วิวาห์ซาตาน

รอได้ก็รอ

สาวใช้น้ำอ้อยรีบยกมือไหว้พลางทำหน้าตื้นตันใจ ก่อนจะรับของจากคุณผู้หญิงมากอดแนบอกด้วยความดีใจ

"ขอบคุณค่ะคุณนัญ คุณนัญใจดีมากๆเลยค่ะ น้ำอ้อยคนนี้พร้อมจะถวายชีวีเพื่อคุณนัญ คุณนัญอยากได้อะไร อยากได้ดินหรือดาว สาวรับใช้คนนี้พร้อมหาให้คุณนัญทุกอย่างเลยค่ะ"

คนพูดรีบประจบเอาใจ หล่อนรีบวางของไว้ข้างๆกาย ก่อนใช้มือนวดคลึงที่ขาของเธอเบาๆ และอาการแบบนั้น ทำให้นายสาวลอบยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"ไม่ต้องไปหาดาวมาให้ฉันหรอก แค่ซื่อสัตย์กับฉัน เธอทำได้ไหมน้ำอ้อย.."

"ทำได้ค่ะ อ้อยจะซื่อสัตย์กับคุณนัญแต่เพียงผู้เดียวเลยค่ะ"

หล่อนชูสองนิ้วเป็นเชิงให้สัญญา พร้อมกับระบายรอยยิ้มออกมา

ชนัญชิดา เขียนบางสิ่งบางอย่างลงในกระดาษแผ่นสีขาว ที่ตัวอักษรที่เธอแต่งแต้ม ช่างยาวเหยียดจนคนเขียนพอใจ เธอหยิบยื่นให้สาวใช้ที่พึ่งจะบอกว่ายินยอมจะพลีชีพให้ จากนั้นก็บอกกล่าวถึงความประสงค์ของตน

"เอากระดาษแผ่นนี้ไปให้คนข้างล่าง ไปซื้ออาหารตามเมนูที่ฉันต้องการ และจะต้องเป็นร้านที่ฉันระบุเท่านั้น เพราะแต่ละร้าน มีเมนูใช้ได้เพียงไม่กี่อย่าง ฉันจึงต้องจดแต่ละรายการ ว่าอาหารเมนูไหน ต้องซื้อที่ไหน.."

"หูว.. คุณนัญทานเยอะขนาดนี้เลยหรอคะ.."

สาวใช้น้ำอ้อยอุทานออกมาอย่างตกใจ ในขณะที่เธอเพ่งสายตาไปที่เมนูอาหาร

"ปกติฉันก็ทานของฉันแบบนี้ เจ้านายของเธอเขาเป็นมหาเศรษฐีนี่นา ฉันกินแค่ฉัน ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอก.."

เธอจีบปากจีบคอบอก ก่อนที่สาวใช้จะรับคำ และรีบทำตามคำสั่ง

ใบหน้าสวยแค่นยิ้มออกมาอย่างพอใจ ใช้เงินซาตานเล่นๆ เห็นว่าจะสนุกดีเหมือนกัน

ร่างอรชรนอนแช่น้ำในอ่างอย่างสบายใจ สมองของเธอมันเอาแต่ประมวล ว่าจะปั่นสองพี่น้องในรูปแบบไหน แต่ในเมื่อยังคิดการใหญ่ไม่ออก เธอก็เลยเลือกที่ผลาญเงินพวกนั้นเล่นไปพลางๆ

หลังจากที่อาบน้ำ และละเลงน้ำหอมพรมไปจนทั่วร่าง เธอก็นำชุดนั้นชุดนี้มาทาบกาย ก่อนที่จะสะดุดตาสะดุดใจกับชุดสีดำขัดกับผิวขาว จนเธอเด่นขึ้นมาภายในพริบตา

เครื่องสำอางไม่กี่ชิ้น ถูกนำมาละเลงที่ใบหน้า เพียงไม่กี่นาทีต่อมา เจ้าของใบหน้าก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ เธอเลือกที่จะหยิบกระเป๋าใบใหม่ ก่อนจะก้าวขาออกจากห้องในวินาทีต่อมา

"อาหารที่คุณนัญสั่ง พร้อมทานแล้วค่ะ"

หนึ่งในสาวใช้รีบรายงาน ก่อนที่สาวใช้เพียงคนเดียวที่เธอต้องการ จะขยับจากโต๊ะอาหาร และขยับเก้าอี้ให้เธออย่างเอาอกเอาใจ

"เชิญค่ะคุณนัญ"

"เก็บโต๊ะเถอะ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันไม่อยากทาน"

"อะไรนะคะ.."

หนึ่งในสาวใช้อุทานอย่างตกใจ ก่อนที่ผู้อาวุโสมากกว่าใคร จะอธิบายออกมา

"คุณสั่งให้ไปซื้อนี่คะ แล้วคุณรู้ไหมคะ ว่าค่าใช้จ่ายในการซื้ออาหารให้คุณทานวันนี้ เป็นเงินจากบัญชีค่าใช้จ่าย ที่ต้องใช้จนถึงสิ้นเดือน แต่พวกเราต้องเอามาซื้ออาหารให้คุณทั้งหมด แล้วไหนจะส่วนที่ขาด ที่ดิฉันต้องสำรองจ่ายออกไปก่อน"

"แล้วยังไง เธอก็ไปบอกเจ้านายเธอสิ มาบอกฉันทำไม.."

เธอจีบปากจีบคอพูดใส่ จนทุกคนเงียบเสียงลงไป

"คุณนัญคะ.. คุณนัญจะไปไหนคะ.."

น้ำอ้อยรีบวิ่งเข้ามาหา เมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะก้าวขาออกจากบ้าน เธอตวัดสายตามองเจ้าหล่อนเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ

"ฉันจะออกไปผ่อนคลาย"

"ผ่อนคลาย.. แต่ว่าคุณเลอกำลังจะมาที่นี่นะคะ ถ้าคุณเลอมาถึง แล้วคุณนัญไม่อยู่ มันจะเป็นเรื่องใหญ่เอานะคะ!"

เธอแค่นยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะขยับกายออกมาจากบ้านทันที ไม่ได้สนด้วยซ้ำ ว่าจะมีเสียงร้องห้ามดังมาตามหลังจนน่ารำคาญ

ไม่พอใจสิดี เพราะเธอก็ต้องการที่จะปั่นเขาเล่นๆเช่นกัน!

"รถสวยดีนะว่าไหม.."

ประตูรถหรูคันใหม่ถูกมือดียึดเอาไว้ ทำให้ตาคู่สวยตวัดมองไปที่เจ้าของมือโดยไว ก่อนจะปะทะกับตาคมเฉียบ ที่กำลังมองมาเช่นกัน

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มผุดมองต่ำ จากลำคอระหงไปถึงทรวงอกขาวผ่อง ที่โผล่พ้นออกมาล่อตา

"หึ.. จะไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์ ผลาญเงินฉันเล่นในยามวิกาลอย่างนั้นหรอ.."

"ทำไมอ่ะ ก็ในเมื่อนายบอกฉันเอง.. ว่าฉันสามารถใช้ชีวิตของฉันในรูปแบบที่ฉันพอใจได้ตามต้องการ แต่นายจะกลับคำอย่างนั้นหรอ.."

เธอหรี่ตามอง พลางจ้องเขม่งเข้าไปในดวงตา เพื่อบ่งบอกว่า เธอกล้าที่จะท้าทาย

"เป็นเมียประสาอะไร ผลาญเงินผัวอย่างเดียวไม่พอ ยังริอาจจะเอาเงินผัวไปเปย์ผู้ชาย"

ตากลมสวยประกายความไม่พอใจ ฉับพลัน เธอก็ปั้นรอยยิ้มออกมาอย่างเดิม

"แล้วไง.. ถ้าสิ่งไหนมันคือความพอใจของฉัน ฉันก็ย่อมทำได้!"

"หึ.. ใช้เงินฉันเป็นว่าเล่นแบบนั้น ฉันอุตส่าห์มาหา.. จะไม่ให้ฉันเอาคืนหน่อยหรอ ฉันเสียไปเท่าไหร่ ก็น่าจะรู้ตัวนะ ว่านักธุรกิจอย่างฉัน ต้องหวังเรื่องกำไรเป็นธรรมดา.."

เธอเชิดหน้าอย่างไม่พอใจ คิดจะเอาเธอไปเทียบกับการค้าการขายอย่างนั้นน่ะเหรอ

"ถ้าอยากมาก ก็ไปนอนรอ.. เพราะฉันจะไปเที่ยวของฉันก่อน รอได้ก็รอ.. รอไม่ได้ก็ไสหัวกลับไป.."