"ก็ตามที่ข้าสนทนากับเจ้าครั้งที่แล้ว จำได้ว่าข้ายังสั่งให้เจ้าไปหาวิธีแยกทั้งสองออกจากกันด้วยที่เหลือข้าจัดการเอง แต่เจ้าก็ยังทำไม่ได้ "
ฮ่องเต้หลิวหยางยังคงพูดกับนางด้วยท่าทางสบายใจไม่ได้ทุกข์ร้อนกับเรื่องที่นางกำลังพูดถึงอยู่หรือสนใจท่าทางอวดดีของนางรู้ดีว่านางจะปากดีเช่นนี้ได้อีกไม่นาน
"มันไม่ง่ายอย่างที่หม่อมฉันคิด ตอนแรกหม่อมฉันคิดว่าท่านอ๋องไม่สนใจนางแต่แท้จริงแล้วกลับลุ่มหลงนางทั้งที่นางทำเรื่องชั่วร้ายมากถึงเพียงนี้"
"ถ้าข้าจำไม่ผิดเรื่องเลวร้ายมากมายไม่ได้เกิดจากเจ้างั้นรึ?"
ได้ยินเช่นนั้นหนิงเซียนถึงกับหน้าซีด นางมั่นใจมาตลอดว่าไม่มีผู้ใดล่วงรู้แผนการของนางแน่นอนแล้วเหตุใดฮ่องเต้ถึงล่วงรู้ได้ แล้วถ้าฮ่องเต้ทรงทราบท่านอ๋องละ!
"ไม่ต้องกังวลใจไป ตราบใดที่เจ้าไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้ข้าก็จะมองข้ามมันไป ยังไงมันก็ไม่มีผลกระทบต่อข้า แต่อย่าเพลิดเพลินจนลืมว่าสตรีที่เจ้าใส่ร้ายมาหลายปีน
