"โอ๊ย! เจ็บนะ"
"เหตุใดถึงชอบทำเรื่องให้ข้าขายหน้าเช่นนั้น! เมื่อก่อนเจ้าทำข้าไม่ว่าแต่ตอนนี้เจ้าแต่งเข้าจวนข้าแล้วเจ้าต้องรักษาหน้าข้าด้วย!"
ตาบ้านี่เป็นอะไรไปอีก...
"ท่านเป็นบ้าอะไร ข้ายังไม่ได้ทำอะไรจริงๆ นะทำไมถึงไม่เชื่อกันบ้าง"
"ใช่ตอนนี้เจ้าอาจจะยังไม่ลงมือทำ แต่ถ้าข้าไม่เข้าไปขัดเสียก่อนผู้คนคงได้ร่ำลือถึงความโหดเหี้ยมของเจ้าไปทั่วทั้งเมืองแล้ว! "
"จะตะคอกเสียงดังจนคอจะแตกทำไมเนี่ย ข้าไม่ได้หนูตึงนะ"
ใครว่าเธอจะยอม หนิงเอ๋อลุกขึ้นประจันหน้ากับเขาเถียงกลับเหมือนกันนางไม่ผิดทำไมต้องยอมรับด้วยบอกแล้วว่านางจะไม่กลับไปเป็นลู่ซือหรือหนิงเอ๋อคนเดิมอีกแล้ว อีกอย่างทีตัวเองเดินกะหนุงกะหนิงกับสตรีนางนั้นยังไม่ว่าเลย
หมับ!
"ปากดีนักนะ ข้าก็อยากจะรู้นักว่าเจ้าจะยังปากดีได้นานสักแค่ไหน"
มือแข็งกระด้างคว้าหมับเข้าที่คางบีบแก้มสองข้าของเธอจนเจ็บ แม้หนิงเอ๋อจะพยายามทั้งข่วนทั้งตีเขาเพื่อให
