หอพัก PC
ตุบ!
พรึ่บ!
“เห้อออออ กว่าจะผ่านไป” ฉันเข้ามาในห้องก่อนจะทิ้งกระเป๋าลงพื้นและตัวเองบนที่นอนเพราะเหมือนว่าวันนี้ฉันจะใช้พลังงานไปมากมายเหลือเกินทั้งผู้หญิงของนายเซริวและตัวของเซริวเอง เขา...มันตัววุ่นวายชัด ๆ
ฉันนอนเล่นกลิ้งไปมาสักพักก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าจะอ่านหนังสือแม้ว่าจะสอบวันจันทร์ก็ตามแต่ฉันชอบอ่านหนังสือ เพราะฉะนั้นฉันจึงลุกขึ้นถอดแว่นตาออกวางไว้ที่หน้ากระจกและตามด้วยชุดนักศึกษาก่อนจะเผลอรอยสักขนาดใหญ่บนแผ่นหลัง... เป็นรูปเสือและดอกไม้มันเป็นความชอบส่วนตัวและไม่มีใครเคยเห็นมัน... ก็บอกแล้วว่าฉันไม่ได้เนิร์ดคนมันชอบคิดกันไปเอง แต่เอาเข้าใจจริงคำว่าเด็กเนิร์ดมันเป็นยังไงฉันเองก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน
ฉันเข้าไปอาบน้ำก่อนจะออกมาแต่งตัวง่าย ๆ นั่นคือเสื้อกามและกางเกงขาสั้นแน่นอนว่าฉันแต่งแบบนี้แค่ตอนอยู่ห้องเท่านั้นข้างนอกเหรอ?
...อย่าหวัง
ฉันหาของกินรองท้องก่อนจะไปอ่านหนังสือเพราะฉันไม่ค่อยกินข้าวเย็นเท่าไหร่ไม่ได้กลัวอ้วนแต่ขี้เกียจ วันพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ด้วยสิไปทำบุญหน่อยดีไหมนะ?
วันต่อมา...
ฉันตื่นแต่เช้าก็บอกแล้วว่าจะไปทำบุญเนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดและเป็นวันพระพอดีไปเข้าวัดหน่อยดีกว่า แต่การไปวัดของฉันไม่ได้ไปเพียงแค่อยากทำบุญหรอกนะแต่ไปดูสถานที่และปฏิมากรรมภายในวัดก็ฉันเรียนโบราณคดีนี่น่าการชอบดูอะไรแบบนั้นก็คงไม่แปลกเท่าไหร่หรอก...
“จ๊ะเอ๋!!”
กึก! และขณะที่ฉันกำลังเดินไปที่รถก็มีสิ่งมีชีวิตที่น่า...รำคาญโพล่งมา
“เป็นบ้าอะไร?” ฉันถามแค่นั้นก่อนจะเดินเลี่ยงเขาออกมา
“จะไปไหนเหรอ??” เขายื่นหน้าเข้ามาถามฉันใกล้ ๆ
“ยุ่ง”
“เป็นห่วงงงงงไงเดี๋ยวไปเป็นเพื่อน...ไม่ ๆ ไปเป็นแฟน” เขานี่มัน!!
“เซริว!” ฉันหยุดเดินก่อนเรียกเขาเสียงเข้ม
“อะไรเหรอ?”
“มาที่นี่ได้ยังไง?” นี่เขาตามสือบเรื่องของฉันเหรอมันจะเกินไปไหมแบบนี้มันคุกคามนะเว้ย!
“ไม่มีเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับที่รักแล้วเค้าไม่รู้^^” ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“เห้อออ ตอแหลซะไม่มีละ”
“โอ๊ยยย ที่รักพูดไม่เพราะเลยแต่เค้าก็ชอบบบบบ”
“ถอยไปฉันจะไปข้างนอก”
“ไปไหนอะไปด้วยดิ”
“ไหนบอกรู้เรื่องของฉันทุกเรื่องไง?” แล้วที่นี่ยังมาถามว่าจะไปไหน
“โอ๋ ๆ น้า ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ใส่ใจที่รักนะแต่เรื่องนี้เค้าไม่รู้จริง ๆ ง่ะ” พูดไปแล้วก็เอานิ้วชี้สองชนกันแบบสาวน้อยขี้เขินอะไรประมาณนั้น
“เห้ออออ กลับบ้านนายไปซะ”
“ไม่ไปฉันอุส่าตื่นแต่เช้ามาหาเธอเลยนะเว้ย!! อย่ามาไล่กันง่าย ๆ แบบนี้สิที่รักกก” เขาเป็นไบโพล่าหรือเปล่า? เปลี่ยนอารมณ์ไปมาง่ายเกิน นี่ฉันกำลังเจอกับอะไรอยู่เนี่ยยย???
“ไม่ได้ขอ -_-”
“โห่~~น้องใบชาอย่าพูดทำร้ายจิตใจพี่แบบนั้นสิ” เขาทำหน้าแบบ...กวนส้นตีนอะเข้าใจไหมทุกคน?
“พี่?” เขาเปลี่ยนเป็นแทนตัวเองว่าพี่แล้วฉันเริ่มงงแล้วนะ!
“ใช่ไง? ก็ใบชาอายุ 21 ปี เรียนชั้นปี 3 ส่วนพี่เซริวสุดหล่ออายุ 22 เรียนปี 4 เพราะฉะนั้นน้องใบชาก็เป็นน้องของพี่ไงค้าบบบ แต่!! แต่พี่ไม่ได้อยากใบชาเป็นน้องหรอกนะ...”
“แล้ว?”
“อยากได้เป็นเมียยยย >.วัดใหญ่ชัยมงคล
ฉันมาวัดที่จังหวัดอยุธยาไม่ไกลจากกรุงเทพเท่าไหร่และก็มาง่ายด้วยแถมยังมีวัดมากมายให้ฉันได้ศึกษา
“มาวัด?” เมื่อรถจอดสนิทเขาก็ทำหน้างง
“อืม” ฉันตอบแค่นั้นก่อนจะเดินนำเข้ามาในวัดเพราะอยากไปถวายสังฆทานและไหว้พระก่อนจะเดินดูวัด
“^________^”
“ยิ้มอะไรนักหนา?” ฉันถามเซริวขณะที่กำลังเดินอยู่
“ยิ้มเพราะดีใจ”
“เรื่อง?”
“ก็เราได้มาทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันกันไง”
“เพ้อเจ้อ” หลังจากนั้นเราก็ไปถวายสังฆทานและไหว้พระตามที่ฉันคิดเอาไว้โดยมีเซริวตามอยู่ไม่ห่าง
“ไปไหนต่ออะ?” เขาถามฉัน
“นายอยากทำอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าละ?”
“อืมมมม อยากให้อาหารอะปล่อยนกด้วยก็ดีอยากทำ” เขาพูดอย่างตื่นเต้น
“ไปสิ แต่ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้” ฉันบอก
“ก็ฉันไม่เคยทำนิวัด...ครั้งสุดท้ายที่มาก็จำไม่ได้แล้วอะ” คงจะจริงนั่นแหละคนใช้ชีวิตอย่างเขาจะให้เข้าวัดทำบุญคงเป็นไปได้ยาก
“งั้นไปให้อาหารปลากันเถอะ” ฉันบอกก่อนนำไปทางที่ให้อาหารปลา
ซ่า~
“ปลาโคตรเยอะ” เขาพูดเมื่อโยนอาหารลงไปและมีปลาขึ้นมากินจำนวนมาก
“ก็ไม่แปลกเพราะมีแต่คนปล่อยไม่มีคนจับเพราะมันอยู่ในวัดและพวกมันก็เติบโตขึ้นทุกวันมันจะดูเยอะก็ไม่แปลก” ฉันพูดและโยนอาหารลงไปมั้ง
ซ่า~ ซ่า~
“อ๊ะ!!” หมับ!! เพราะปลามันเยอะมากมันเลยตีน้ำกระเด็นขึ้นโดนฉันเลยตกใจนิดหน่อยและถอยหลังและเกือบล้มแต่ว่าเซริวรับฉันไว้ทันพอดี
“เป็นอะไรไหมระวังหน่อยสิ” เขาดุฉันนิ ๆ
“ก็คนมันกลัวเปียกน้ำไหมละ”
“ไอ้ปลาพวกนี้จับแดกแม่งดีไหมวะ!?” เพี๊ยะ! ฉันตีที่แขนของเขาแต่ไม่ได้แรงอะไรหรอกนะ
“บ้าหรือไง...ไปกันเถอะฉันจะไปวัดอื่นต่อ”
“ยังไม่หมด?”
“อืม ถ้านายอยากก่อนก็ได้นะ” ฉันพูดอย่างไม่สนใจและเดินออกเพราะฉันมีวัดอื่นที่อยากไปต่อ
“รอด้วยดิ!!!”
วัดไชยวัฒนาราม
“โอ้วววว โคตรร้อนนนน” เดินเข้าวัดมาสักพักเซริวก็เริ่มบ่นเพราะอาการที่โคตรร้อนอย่างที่เขาว่านั่นแหละ
“นายรอรถก่อนก็ได้”
“ไม่เอาจะไปด้วย” ดื้อด้าน
“ตามใจ...”
แชะ แชะ แชะ
ฉันเดินเข้ามาในวัดก่อนจะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเอาไว้ภาพต่าง ๆ ที่ถ่ายออกเน้นความคมชัดและรายละเอียด
“น้ำ...” เซริวบอกและยื่นน้ำเปล่ามาให้ฉันคิดว่าหายไปไหนที่แท้ไปซื้อน้ำนี่เอง
“ขอบใจ”
“เรียนโบราณคดีต้องมาแบบนี้บ่อย ๆ เหรอ?” เซริวถามขึ้นแถมตอนนี้ตัวเขาก็เปียกเหงื่อไปหมดท่าทางจะร้อนน่าดูแหะ
“ความชอบส่วนตัวมากกว่าเพราะฉันชอบดูชอบถ่ายรูปเลยมาที่แบบนี้บ่อย ๆ”
“แล้วไม่กลัวดำหรือไงร้อนขนาดนี้??”
“ถ้ากลัวฉันก็คงไม่ทำมันตั้งแต่แรกแล้ว นายไปรอนู้นก่อนแล้วกันฉันขอถ่ายอีก 10 นาทีแล้วค่อยกลับกัน” ฉันเห็นแล้วสงสารแปลก ๆ แหะ
แชะ แชะ แชะ
ฉันกดชัดเตอร์เรื่อย ๆ ตามวัตถุต่าง ๆ ที่มีในวัดอ่านข้อมูลที่เขาแปะไว้ให้นักท่องเที่ยวอ่านฉันเดินวนและถ่ายรูปไปมากมายก่อนที่จะไปหยุดตรงที่เซริว... ฉันมองเขาผ่านกล้องที่ฉันกำลังถ่ายอยู่
“อย่างกับนายแบบเลยแหะ” เอาจริงฉันยอมรับนะว่าเขาหล่อและดู...มีเสน่ห์แต่เขาก็ค่อยข้างเหี้ยและมั่วผู้หญิงชื่อเสียงด้านผู้หญิงก็เยอะแถมยังออกไปทางแย่งแฟนคนอื่นและคนแบบนั้นอะนะจะมาชอบผู้หญิงแบบฉันบอกตรงว่าฉันไม่ไว้ใจเขาเลย...
แชะ แชะ แชะ
ฉันกดถ่ายรูปเขาไปหลายรูปและเห็นว่าองค์ประกอบภาพมันได้หรอกไม่ได้อยากสักหน่อย...
“ที่รักกกก ^_^” เขาหันมายิ้มให้ฉัน
“อย่าเรียกแบบนั้น”
“ทำไมเหยอออ?”
“เดี๋ยวจะโดนต่อยปากแตก”
“โหดจังวะ”