกับปลายดาบของพระสนมเอกหนิงเอ๋อเดินออกไปหาได้ใส่ใจคำขู่ไร้สาระนั้น

"โถ่ฝ่าบาท ท่านก็รู้ว่าให้มุกนี้กับท่านอ๋องไม่ได้เหมือนสมัยเด็กๆ แล้ว"

"กงกงท่านเข้าข้างข้าบ้างก็ได้นะ เดี๋ยวสั่งตัดหัวอีกคน" ฮ่องเต้หันไปตวาดขันทีคนสนิทที่ดูแลมาตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ด้วยความไม่พอใจ

"โถ่...ฝ่าบาทท่านก็รู้ว่าชีวิตข้ามีให้ท่านเพียงผู้เดียว ทรงอย่าพูดเช่นนั้นเลยนะเพคะองค์ฮ่องเต้ของข้า"

ได้ยินคำตอบที่พอใจฮ่องเต้หลิวหยางก็ยิ้มกริ่มด้วยความพอใจที่อย่างน้อยก็แกล้งขันทีกงกงได้ แต่กับพระญาติอย่างอ๋องตงหยางทำยังไงก็ไม่เคยเอาชนะชายเย็นชาผู้นั้นได้สักที

ในห้วงของความว่างเปล่าวิญญาณของลู่ซือมองดูบ้านเมืองที่เธอไม่รู้จักที่ที่ไม่รู้ว่ายุคสมัยไหน อาจเป็นนรกหรือสวรรค์เธอก็ไม่รู้ หลังจากที่แสงสว่างจ้านั้นดูดเธอมาที่นี่เธอก็มาอยู่ที่เมื่อนี้อย่างไม่รู้ที่มาที่ไป

หญิงสาวก็เดินล่องลอยอยู่หลายวัน ไม่มีผู้ใครเห็นเธอเลยคุยกับใครก็ไม่ได้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ แล้วผู้หญิงคนนั้นไปไหน...

"ลู่ซือทางนี้ลูก ตามแม่มาทางนี้ "

"แม่...แม่อย่างงั้นเหรอ"

"ใช่ลูกมากับแม่นะ แม่จะพาหนูไปในที่ที่สบายลูกจะได้มีชีวิตที่ดีขึ้น"

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้ลู่ซือมั่นใจในทันทีว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ของเธอทั้งที่ไม่เคยเห็นเลยแม้แต่รูปถ่าย แต่เธอก็พร้อมกับเชื่อใจและเดินตามแรงจูงของผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในประตูใหญ่ๆ แหงนหน้ามองขึ้นไปสุดลูกตาไม่คิดว่าจะมีประตูอะไรใหญ่โตขนาดนี้อยู่ในโลกด้วยเหรอ

แต่พอเดินพ้นประตูมาบ้านเมืองที่เคยทรุดโทรมเบื้องหลังก็แปลเปลี่ยนเป็นสวยงามอย่างกับราชวังที่เธอดูในซีรี่ย์จีนโบราณ หรือที่นี่จะเป็นสวรรค์

"ที่นี่ที่ไหน ทำไมถึงได้สวยขนาดนี้"

"ลูกอยากอยู่ที่นี่ไหมจ๊ะ "

"อยากอยู่ค่ะ หนูอยากอยู่ที่นี่"

นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ลู่ซือไม่เข้าใจตัวเอง ใจบอกว่ามันมีอะไรแปลกๆ ที่นี่ แต่ปากเธอก็ตกปากรับคำไปเสียแล้วเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้

ได้ยินคำตอบตกลงจากปากของเธอ ผู้หญิงที่บอกว่าตัวเองเป็นแม่ของเธอก็เปิดประตูพาเข้าไปในห้องห้องหนึ่งที่ตกแต่งสวยงามตาเหมือนฉากในละคร มันต้องเป็นที่ที่ไม่มีอยู่จริงแน่หญิงสาวคิดพร้อมกับมองไปรอบๆ ห้องด้วยความตกตะลึง

เดินลึกเข้ามาในห้องที่ตกแต่งตระการตาทำให้ลู่ซือตกตะลึงไม่หายกับภาพที่เห็น จนมาหยุดอยู่หน้าเตียงนอนใหญ่ที่มีร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยอย่างกับนางฟ้า สวยจนลู่ซือคิดว่ามันต้องไม่ใช่คนจริงๆ

"นี่ใครคะ"

"ก็หนูไงคะลูก "

"หมายความว่ายังไงคะ จะเป็นฉันได้ยังไงในเมื่อฉันอยู่นี่ แถมรูปลักษณ์ยังแตกต่างราวฟ้ากับเหว"

"เข้าไปมองใกล้ๆ สิจ๊ะพวกหนูเหมือนกันมากนะ"

ได้ยินแบบนั้นด้วยความประหลาดใจทำให้ลู่ซือชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ ผู้หญิงที่แต่งตัวด้วยชุดโบราณนอนสงบนิ่งอยู่บนเตียงเพื่อพินิจและได้เห็นว่าผู้หญิงคนนี้คือหนิงเอ๋อเธอคือผู้หญิงที่ดึงลู่ซือเข้ามาในนี้นี่เอง

ว้าย!!

แต่แล้วผู้หญิงที่บอกว่าตัวเองนั้นเป็นแม่ของเธอก็ผลักตัวเธอแรงๆ จนร่างของเธอกระแทกลงไปใส่ร่างของผู้หญิงที่นอนอยู่

ลู่ซือคิดว่าเธอต้องเจ็บมากแน่ๆ และผู้หญิงคนนั้นต้องตื่นมาโวยวายแน่ แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

ร่างกายของลู่ซือถูกดูดเข้าใส่ร่างของเธอคนนั้นอยากแรงเหมือนมีแม่เหล็ก พอใบหน้าแนบใกล้ลู่ซือถึงจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เธอเจอตอนที่ตายใหม่ๆ และเป็นสนมเอกในซีรีส์ที่เธอดูด้วย! ไม่ผิดแน่

"มาได้สักทีนะ"

"นี่มันเรื่องจริงเหรอ"

"ใช่ ต่อไปจงจำเอาไว้ให้ขึ้นใจว่าเจ้าคือหนิงเอ๋อสนมเอกของอ๋องตงหยาง ทำให้ชายผู้นั้นรักเจ้าให้ได้และเจ้าต้องลบคำว่าร้ายที่ผู้คนนินทาข้าด้วย "

พูดจบสติของลู่ซือก็ดับวูบไปอีกรอบ แต่คราวนี้เธอได้เข้ามาอยู่ในร่างของสนมเอกผู้มีฉายานามว่าร้ายกาจดุนางปีศาจร้ายก็ไม่ปานอย่างสมบูรณ์แบบ