Hot Nerd 5: ความวุ่นวายมาเยือน

1104 คำ

ห้องเรียน ตึก..ตึก..ตึก ฉันเดินมาถึงห้องเรียนซึ่งตอนนี้อาจารย์ก็เข้ามาแล้วด้วยดีที่ยังไม่ได้เริ่มสอนเพราะฉะนั้นเลยรอดไป แต่เพื่อนในห้องค่อยอยากรู้อยากเห็นอย่างเห็นได้ชัดเพราะเมื่อเห็นหน้าปุบก็ซุบซิบกันบ้าง ชะเง้อมองกันบ้าง เหอะ! ปกติไม่เห็นจะมองบางทีแทบจะเดินชนเลยด้วยซ้ำ ฉันเลิกสนใจคนพวกนั้นก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างมนต์เหมือนทุกวันและแน่นอนว่ามันเองก็อยากรู้เหมือนกันดูจากท่าทางยิ้มกริ่มของฉันแล้ว “ไม่ต้องถามไม่มีอะไรทั้งนั้น” ฉันพูดตัดบทออกไปก่อนและเริ่มสนใจที่อาจารย์สอนเลยทำให้มนต์ที่กำลังถามฉันต้องหุบปากเก็บเงียบไปก่อนเพราะอาจารย์คณะฉันค่อนข้างไม่ชอบเสียงดังหรือคนพูดมากเท่าไหร่เพราะฉะนั้นใครที่เดินเข้ามาในคณะของฉันก็จะเหมือนเดินในป่าช้าเนื่องจากประชากรน้อยมาก 3 ชั่วโมงผ่านไป แม้เวลาจะเดินไปอย่างล่าช้าแต่การเรียนวันนี้ก็จบลงแล้วพร้อมสายตาของคนในห้องที่มองมาอย่างอยากถาม เห้อออ ช่วยเก็บสีหน้าและสายตากันหน่อยเถอะจะอยากรู้เกินไปแล้วนะ! “แกกับเซริวนี่ยังไงเหรอออ?” นั่นไงสดุท้ายมันก็ถามจนได้และคนรอบข้างก็เอียงฟังกันเต็มที่เหอะ “ไม่รู้จักกันจบนะ” “เห้ยยยย~ได้ไงวะรูปแกเต็มเพจมหาลัยไปหมดแล้วดู!!” มันยื่นโทรศัพท์ให้ฉันดูซึ่งมันก็เป็นจริงอย่างที่มันว่ารูปของฉันกับเซริวเต็มไปหมดแล้วส่วนมากก็คือด่าฉัน -_-^^ คนพวกนี้ชอบด่าคนอื่นทั้งที่ยังไม่รู้ความจริง “แล้วไงฉันกลับก่อนนะจะไปอ่านหนังสือ” เพราะพรุ่งนี้มีเทสย่อยอ่านไว้กาอนดีกว่า “ไรง่า??แกจะไม่บอกเพื่อนคนนี้จริง ๆ เหรอว่าไปเจอเขาที่ไหนแบบแกไม่น่าจะเสวนากับเซริวได้นิ” “แค่...ถึงคราวซวยของฉันละมั้ง” ฉันบอกมันแค่นั้นก่อนจะไปหน้าคณะและตลอดทางคนก็มองและซุบซิบตลอด กึก!! ฉันหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าเซริวยืนอยู่หน้าคณะ ไอ้บ้าอ๊ย!! อย่าบอกนะว่ามาหาฉันอะ ฉันมองซ้ายมองขวาเพื่อหาทางหนีก่อนหลบออกมาด้านข้างตึก ฉันไม่รู้ว่าเขามาหาหรือเปล่าแต่ป้องกันไว้ก่อนดีกว่า... “นี่!!” แต่ยังไม่ทันได้ออกจากตึกก็มีกลุ่มผู้หญิงมาดักหน้าขว้างทางเดินของฉันไว้ก่อน “...?” ฉันไม่ได้ถามอะไรออกไปแค่มองหน้าอย่างสงสัยเท่านั้นเพราะฉันไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า “อย่ามามองฉันนะ?” เอ้า? ไม่ให้มองหน้าและจะให้มองอะไร? ฉันเลยก้มไปมองเท้าแทน... “แกกวนประสาทฉันเหรอฮะ?!!” พรึ่บ! ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นหัวหน้าแก๊งเข้ามาผลักไหล่ฉัน “นี่หน่ะเหรอ...ผู้หญิงที่เซริวมาหาดู...กระจอกอะ” ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มยืนกอดอกมองฉันอย่างเหยียบ ๆ เหอะ! คนพวกนี้เป็นผู้หญิงของเซริวสินะ ฉันว่าแล้วว่าเขาต้องเอาความวุ่นวายมาให้ฉันแน่ ๆ “มองหน้าทำไมฮะ?!” “หลบไป” ฉันบอกเพราะฉันไม่ชอบมีเรื่องกับใครมันวุ่นวายและน่ารำคาญ “อวดดี! อวดเก่ง!!” “ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ?” ฉันพูดออกไปนายนั่นมายุ่งกับฉันเอง “แค่มายุ่งกับเซริวนั่นก็แปลว่าแกทำแล้ว!!” “ฉันไม่ได้ไปยุ่ง” ทำไมฉันต้องมาอธิบายเรื่องพวกนี้ด้วยนะ “ตอแหล!!” อ่า เล่นเอาหน้าชาเหมือนกันแหะแม้ว่าฉันจะไม่ได้เป็นแบบนั้นก็เถอะ “ถ้าแกไม่ไปยุ่งเซริวจะมาหาแกที่นี่เหรอฮะ?!” พรึ่บ! พรึ่บ! ผลักไหล่ของฉันสองครั้งติด “จิ๊!” ฉันจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ “ทำไมไม่พอใจ? ตบฉันสิ” ยื่นหน้ามาหาฉัน เพี๊ยะ!! และแน่นอนว่าฉันตามที่เธอเรียกร้อง “กะแก!!” “โอ๊ยยยยยยยย” และจู่ ๆ พวกนางก็ล้มกันไปดูปลอมจัง “เกิดอะไรขึ้น!?” เสียงของเซริวดังมาจากข้างหลังของฉัน อ๋อ ที่ล้มไปเพราะเซริวมานี่เอง ฉันคิดว่าบนโลกนี้คงไม่มีใครใช้วิธีนี้แล้วนะแต่ก็ยังมีอยู่แหะ “เซริว...” หมับ! “ใบชาเป็นอะไรไหมที่รักหืม?” เขาไม่ได้สนใจพวกที่กองอยู่กับพื้นและมาสนใจฉันแทนจับฉันหมุนไปมาจนฉันเริ่มเวียนหัว “ฉันไม่ได้เป็นอะไรและไม่ใช่ที่รักของนาย” “พวกมึงทำอะไรที่รักของกูฮะ?!!” เซริวเดินเข้าไปถามพวกนั้น “พวกเราไม่ได้ทำนะคะยัยนั่นต่างหากที่ตบแถมยังผลักพวกเราด้วย” “คิดว่ากูโง่หรือไง?!! ใบชาไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น” “อืม ฉันตบ --” “ฮะ? อ๋อ ตบแล้วยังไงพวกมึงมาหาเรื่องใบชาของกูใช่ไหมฮะ?! ไป!!ไสหัวไปเลยไป!!” เซริวไล่พวกนั้น “ตะแต่มันตบเรนนี่นะ” อ๋อ ชื่อเรนน่านี่เอง “เดี๋ยวกูจะตบมึงซ้ำด้วยไป!!!” และพวกนั้นก็พากันวิ่งหนีไปแล้วทำไมฉันต้องมายืนดูอะไรแบบนี้ด้วย เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันก็เดินออกมา หมับ! “จะไปไหน?” “เพราะหนีฉันยังไงเธอโดนดักตบแบบนี้” “ให้พูดใหม่... เพราะนายนั่นแหละมายุ่งกับฉันจนมันวุ่นวายแบบนี้เพราะ!ผู้หญิง!ของนาย!” ฉันพูดพร้อมจิ้มไปที่หน้าอกของเขา หมับ! เขาจับมือของฉันไว้ “ผู้หญิงของฉัน...มีเธอคนเดียว” ตึกตัก!! “ฮึ่ม!! เสี่ยววะปล่อยมือฉันจะกลับหอ” “เดี๋ยวไปส่ง” เขาไม่ยอมปล่อยมือ “กลับเองได้” ฉันพยายามดึงมือคืนแต่ไม่ได้ผล “ไม่ให้ไปส่งก็จะจับมือแบบนี้แหละ^^” “เหอะ!” ปัก!! “อุ๊บ!!! บะใบชา!!” ฉันตีเข่าไปที่จเป้าของเขาแบบสุดแรงไม่บอกก็น่าจะรู้ว่าจุก!! ขนาดไหน “ไหนว่าจะจับมือไม่ปล่อยไงขี้โกหกนี่น่า หึหึ” ฉันยิ้มเยาะเย้ย “อะ จุก!!” “ไปนะ...หาย...จุกไว ๆ ละ คิคิ^^” ฉันยิ้มส่งให้ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น “โอ๊ยยยย แสบนักนะใบชา!!!”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more