ยิงทิ้งได้เลย

1417 คำ

ไฮโซสาวชักสีหน้าไม่พอใจ เธอขยับกายจากเก้าอี้ที่นั่ง และเดินมาคว้าแขนพี่ชายเอาไว้ทันที "ทำไมต้องไปส่งมันด้วยล่ะคะพี่เลอ บ้านก็มีอยู่แค่นี้.. ก็เห็นๆกันอยู่ว่าเดินเองได้ พี่เลอยังทานข้าวไม่เสร็จด้วยซ้ำไป หล่อนจะเสียมารยาทไปถึงไหน..!" ตาคมวาววับตวัดมาสบตากับเธออีกครั้ง เห็นชัดเจน ว่าสิ่งที่ลดานิลมีให้เธอมันมีแต่ความเกลียดชัง แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่จำเป็นต้องแคร์สิ่งใด เพราะมิตรภาพกับคนประเภทนี้ เธอเองก็ไม่อยากจะมี "ผัวไปส่งเมียที่บนห้อง.. มองดูมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกไม่ใช่หรอ หรือฉันเข้าใจผิดยังไง.. หรืออย่างนั้น.. นายจะอยู่ทานข้าวต่อก็ได้ เดี๋ยวฉันไปของฉันเอง.." เธอหันไปบอกอีกคนอีกครั้ง และเห็นว่าเขามองมาที่เธอเหมือนกัน เธอก้าวขาขยับถอยห่าง แต่เขาก็ยังพยายามจะคว้าแขนของเธอไว้ "บอกว่าจะพาไป เดี๋ยวพี่มาก็แล้วกันนะลดา.." "แต่พี่เลอคะ.." แล้วร่างของเธอก็ถูกประคองกอดจากคนที่ตัวสูงกว่า เ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม