ทันทีที่คำสั่งดังลั่น ผู้ที่กำลังจะโดนสังหารก็รีบร้อนรนในการขยับกายทันที
"ยะ อย่านะ.. อย่ายิงนะ"
ณัฐวัฒน์ร้อนรนหันซ้ายหันขวา ไม่ทราบเลยว่า เครื่องมือสังหารจะจ่อมาทางทิศทางไหน แต่แล้วเขาก็เลือกจะมองผู้ที่เป็นนาย ที่ยืนกอดอกมอง เหมือนพร้อมสั่งให้ลูกต้องยิงเขาตลอดเวลา
"อย่ายิงนะ ผม.. ผมเป็นสามีของลดานะ"
"ก็ใช่นะ.. นายเป็นสามีของน้องสาวฉัน แล้วยุ่งกับเมียฉันทำไม.."
ณัฐวัฒน์ทำการส่ายหน้า พร้อมกับพ่นคำโกหกออกมา ทั้งๆที่เขาเห็นกับตา
"ฉันถามว่ายุ่งกับเมียฉันทำไม!"
"มะ ไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่ได้ตั้งใจจะโดนตัวนัญ.."
"แต่คนอย่างแกมันเสนอหน้ามองตาเธอ.. อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าคนอย่างแกมันคิดอะไร คนที่แกควรใส่ใจคือลดานิล อย่ายุ่งกับนัญ.. เพราะฉัน.. ไม่ชอบ!"
"คุณชอบนัญ.."
คำพูดที่มีเนื้อเสียงกล้าๆกลัวๆถูกพ่นออกมาอีกครั้ง และเขาก็ยังเลือกที่จะสบตากับไอ้หมอนั่นอย่างเดิม
"เธอเป็นเมียฉัน เธอเป็นผ
